Να είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων; Να είναι η αισιοδοξία ότι η νέα χρονιά μπορεί να φέρει κάτι καλύτερο; Ή μήπως πράγματι μας ψεκάζουν και είμαστε εκτός τόπου και χρόνου; Τελικά μήπως η χώρα αυτή δεν έχει σωτηρία και γίνεται απλά αυτό που της αξίζει;
Πώς να εξηγήσει κανείς ότι η Ελλάδα που θα έπρεπε να είναι σε κοινωνικό αναβρασμό με τα όσα συμβαίνουν, αντιθέτως βρίσκεται σε απόλυτη αποχαύνωση; Κάτι σαν να έχει πέσει μια… αριστερίλα σε όλη την επικράτεια και κανείς δεν αντιδρά. Τον έχουν τσακίσει στους φόρους αλλά δεν λέει κουβέντα. Ετοιμάζονται να του κόψουν τη σύνταξή; Μούγκα. Βγαίνει ο μπάρμπα – Αλέκος με τα εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας του και λέει «δεν θα μειωθούν οι κύριες συντάξεις αλλά θα μειωθούν 15%-20% οι επικουρικές», λες και τα 15-20 ευρώ το μήνα που θα χάσει ο συνταξιούχος είναι ψίχουλα. Και την ίδια ώρα οι δανειστές απειλούν ότι με τις προτάσεις του Μαξίμου δεν πρόκειται να ανοίξει το θέμα του χρέους.
Ο Τσίπρας κοροϊδεύει τον κόσμο αλλά ο κόσμος έχει πάθει… έρωτα με τον Τσίπρα. Του ξεφουρνίζουν απίστευτα ψέματα αλλά τα ανέχεται. Περνάνε το σύμφωνο συμβίωσης και το μόνο που συζητάμε τις τελευταίες ημέρες είναι αν ο Μπάμπης με τον Μήτσο θα ξυρίσουν τις γάμπες τους. Αλλά ο κόσμος που πεινάει, που είναι άνεργος, που χάνει την περιουσία του απλά ασχολείται με τα ομόφυλα ζευγάρια κι όχι με τα πραγματικά προβλήματα.
Έρχονται τα κοράκια για τα σπίτια του κοσμάκη αλλά δεν ακούγεται κιχ. Πέρυσι τέτοια εποχή είχαν ξεσηκωθεί οι πάντες με την υποψία και μόνο ότι μπορεί να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί. Τώρα με την αριστερή κυβέρνηση όλα είναι μια χαρά. Δεν έγινε και τίποτε.
Μέχρι και ο ακομβίωτος στρατηγός θυμήθηκε τις γυναίκες στο χακί μιας και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε και με τι άλλο να ασχοληθούμε.
Ο κόσμος βγαίνει στα μαγαζιά, ψωνίζει με τα θαμμένα στα μαξιλάρια λεφτά και τις κρυμμένες στον κήπο καταθέσεις, γελάει, παίζει, χαίρεται, ανέχεται, ξεχνάει.
Αίφνης, ξεχάστηκαν οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι αυτοκτονίες και οι θάνατοι από τα μαγκάλια. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος είναι εδώ και όλα κυλάνε ρολόι. Γιατί όχι άλλωστε; Γιατί να είμαστε μεμψίμοιροι; Στην μπανανία του νότου, στην Κολομβία των Βαλκανίων που κάνουν κουμάντο οι επιχειρηματίες – κεφαλαιοκράτες οι οποίοι… περιέργως στηρίζουν τον Τσίπρα, γιατί να περιμένουμε κάτι περισσότερο;
Στην Ελλάδα που τα πάντα πωλούνται κι αγοράζονται τις μετρητοίς και κοψοχρονιά αλλά μόλις η Αριστερά πει «πονάω για τις πωλήσεις», όλα ξεχνιούνται.
Σε μια πατρίδα που αποθεώνει την υποκουλτούρα του Λάκη και κάνει πρώτο θέμα την γκέι κοινότητα που ξέρει να πλασάρεται στα μέσα ενημέρωσης.
Σε μια χώρα που ενώ βουλιάζει στην οικονομική και αξιακή κρίση, συνεχίζει να το «παίζει» μεγάλη στηριζόμενη στ’ αρχαία της στολίδια. Τα οποία θέλουν να δουν χριστουγεννιάτικα οι τουρίστες αλλά έχουν… αποχή οι αρχαιολόγοι.
Σε μια Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της γιατί είναι έτοιμα να διαλυθούν εξαιτίας της έλλειψης προοπτικής, εξαιτίας μιας χώρας που καταστρέφεται.
Και σε μια χώρα που φαίνεται ότι κάνει ένα μικρό διάλειμμα γιατί έρχονται δύσκολες ημέρες και μήνες. Αν η περίοδος των εορτών είναι απλά μια υπενθύμιση της νηνεμίας πριν την καταιγίδα τότε καλώς. Θα έχει δώσει σημάδια ζωής η πατρίδα μας και οι πολίτες θα μπορέσουν να αντιδράσουν όταν θα έρθει η ώρα της μάχης. Αν όμως, η χώρα απλά συνεχίζει να κοιμάται και να μην καταλαβαίνει ότι πλησιάζει ο Αρμαγεδδών με τη σφραγίδα του Τσίπρα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και αν αυτή η χώρα άντεξε μια Μικρασιατική Καταστροφή ή έναν Εμφύλιο, αυτό που στήνεται αργά αλλά σταθερά, η απομόνωση της Ελλάδας από την Ευρώπη και η μόνιμη φτώχεια, δεν θα μπορέσει να τα αντέξει καμιά γενιά Ελλήνων.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου