Το είδαμε κι αυτό! Ο οργισμένος επαναστάτης (πρώην κνίτης ντε) που κάποτε έκανε καταλήψεις, ανέβαινε στα οδοφράγματα, ταξίδευε στην Γένοβα για να διαδηλώσει, και γενικά ζούσε για την εξέγερση… ζούσε για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού… αίφνης μεταμορφώθηκε σε άκακο χαριτωμένο γατάκι μόλις βρέθηκε μπροστά στον άλλοτε εκπρόσωπο του κακού αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τον οποίο κάποτε κατακεραύνωναν οι σύντροφοί του ως τον νέο Χίτλερ!
Τον οποίο «Χίτλερ», πριν από χρόνια, οι ομοϊδεάτες του (μπορεί και ο ίδιος) είχαν δικάσει και καταδικάσει σε ανοιχτό λαϊκό δικαστήριο στην πλατεία Συντάγματος, με γενικό λαϊκό εισαγγελέα (ανταρτοδίκη) τον αΧτιβιστή ηθοποιό Καζάκο (ο Χαϊκάλης τότε ήταν ακόμη Πασόκ), με τις καντίνες να γνωρίζουν πιένες...
Τώρα, που η «επανάσταση» πέτυχε, έχοντας ο Αλέξης αναλάβει επιτέλους τα ηνία του κράτους, έχοντας αναδειχθεί δηλαδή σε έναν νέο Τσε Γκεβάρα των Βαλκανίων, με εκατομμύρια απλών ανθρώπων να βλέπουν στο πρόσωπό του την ελπίδα για την ανάσταση των λαών, για την κατάργηση του κεφαλαίου που μας πατά, για την νίκη της ανθρωπιάς επί των παγκόσμιων εργολάβων της διαφθοράς, για την μετάλλαξη της ΕΕ σε μια Ένωση των λαών… τι κάνει;
Επισκέπτεται την φωλιά του θηρίου, και μπροστά σε ένα ακροατήριο αποτελούμενο από ότι χειρότερο έχει να δείξει ο πλανήτης, από τους κερδοσκόπους τοκογλύφους και καλά επενδυτές, που μας ρουφάνε το αίμα και τον ιδρώτα με μπουρί αφού… τι κάνει;
Τους καταγγέλλει;
Τους ξεσκεπάζει;
Τους ρίχνει μια βόμβα μολότοφ;
Κάνει κατάληψη στο άντρο τους;
Ρίχνει έστω και μια (λεκτική) σφαλιάρα στον Βελζεβούλ Κλίντον και στα τσιράκια του;
Όχι… απλά χασκογελάει, ξεχνώντας τα εγκλήματα πολέμου, ξεχνώντας την φρίκη του ιμπεριαλισμού, και περιοριζόμενος σε κάποια αμήχανα χαχανητά ξεσκεπάζεται για αυτό που είναι: Ένα ανεπαρκές ανθρωπάκι, που χάρη στην νεοελληνική επιτηδειότητα, την κομματοκρατία, είδε φως και μπήκε στην κεντρική πολιτική σκηνή, πουλώντας στους χαχόλους ιθαγενείς φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Και να πει κανείς ότι ο οικοδεσπότης ή το ακροατήριο ήταν εχθρικοί;
Δέκα ασίστ του έδωσε ο Μπιλ του Αλέξη, δέκα πάσες μπροστά σε κενό τέρμα, και ο δικός μας όχι μόνο δεν σκόραρε, αλλά μάλλον έβαλε και αυτογκόλ. Σε ένα παιχνίδι στημένο… σε μια κατάσταση σικέ… με διαιτητή την «κόκκινη Γιάννα», με το καναρινί το φόρεμα, που έδωσε ραντεβού με την ιστορία στα … γουναράδικα (τα πραγματικά, του Μιλάνου, όχι σε κείνα τα λαϊκά τσιγκέλια του μπας κλας Άρη).
Τόσο καλά λοιπόν μας εκπροσώπησε ο αγγλομαθής πρωθυπουργός μας.
Πόσες φορές τον ρώτησε ο Κλίντον για το πώς θα προσελκύσει επενδυτές;
Τίποτα ο Αλέξης… και όχι μόνο δεν καταλάβαινε τα (ομολογουμένως βαριά) αμερικάνικα του πρώην προέδρου, αλλά απαντούσε άλλα αντ’ άλλων, ψάχνοντας εναγωνίως τις κάρτες που είχε μπροστά του, με έτοιμες γενικόλογες απαντήσεις που του είχαν προετοιμάσει οι επιτελείς του (τρομάρα τους).
Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω… ήταν η εντύπωση που εγώ αποκόμισα βλέποντας το βίντεο με τον θλιβερό διασυρμό τόσο του πρωθυπουργού μας όσο και της χώρας μας γενικότερα.
Να γελάνε μαζί σου τα αμερικανάκια… να σε λοιδορούν οι γελαδάρηδες… δεν αντέχεται. Κρίμα… πραγματικά!
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ο Αλέξης ήταν συνεπής τόσο στην ανεπάρκειά του, όσο και στην ιδεοληψία του, αφού ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και η κυβέρνησή του πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις, και γενικά στην σύγχρονη οικονομία.
Οπότε τι περιμέναμε; Να καλοπιάσει τους επενδυτές;
Αριστερές αρλούμπες και γενικότητες του στυλ «οι ξένοι επενδυτές είναι καλοδεχούμενοι… έχουμε εντολή να φέρουμε αλλαγές… θα γίνουμε προνομιακός προορισμός… μπλα μπλα». Κι αυτά όταν δεν κάρφωνε τους Έλληνες για φακελάκια, και για μίζες.
Βέβαια, μέσα στην παραζάλη του, ευτυχώς που ξέχασε να αναφέρει το πως μια μέρα πριν εξαγγείλει εκλογές φρόντισε και έκλεισε δια του Σουηδού συνεργάτη του (Σκουρλέτη) την μεγαλύτερη επένδυση στην Ελλάδα, αφήνοντας στον δρόμο 3.000 οικογένειες.
Ξέχασε να πει πως οι αρμόδιοι υπουργοί του είναι κάθετα εναντίον της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας, και δηλώνουν οπαδοί του Φωτόπουλου, ή αλλιώς Λεχ Μπουχέσα.
Τι να τους πει άλλωστε; Ότι υπουργός του κατηγορούσε την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, που όμως είχε υπογράψει η κυβέρνησή του;
Ότι άλλος υπουργός (με το πορτρέτο του Βελουχιώτη στο γραφείο του) αρμόδιος για την παραχώρηση των αεροδρομίων, παρακαλάει να μην εφαρμοστεί ο διαγωνισμός που έχει προ πολλού ολοκληρωθεί;
Ότι η Ελλάδα αλλάζει; Δείτε π.χ. το μάθημα των θρησκευτικών.
Πως και δεν τους είπε και για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, ή για το επίδομα τοστ στους ΔΕΗτζήδες; Αυτό το δεύτερο θα ήταν μια άριστη απάντηση στο ερώτημα του Μπιλ για τις ανεμογεννήτριες, που ανάθεμά με αν το έπιασε ο Αλέξης.
Είχα γράψει πρόσφατα ότι αν βγει ο Σύριζα, ότι κι αν έχει υπογράψει ο Αλέξης εκείνο το βράδυ που δούλεψε(!) 17 ώρες με τον έρπητα στα χείλη, αποκλείεται να γίνουν μεταρρυθμίσεις, αφού δεν το θέλουν αυτό οι συριζαίοι, και άρα αποκλείεται να πάρουμε λεφτά, και άρα κατά τον Φεβρουάριο (μετά την 2ηαξιολόγηση) πάμε σούμπιτοι στην δραχμή αφού οι κακοί εταίροι έχουν πει πως δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, άλλο μνημόνιο…
Κάποιοι πιο αισιόδοξοι λένε ότι όλα είναι κανονισμένα, και ότι ο Αλέξης έχει πίσω του τον αμερικανικό παράγοντα, και όλα καλά. Αυτόν δηλαδή τον παράγοντα που ο Αλέξης έχασε προχθές, αποδεικνύοντας την ανικανότητά του σε ζωντανή μετάδοση.
Εξάλλου να μη ξεχνάμε ότι όσο κι αν μας υποστηρίζει η Ουάσιγκτον, το χέρι δεν το έχει βάλει ακόμη στη τσέπη (όπως και οι ομόθρησκοί μας του ξανθού γένους).
Και εν πάση περιπτώσει, δεν πα να λέει ο Κλίντον, ή ο Ομπάμα, ή ακόμη και η Όπρα; Τα αμερικανικά επενδυτικά κεφάλαια είναι ιδιωτικά. Και οι ιδιώτες επενδυτές μπαίνουν εκεί όπου βλέπουν πιθανότητα κέρδους, και όχι εκεί όπου τους λέει ο Λευκός Οίκος.
Οπότε; Με τον Αλέξη στο πηδάλιο της χώρας μην περιμένετε επενδύσεις.
Τους το είπε … ή μάλλον τους το έδειξε (διότι δεν γνωρίζει αγγλικά για να τους το πει) ξεκάθαρα: «Δεν θέλουμε επενδύσεις. Θέλουμε δανεικά κι αγύριστα διότι θέλουμε να γίνουμε σοβιετία… Αν σας αρέσει. Αν όχι, θα αυτοκτονήσουμε και σεις θα … κλαίτε… θα το μετανιώσετε πικρά».
Μόνο που τότε θα’ ναι μάλλον αργά για όλους μας, συριζαίους και μη.
Ας προσέχαμε…
Strange Attractor
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου