Πολύ περίεργες είναι κάποιες συμπτώσεις που «μυρίζουν» έντονα προεκλογική περίοδο. Μπορεί στην κυβέρνηση να ορκίζονται ότι θα εξαντλήσουν την τετραετία, όμως, υπάρχουν τόσες ενδείξεις και αποδείξεις ότι ο Τσίπρας το σκέφτεται σοβαρά που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.
Το γεγονός και μόνο ότι μέσω διαρροών ανακοινώθηκε η... μεγάλη πρωτοβουλία του Τσίπρα για σύγκλιση Συνόδου Κορυφής 7 κρατών με σκοπό τη δημιουργία συμμαχίας κατά του Σόιμπλε και της λιτότητας, είναι πολύ σημαντικό για τις εξελίξεις. Θέλοντας να δείξει ότι είναι μεγάλος ηγέτης, όπως κάποτε ο Ανδρέας καλούσε τον Μιτεράν και τον Καντάφι, ο πρωθυπουργός συγκαλεί για τις αρχές Σεπτεμβρίου τη Σύνοδο, λίγες ημέρες προτού πάει στη Θεσσαλονίκη και στη ΔΕΘ όπου θα «πουλήσει» καλά αυτή την πρωτοβουλία.
Για σκεφτείτε τον να ανακοινώνει ότι βρήκε συμμάχους στο Νότο και θα τερματίσει τη λιτότητα, θα αλλάξει την Ευρώπη όπως έλεγε και παλιά; Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να ανακοινώσει και κανένα νέο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έχοντας ο κόσμος φρέσκες τις εικόνες από τις αγκαλιές με Ολαντ, Ρέντσι και λοιπούς. Ιδανικό... φόντο για προεκλογική εκστρατεία.
Και η ανακοίνωση του Συνεδρίου για τις 12 Οκτωβρίου θα μπορούσε να σημαίνει πολλά. Για παράδειγμα να ενταχθεί μέσα στην προεκλογική περίοδο και να πάρει πανηγυρικό τόνο η όλη διαδικασία.
Υπάρχουν κι άλλες συμπτώσεις. Π.χ. η σπουδή με τις τηλεοπτικές άδειες που «πουλάει» στον κόσμο. Θα έχει ο Παππάς να αφηγείται πώς... πολέμησε τη διαπλοκή στα media, κι όπως ξέρουμε οι πολίτες τρώνε εύκολα τον σανό που αφορά την τηλεόραση.
Επίσης, εντελώς ξαφνικά το ένα μετά το άλλο τα στελέχη παραδέχονται λάθη και ήττες της κυβέρνησης. Πώς θυμήθηκε π.χ. να μας πει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος κ. Μαντάς ότι η κυβέρνηση ηττήθηκε στη διαπραγμάτευση για το ΕΚΑΣ; Μήπως είναι μια «αυθόρμητη απολογία» ώστε να ξαναβγούν και πάλι από... αριστερά; Να παίξουν ξανά το παιχνίδι του κακόμοιρου αριστερού που αγωνίζεται και δίνει μάχες και που διατηρεί την «αυθεντικότητά» του και την «ευαισθησία» του παρά τις ήττες;
Εντελώς ξαφνικά θυμήθηκαν να «μπλοκάρουν» και το Ελληνικό. Τι κι αν το έχουν υπογράψει με χέρια και με πόδια, τι κι αν απομένει μόνο η κύρωση από τη Βουλή, αίφνης ο Μπαλτάς ανακάλυψε διατηρητέα στο χώρο βάζοντας φωτιά στην αξιολόγηση. Να θυμίσουμε ότι με κάτι κινητοποιήσεις όπως αυτές εναντίον του Ελληνικού έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Να δείτε που τις επόμενες ημέρες θα «μπλοκάρει» ξανά και τις Σκουριές ο Σκουρλέτης για να χαϊδέψει τα αυτιά των «ακτιβιστών» του κόμματος.
Άραγε ξαφνικά θυμήθηκαν τους «κουμπάρους» που διεκδικούν άδειες τηλεόρασης και τους καταδικάζουν; Ή μήπως θέλουν να βγουν από το κάδρο της διαπλοκής;
Αλλά και το γεγονός ότι ο Αλεξιάδης «έκλαψε» για τον ΕΝΦΙΑ λέγοντας ότι είναι άδικο το φορολογικό σύστημα αλλά αυτός θα το αλλάξει τι σας λέει; Μέχρι και την ασαφή υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα καταργηθεί ο φόρος στα ακίνητα έδωσε ο υπουργός μπας και τσιμπήσουν ξανά οι ψηφοφόροι. Μέχρι και η αναβολή της πληρωμής του ΕΝΦΙΑ και η καταβολή σε 5 αντί 4 δόσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προεκλογική. Αλλά και η παράταση της προθεσμίας για διορθώσεις στο Ε9 μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου ώστε να μην πληρωθεί «φουσκωμένος» φόρος δείχνει ότι έχουν συγκεκριμένο σχεδιασμό στη λογική του «Τρύφωνα δώστα όλα».
Οι κορδέλες που κόβει ο Αλέξης, αλλά δεν έχει πλέον άλλες (εκτός αν εγκαινιάσει καμιά μπυραρία), οι δεσμεύσεις για πιο κοινωνικό κράτος, οι παροχές που ετοιμάζει, τα κονδύλια του ΕΣΠΑ που θα απορροφήσει και βεβαίως οι υποσχέσεις ότι θα υπάρξει λύση για το χρέος εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο προετοιμασίας της χώρας για εκλογές.
Όλα δείχνουν κάλπες, ό,τι κάνει ο Τσίπρας και η παρέα του δείχνουν ότι πήρε αποφάσεις. Τίποτε δεν του βγαίνει. Τα έσοδα έχουν πέσει δραματικά, ο κόφτης καραδοκεί, η ανάπτυξη δεν έρχεται, το μνημόνιο είναι εδώ κι ας το έδιωξε ο ακομβίωτος στρατηγός. Οι συνταξιούχοι έχουν μείνει με ανοικτό το στόμα με τα ποσά που παίρνουν ενώ οι κατασχέσεις που έρχονται για χρέη στο Δημόσιο (από αυτούς που πρωτοστάτησαν στο κίνημα δεν πληρώνω) συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ασφυκτικό πλαίσιο για το Μαξίμου. Η αποδοκιμασία των πολιτών είναι πλέον δεδομένη και κάθε μέρα που περνά ο Τσίπρας χάνει στηρίγματα στην κοινωνία. Ο σχεδιασμός του, λοιπόν, μπορεί να είναι απλός. Να κλείσει την αξιολόγηση το ταχύτερο και με λιγότερο επώδυνες αλλαγές, να αποκτήσει «μπόι» με τις συμμαχίες που θέλει να κάνει, να ανακοινώσει τον Σεπτέμβριο μεγάλες θεσμικές, κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, να τάξει παροχές και επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη και να πάει στις εκλογές μέχρι το τέλος του χρόνου, γιατί όχι μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ανάλογα με τις εξελίξεις στα έσοδα. Με τον τρόπο αυτό θα επιδιώξει τη μικρότερη ήττα, τον εγκλωβισμό του Κυρ. Μητσοτάκη σε ατέρμονες συζητήσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας και βεβαίως ένα πολιτικό αδιέξοδο που σε λίγους μήνες ή λίγο αργότερα θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες κάλπες με απλή αναλογική και τον Τσίπρα ρυθμιστή των εξελίξεων.
Οι τακτικισμοί ήταν πάντα το χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ για κατάληψη της εξουσίας. Και θα το παίξει τώρα που καταρρέει.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου