Από μικροί ακούγαμε: “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”, αλλά στην ουσία των πραγμάτων ποτέ δεν ρώτησε κανείς μας το τι εννοεί ο ποιητής. Γενικότερα, η γενιά των σημερινών 40-ρηδων είμαστε ανιστόρητοι. Αν εξαιρέσεις κάποιους τριτοδεσμίτες ή τεταρτοδεσμίτες που έκαναν μια παπαγαλία την ιστορία της Δέσμης, οι υπόλοιποι “πέρα βρέχει”.
Φτάσαμε να διαβάζουμε από μόνοι μας όσοι θέλαμε για τον Σοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό, τον Καπιταλισμό και στην πορεία βρεθήκαμε να μπερδεύουμε τους τίτλους των κομμάτων που μας κυβερνούσαν με το τι είχαμε διαβάσει. Μεγαλώσαμε με το να θεωρούμε ως “κακές λέξεις” το: “Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια”, και όσοι από εμάς τις είχαμε ως “Πιστεύω” ή ως “Αρχές” μας, μας κοιτούσαν με μισό μάτι, ως κρυφοχουντικούς.
Μετά βέβαια προέκυψε ο όμορφος τίτλος του: “πατριωτικού ΠΑΣΟΚ” κάτι σαν μια συνιστώσα στον Σοσιαλισμό, κι έτσι αποκτήσαμε τουλάχιστον μια πιο δημοκρατική εικόνα.
Φτάσαμε έτσι σιγά-σιγά στο ’89. Πέρασε κι αυτό και φτάσαμε στο 92-93, να ασχολούμαστε με το όνομα “Μακεδονία”. Εκτός από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, πέσαμε όλοι κι από τα σύννεφα για το πως “πουλάει” έτσι ένα δεξιό / πατριωτικό κόμμα το “όνομα” της Μακεδονίας. Οι πληροφορίες που περνούσαν τότε σε εμάς ήταν ότι ο Αντώνης Σαμαράς ως τίμιος πατριώτης “έριξε” την Κυβέρνηση κακού Μητσοτάκη εξαιτίας των διαφωνιών τους για την αναγνώριση των Σκοπίων, το όνομά τους και άλλα συναφή.
Και μετά ήρθε η ώρα της ευτυχίας. 16 χρόνια εικονικής δημιουργικότητας. Ανδρέας – Σημίτης – Καραμανλής – Ευρώ – Ολυμπιακοί Αγώνες – Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου – Έργα υποδομής. Ποιος μας έπιανε τους Έλληνες; Και φαντάσου να ειχαμε βγάλει έστω κι ένα βαρέλι πετρέλαιο. Ποια Σαουδική Αραβία και βλακείες; Ως νέοι Ωνάσηδες θα αγοράζαμε όλο τον κόσμο, και θα δίναμε free συμβουλές στον εκάστοτε πλανητάρχη.
Τη Νέα Δημοκρατία την ψήφιζα από το 2004 έως το 2009 σερί. Μου ταίριαζε το Σοσιαλιστικό προφίλ που είχε, σε συνδυασμό με την καπιταλιστική σπατάλη. Είχαμε καταφέρει ως Χώρα να εφαρμόσουμε έναν τύπο καπιταλοσοσιαλισμού όπου μπορούσες να εργάζεσαι στον Δημόσιο τομέα μεν, αλλά να μην έχεις Lada Niva, να μπορείς να αγοράσεις κι ένα Πορσικό για τα ΣΚ σου. Όσον αφορά την κατοικία σου, δεν μπορεί ο ;Eλληνας να είναι στο ενοίκιο. Είναι ντροπή. Κάτι σαν λέπρα. Έπρεπε να πάρεις δάνειο στο 100% της αξίας του σπιτιού που θέλεις, με το σλόγκαν: «αντί να πληρώνω ενοίκιο, πληρώνω την δόση και στο τέλος θα μου μείνει και το σπίτι».
Κι έτσι φτάσαμε κουτσά στραβά στην μεγάλη επιστροφή των Παπανδρέου. Ξεκινήσαμε με τον αγώνα που έτρεχε μόνος του ο Γιώργος για να βγει πρώτος. Μέλη, φίλοι και εχθροί όλοι μαζί χέρι χέρι να επιβεβαιώσουμε την κυριαρχία του Γιώργου. Του μοναδικού σωτήρα μας, που ενώ ο κακός Καραμανλής έλεγε πως θα μας βάλει φόρους και θα πιεστούμε, εκείνος μας είπε πως «Λεφτά υπάρχουν». Μονοκούκι ο Γιωργάκης. Μην ακούγαμε τίποτα για την κακιά δεξιά που ήθελε την δυστυχία μας.
Το τι ακολούθησε από το 2009 έως σήμερα ας μην τα ξαναλέμε. Άλλωστε όλοι μας τα έχουμε φρέσκα και τα έχουμε βιώσει στο πετσί μας. Μέσα στο 2016 προβλέπω πως θα ξαναέχουμε εκλογές και θα κληθεί να κυβερνήσει ένα χάος η Νέα Δημοκρατία. Σκεφτόμουν λοιπόν στις 20 Δεκέμβρη ποιόν να ψηφίσω. Ποιος θα είναι εκείνος που θα μπορεί αύριο να οδηγήσει την Χώρα μπροστά. Επέλεξα τον Κυριάκο για έναν και μόνο λόγο: Επειδή δεν είναι Καραμανλής, Σαμαράς, και Μπακογιάννη. Αλλά κυρίως επειδή δεν είναι Μητσοτάκης. Αποφάσισα να επιστρέψω ως ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας πιστεύοντας πως ο Κυριάκος είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου