Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Η γραφειοκρατική γάγγραινα και το χρέος

Διπλά βιβλία, άγνωστοι κωδικοί και απίστευτη τυπολατρεία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ενός απίθανου γραφειοκρατικού συστήματος, που σήμερα συντρίβει κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία.

Στο Δημόσιο υπάρχουν διπλά βιβλία τα οποία ίσως και οι υπουργοί να αγνοούν. Υπάρχουν κωδικοί πληρωμής και κινήσεως κεφαλαίων που δεν έχουν καταγραφεί. Παρατηρούνται εσωτερικές μεταφορές πόρων που δεν ελέγχονται παρά μόνον από κάποιους μυστηριώδεις παράγοντες, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Τα δε ποσά που κινούνται στο απίθανο αυτό κύκλωμα – το οποίο έχουν κατ’ επανάληψιν καταγγείλει άνθρωποι όπως οι κ.κ. Λέανδρος Ρακιντζής και Παναγιώτης Καρκατσούλης – εκτιμάται στα 2 με 3 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.

Ουδείς τολμά να ψάξει τα ποσά αυτά και, ακόμα περισσότερο, να τα ελέγξει. Βρίσκονται στο απυρόβλητο, ενίοτε δε μάς λένε ότι αυτό γίνεται για «εθνικούς λόγους». Έτσι, την ώρα που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τον εαυτό της –διότι περί αυτού πρόκειται– την δόση των 2 δισεκατ. ευρώ που πρέπει να μάς δώσουν οι δανειστές μας, το χρήμα αυτό υπάρχει στα δημόσια ταμεία αλλά κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκεται!

Κανείς, όμως, δεν θέλει και να μάθει πού και πώς κυκλοφορεί το χρήμα αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που η αμίμητη γραφειοκρατία μας – το κόστος της οποίας ο κ. Χρήστος Κήττας, μέλος του Λογιστικού Συλλόγου Αθηνών εκτιμά σε 14 δισεκατ. ευρώ ετησίως – δεν θέλει να υπάρξει ψηφιοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών.

Σήμερα, όμως, μόνον με την ριζική και άμεση καταστολή της γραφειοκρατίας θα μπορούσε η χώρα να σωθεί από την κατάρρευση. Ιδού ένα πολύ απλό και εύγλωττο παράδειγμα το οποίο αναφέρει ο κ. Χρ. Κήττας, αποδεικνύοντας ταυτοχρόνως πόσο εχθρική είναι η γραφειοκρατία απέναντι στον πολίτη. Αναφέρεται έτσι σε πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας σχετικά με τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την εφαρμογή των διατάξεων για την ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών. 
Ζητούνται για τον σκοπό αυτόν, προφανώς εκτυπωμένα, στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι: 

  • ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο, 
  • η υπαγόμενη στην ρύθμιση οφειλή υπερβαίνει το 50% του δηλωθέντος ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη, 
  • η ακίνητη περιουσία του, όπως προκύπτει από την δήλωση περιουσιακής κατάστασης (Ε9) δεν υπερβαίνει σε αντικειμενική αξία το ύψος των 150.000 ευρώ.
Εάν είχαμε βάλει στόχο έως τώρα να περιορίσουμε την γραφειοκρατία, δεν θα έπρεπε να ζητηθεί κανένα δικαιολογητικό. Και τούτο γιατί:

  1. Το ότι ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο προκύπτει από τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου με τον οποίο συναλλάσσεται και υπάρχει στο μητρώο του Taxis.
  2. Το ετήσιο εισόδημα είναι ήδη δηλωμένο στο Ε1, καταχωρημένο στο Taxis, με τον πιο επίσημο και αξιόπιστο τρόπο.
  3. Η περιουσιακή κατάσταση (Ε9) είναι επίσης στο Taxis και μάλιστα ενημερωμένη μέχρι τον προηγούμενο μήνα.
Το μόνο που ίσως θα έπρεπε να ζητηθεί θα ήταν εξουσιοδότηση (και αυτή ηλεκτρονικά) για την χρήση των στοιχείων ή η ενημέρωση του πολίτη ότι έγινε χρήση των στοιχείων αυτών.

Εξυπακούεται ότι σε καμμία περίπτωση δεν θεωρούμε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει από τον συντάκτη της απόφασης αυτής ή τον προϊστάμενό του, αφού, και να ήθελε, δεν θα μπορούσε, δεδομένου ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή. Η πολιτεία μας δεν φρόντισε να συνδέσει ηλεκτρονικά τις δημόσιες υπηρεσίες μας, με αποτέλεσμα η κάθε υπηρεσία να λειτουργεί ως να είναι «άλλου κράτους».

Ένα «άλλο κράτος» που κάποιοι θεωρούν απαραίτητο, διότι έτσι διαιωνίζεται η γραφειοκρατική διαφθορά στο Δημόσιο και τροφοδοτείται το πελατειακό κράτος.

Το μέγεθος του τελευταίου και τον ολέθριο πλέον ρόλο του στην οικονομία περιέγραψαν οι περισσότεροι ομιλητές στην σημαντική εκδήλωση της οργανώσεως Διεθνής Διαφάνεια την περασμένη Πέμπτη, τονίζοντας, ορισμένοι από αυτούς, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος μπορεί πολύ άνετα να εξυπηρετηθεί και μόνον από τον περιορισμό της γραφειοκρατίας. Με την τελευταία να έχει επίσης δραματικές επιπτώσεις και στην ελληνική Δικαιοσύνη, που είναι η πιο αργή και γραφειοκρατούμενη στην Ευρώπη.

Αναφέρουμε στο σημείο αυτό ένα γεγονός που δείχνει γιατί η οικονομία μας πάσχει από επενδύσεις σε μία εποχή όπου μόνον αυτές θα μπορούσαν να την βγάλουν από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται.

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου η οποία αφορούσε προσφυγή φορολογούμενης εταιρείας από το 1993 για υπόθεση που ανάγονταν στην χρήση 1987. Δηλαδή, χρειάστηκαν 22 ολόκληρα χρόνια για να τελεσιδικήσει μία αμφισβήτηση η οποία αφορούσε υπόθεση πριν από 28 χρόνια… Δεν κρίνουμε την απόφαση, όποια και αν είναι αυτή. Άλλωστε, μπορεί πλέον να μην έχει καμμία αξία ούτε για τον φορολογούμενο, ούτε για το Δημόσιο. Αλλά αναρωτιόμαστε: ποιος σοβαρός επενδυτής θα στήσει επιχείρηση στην χώρα μας όταν ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να βρεθεί έρμαιο στα δυσώδη κύματα της γραφειοκρατίας;

Μία γραφειοκρατία η οποία, μαζί με την διαφθορά που η ίδια παράγει και αναπαράγει, όπως πολύ σωστά επισημαίνεται σε τελευταία μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποτελεί κρυφό φόρο κατά της αναπτύξεως. Κατά της κρυφής αυτής φορολογήσεως έχουν γίνει μαζικές διαδηλώσεις στην Μαλαισία, στην Ουκρανία, στην Ινδία, στην Βραζιλία, στην Χιλή και στην Νότιο Αφρική –αλλά, βεβαίως, όχι στην Ελλάδα.

Στην χώρα με τον «πιο έξυπνο λαό του κόσμου» το θέμα αφήνει σχεδόν παγερά αδιάφορη την κοινή γνώμη, για τον απλό λόγο ότι είναι συνηθισμένη να συναλλάσσεται με το φαυλοκρατικό σύστημα και άρα να το ανέχεται. Εξάλλου, όταν το 70% του λαού εξαρτάται από το σύστημα αυτό και ανέχεται να σιτίζεται από τους τρεις Έλληνες στους δέκα που είναι ενεργοί, τότε κάθε ελπίδα ότι η εγχώρια φαυλοκρατία μπορεί να εκλείψει καθίσταται μάταιη. Εξ ου και η πρόβλεψή μας ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα περιμένει…

Όσο για το χρέος, συνεχώς θα αυξάνεται όσο το γραφειοκρατικό τέρας θα παραμένει αλώβητο.


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου