Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

"Κύριε πρωθυπουργέ…"

Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,

Κατ’ αρχήν να σας συγχαρώ για την τρίτη κατά σειράν εκλογική σας επιτυχία εντός επτά μηνών. Περίμενα να επιστρέψετε από τις ΗΠΑ, όπου σημειώσατε και νέα επιτυχία προειδοποιώντας τους ενδεχόμενους επενδυτές για το ύψος του χρέους της Ελλάδας, για να ακούσω τα σχέδια της για δεύτερη φορά αριστερής σας κυβερνήσεως, απηλλαγμένης από τις μολυσμένες συνιστώσες του παρελθόντος. Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις ομιλίες σας στη Βουλή και στη συνεδρίαση του κόμματός σας και συγκράτησα αυτό που αποτελεί τον βασικό στόχο σας και που επαναλάβατε πολλές φορές στους συντρόφους σας για να το εμπεδώσουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και να το ακούσουν και οι πολίτες.

Όπως δηλώσατε, αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, η κυβέρνηση σας «εργάζεται για τα λαϊκά στρώματα» και για να βοηθήσει τους «οικονομικά πιο αδύναμους». Ως καλός Σαμαρείτης και ευαγγελικός απόστολος βαθμολογείστε με άριστα δέκα. Ωστόσο είχα προφανώς την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο λαός, σας είχε ψηφίσει ως υποψήφιο πρωθυπουργό. Όταν δε λέμε «ο λαός» δεν εννοούμε μόνο τα «τα λαϊκά στρώματα» και τους «οικονομικά πιο αδύναμους», αλλά και αυτούς που δεν σιτίζονται αποκλειστικά στα συσσίτια της Εκκλησίας ή που δεν είναι οπωσδήποτε άστεγοι. Λαός είναι και αυτοί που έχουν δική τους στέγη, αυτοκίνητο, εισόδημα και που μετά την καταβολή των φόρων τους έχουν την οικονομική άνεση να κάνουν θερινές διακοπές, ταξίδια στο εξωτερικό και να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Γενικά δηλαδή πίστευα, λανθασμένα όπως αποδεικνύεται από τα λόγια σας, ότι ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ξεχωρίζει τους πολίτες ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση, διότι αυτό θα ήταν ένα είδος ρατσισμού!

Αφού όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, από την στιγμή που σας άκουσα νοιώθω ενοχές επειδή δεν ανήκω στους «οικονομικά πιο αδύναμους» ώστε να με περιβάλετε και εμένα με την πρωθυπουργική στοργή σας και να νοιώσω ασφάλεια και θαλπωρή. Σας γράφω, λοιπόν, σήμερα για να σας εκθέσω την δύσκολη ψυχολογική κατάσταση της ορφάνιας στην οποία έχω περιέλθει από τότε που κατάλαβα ότι δεν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση και εσείς προσωπικά και για μένα επειδή κληρονόμησα από τον πατέρα και την θεία μου δύο διαμερίσματα που είχαν αγοράσει από τον μισθό τους, επειδή εργάζομαι από τα 22 μου χρόνια και έχω καταθέσει ένα ποσόν στην Τράπεζα, επειδή έχω αγοράσει ένα μεσαίας αξίας αυτοκίνητο και επειδή έχω δύο ντουλάπες με ενδύματα και ένα περσικό χαλί.

Ήθελα να σας παρακαλέσω να μου υποδείξετε, κύριε πρωθυπουργέ, τι πρέπει να κάνω για να μην ανήκω στους περιθωριακούς, για τους οποίους αδιαφορείτε. Να μοιράσω τα ιμάτια μου σε αστέγους; Να παραχωρήσω το διαμέρισμα μου σε μετανάστες; Να μην εισπράττω δικαιώματα από την πώληση των βιβλίων μου αλλά να τα μοιράζω στον σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα; Πως θα μπορέσω να ανήκω στα προνομιούχα «λαϊκά στρώματα» των «οικονομικά πιο αδυνάμων», να με εγγράψετε στον «Πανελλήνιο πτωχευτικό χάρτη» που εξαγγείλατε και να μη νοιώθω ότι μου γυρίζετε την πλάτη επειδή δεν πεινάω;

Μετά τιμής,
Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

Εφημ."Εστία" στις 10.10. 2015 / via

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου