Σκληρό, άδικο και ανάρμοστο το να (κατα)κρίνεις ένα νεκρό. Κυρίως γιατί δεν έχει την πολυτέλεια του αντίλογου ή της υπεράσπισης του εαυτού του. Κι αυτό θα έπρεπε να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Ακόμα και σ' αυτές που ο θανών ήταν σε διατεταλμένη υπηρεσία, ήταν τρομοκράτης, ήταν πρωτίστως θύτης και κατόπιν θύμα ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορούμε να προσθέσουμε σ' αυτή τη λίστα. Πόση υπέρβαση πρέπει να κάνει κανείς, όμως, για να βάλει στην ίδια μοίρα έναν οποιονδήποτε νεκρό με έναν άνθρωπο που κυνήγησε την τύχη του, που έκανε την επανάστασή του σημαία, που συνειδητά επιτέθηκε με κίνδυνο τη ζωή του, που πήρε στο λαιμό του αθώους πολίτες, κατέστρεψε ό,τι βρήκε μπροστά του και όλη η πορεία της ζωής του ήταν μια οργή, ένα μένος, ένα βαθύ κατηγορώ για τους συμπολίτες του και κάθε κοινωνική δομή της χώρας;
Κι όχι, όλα αυτά δεν αναφέρονται μόνο στον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Κι όχι, δε θα θυμηθώ πως όταν κάποιοι τόλμησαν να γράψουν πως δεν ήταν το αθώο παιδί που τυχαία βρέθηκε στο κέντρο των εξελίξεων και το πλήρωσε με τη ζωή του, κόντεψε να τιναχτεί το σύμπαν. Κι όχι, δε θα συγκρίνω το Γρηγορόπουλο, με το Φύσσα, με τους νεκρούς της Μαρφίν (αυτοί, δεν έμειναν στην ιστορία με τα ονόματά τους, τι οξύμωρο Θεέ μου), με τον Παύλο Μπακογιάννη, με τον Υπασπιστή του Χρυσοχοϊδη και με τόσους άλλους που έχασαν τη ζωή τους γιατί κάποιοι αποφάσισαν να βάψουν με αίμα την επανάστασή τους.
Όχι γιατί με αφήνει αδιάφορη. Ούτε γιατί είμαι τόσο υπεράνω. Αλλά γιατί ό,τι μα ό,τι κι αν πω εγώ ή όποιος άλλος από εμάς του (τόσο κατακριτέου) δημοκρατικού τόξου, δεν έχει καμία βαρύτητα μπροστά σ' αυτό που ο ίδιος ο συνοδοιπόρος του Γρηγορόπουλου, Ρωμανός, κατέθεσε χθες στο γνωστό και μη εξαιρεταίο indymedia. Γιατί τι μένει να πούμε εμείς όταν ο Ρωμανός αθωώνει τον Κορκονέα (ανεξάρτητα αν εμμένει στον χαρακτηρισμό του ως "μπάτσου"); Τι να δικαιολογήσουμε όταν λυσσομανάει για αιματοβαμμένες εξεγέρσεις; (σχετικό θέμα). Τι χρειάζεται να επικαλεστούμε όταν καλεί τον κόσμο να κάψει την πόλη και να καταστρέψει ό,τι βρει μπροστά του; Προφανώς τίποτα...
Νιώσε τώρα εσύ, λοιπόν, δικαιωμένος που υπερασπίστηκες την (τάχα μου) απεργία πείνας του, για το δικαίωμα στην Παιδεία. Για το δικαίωμα να σπουδάσει. Για το δικαίωμα να μετανοήσει και να γίνει σωστός πολίτης που συνυπάρχει με την κοινωνία που τον περιβάλλει κι όχι οργανώνει την πλήρη αποδόμησή της. Και τράβα να κατηγορήσεις τη Μέρκελ, το Σόιμπλε, τον ανάδρομο Ερμή και όποιον άλλον θέλεις για το χάλι μας. Γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα. Ποια είμαι εγώ που θα τολμήσω να σε κρίνω;
Α ρε κακομοίρη...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου