Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Λευτέρης Πανούσης: Ένας περήφανος Blogger !

Ψες, ημέρα Σάββατο, έβγανα [με πολύ κόπο] 15 ευρώ. Πουλώντας, καθως ξέρουν αρκετοί φίλοι, τσικουδιές και καλιτσουνάκια...
[Ενίοτε πουλώ και λαχεία!]

Ψες, ημέρα ανάπαυλας για τους βολεμενους, ενθυλάκωσα τα 15 εβρά και έκαμα τον σταυρό μου, που τα πήρα κι ετούτα.
Και δόξα τω Θεώ...

Τωρα θα μου πεις... Σιγα ρε, το ποσόν!
Τα 15 εβρόπουλα τα χει ένας καρανίκας, για να δίδει περμπουάρ στη λουλουδου, στο κωλάδικο.
15 εβρά;
Δεν τα καις καλύτερα, ν' αφησεις κι εντυπωσεις;

Κι όμως αδέρφια μου.
Με 15 εβρώ [που δεν τα βγαζω παντα] εξασφαλίζω τη βασική διατροφή, εμού και της κόρης μου, για τρεις ημέρες. Και φχαριστάω τον Μεγαλοδύναμο, που μου δωρισε τον άρτον ημών τον επιούσιον, διχως να χρειαστει να επιβαρύνω ουτε τοσο δα τη συνειδηση μου - όπως την έχει φορτωσει με κριματα, ο καθε καρανικας... 

Και να σας πω και κατι ακομα...
Αν δεν ειχαμε απωλεσει αυτη την αρετη, της ευγνωμοσυνης προς το Μεγα δωρο της Ζωης [στην οποια τιποτα δεν ειναι δεδομενο] αν δεν ειχαμε ξεχασει εκεινο που γνωριζαν οι παλαιοί Έλληνες - το να "κοιτας πρωτα τον Θεό κι υστερα το φωμι που έχεις απανου στο τραπεζι σου" - αν είμαστε ακομα μυστες της σπανιότητας και άρα της πολυτιμότητας των αγαθών, της ταπεινότητας να λέμε κι ένα "δόξα τω Θεώ", επειδή θ' ανασαίνουμε κάτω από τον ήλιο ακόμα μία ημέρα, ίσως να μην είχαμε καταντήσει ο περίγελως των εθνών.

Γιατί η ύβρις τιμωρείται... 

Μάλιστα κυρία μου...
Και δόξα τω Θεώ για 15 εβρόπουλα 
Αλλα να σου πω κάτι, που ίσως απάνου στα κρεσέντα της υπερκαταναλωτικοτητας σου, ισως το εχεις λησμονησει...
Μια απο τις πλεον σοφες φρασεις του Χριστιανισμού, είναι ετουτη εδω, που αναφέρεται στην Κυριακή Προσευχή: "...και δος ημιν σημερον τον αρτον ημων τον επιουσιον..."

Και κατσε συλλογισου τωρα κυρια μου, ποσο καλυτερος θα ηταν ο κοσμος μας, αν ολοι οι ανθρωποι γνοιαζοντουσαν για τον αρτον τον επιουσιον και οχι για πλουτη και μεγαλεια και χλίδες, που βαραίνουν τις ψυχες σε βαθμό ώστε να χάνουν τα φτερά τους.
Δεν θα γινόμαστε βεβαια "παραδεισος", γιατί παράδεισος επι γης δεν υπαρχει - θα γινομαστε ομως μια κοινωνια δικαιου, εφοσον ο καθεις θα αρκουνταν στα απαραιτητα για τη δικια του ζωη και τις ζωες των αγαπημενων του, αντί να αρπάζει το ψωμί [και την πρωτη κατοικια των αλλωνών] για να χτισει βιλες στα βορεια προαστεια.
Που αν το δεις πιο βαθια το πραγμα, δεν του χρειαζονται!

Ξέρετε αδέρφια μου, τωρα που "ξέπεσα" σε συνθηκες ακραιας φτωχειας, αρχιζω να δια-κρίνω πράγματα που ως σημερα μου ησαν δυσδιακριτα και τα γνωριζα μονον απο αφηγησεις αλλωνων.
Μαθαινω, παραδειγματος χαριν, ποση αξια έχει ενα κομματι ζεστο ψωμί, μιας και συχνά μου λείπουν τα 50 λεπτά, για να το αγοράσω.
Ειναι λοιπον σαν να ξαναβρισκω τη χαρα των παλαιϊκων ανθρωπων, που ειχαν την τυχη να βαδιζουν στα στενοσοκακα της γειτονιας τους και να οσφραινονται την ευωδια του ψημενου αρτου, από τον παραδίπλα ξυλοφουρνο.
Ε λοιπον, ειμαι ευγνωμων γι αυτη τη σπανια και πολυτιμη αισθηση, που την ειχα λησμονησει κι εγω, βιδωμενος μαζι με εκατομμυρια αλλους, σε απροσωπες πολυκατοικιες...
Και δοξα τω Θεω... 

Μαθαίνω επίσης τι παναπεί να μην εχεις καμία βεβαιοτητα αν την αυριανη ημερα θα διαθετεις αυτα τα 1,2,3... 15 εβρά, για να μην πεινασει το παιδι σου και κατανοώ πλέον την ουσία του Ζειν, που ξεπερνάει και τη λογική μου και τη βούληση μου.
Όχι, δεν έφτιαξα εγώ αυτόν τον κόσμο και δεν όρισα εγώ τους κανόνες του.
Συνεπώς αποτελεί αλαζονεία και ύβρι να απαιτώ την "καλοπέραση και το βολεμα" της επόμενης ημέρας, οταν σ' εμένα χαρίστηκε η σημερνή ημέρα - η οποία όμως για κάποιον άλλον, ίσως να ήταν η τελευταία... 

Κι ανα-λογίζομαι πόσο ηλίθιο είναι το ανθρώπινο ον, όταν κάμει τα πάντα για να εξασφαλίσει το παραπανιστό, το υπερ-βολικό, τον πλούτο και τη δύναμη, που όλοι γνωρίζουμε πως στη ζωή, για να τα αρπαξεις εσύ, θα πρεπει να τα χασει καποιος άλλος [τι ωραιο προβλημα για τον οποιον καρανίκα...]
Και φυσικα, για να εχει να απολαμβανει το παραπανιστο και τη χλιδα του ο καθε νεοδιορισμενος της κ. Φωτίου, θα πρεπει καποιος αλλος να χασει το σπιτι του, να χασει το μαγαζι του, να χασει το ψωμί του.

Επειδη βλεπεις ο Θεος εφτιαξε ετσι τον κοσμο, ωστε στον καθενα μας να αναλογει "μια μπουκια κι ενα ποτηρι" και καθε παραπανιστη μπουκια που τρως εσυ, μοιραια την εχεις αρπαξει απο το στομα καποιου αλλου...

Και μην νομισεις κυρια μου οτι οι άρπαγες και οι υβριστες του βολεματος, κερδισουν ετσι την ευτυχια.
Στο λεω εγω και στο υπογραφω, που τωρα πια γνωριζω απο πρωτο χερι τι παναπει να βρισκεσαι κυριολεκτικως στα χερια του Θεου.
Οχι!
Αντιθετως... Ριξε μια ματια στους βολεμενους της καθημερινης αρπαχτικης και θα διαπιστωσεις οτι οι 9 στους 10 απο δαυτους επιζουν με ψυχοφαρμακα. Ασε δε που τρεμουν και μονον στην ιδεα του [αναποφευκτου] θανατου.
Ε λοιπον κυρια μου, μπορω να σε βεβαιωσω οτι τωρα πια που μαθητευω στον αρτον εμου τον επιουσιον και στην καθημερινη ευγνωμοσύνη προς το Μεγα δωρο της Ζωης, δεν γινομαι απλως καλυτερος ανθρωπος αλλά πολυ περισσότερο συμφιλιώνομαι με το αναπόσπαστο κομμάτι του Νοήματος της ζωής, που είναι ο θάνατος...

15 εβρά λοιπόν σημερα και δόξα τω Θεώ...
Και λιγότερα να ησαν [που συνηθως ειναι λιγοτερα] παλι θα φχαριστουσα τον Δημιουργο μας. 
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα και μια άλλη δοκιμασία της σοφίας του να Υπάρχεις...

3 comments:

  1. Φιλε Γιαννιωτη την πιο περηφανη καλημερα μου

    Αποφασισα λοιπον να γραψω για τους προς εξοντωσιν Ελληνες, απο πρωτο χερι, ζωντας την προσωπικη μου επιχειρηση εξοντωσης, στα πλαισια του σχεδιου μετατροπης της Ελλαδας σε ινδογρεκία της Ευρώπης.

    Γιατι βλεπεις καλε μου φιλε, ισαμε σημερα εκεινοι που μιλουν για τους απελπισμενους στην Ελλαδα, ειναι οι καραβολεμενοι του συστηματος, σαν τη κ. Φωτιου παραδειγματος χαριν, η οποια εχει αναλαβει τις δομες κοινωνικης αλληλεγγυης, ενω η ιδια δεν θα γνωρισει ποτε στην ευπορη ζωη της το τι παναπει "βία της φτώχειας"

    Ελπιζω και ευχομαι η σειρα κειμενων που θα αφορα τους προγραμμενους από το καθεστως Ελληνες, να συμβάλλει στην έγερση και στην εξέγερση κάποιων συνειδησεων...

    Α, και κατι ακομα...
    Οσα θα γραψω σ' αυτου του ειδους τα κειμενα, που θα εστιαζονται στις συνθηκες ακραιας φτωχειας, στις οποιες ζουν εκατονταδες χιλιαδες Ελληνων, ειναι απολυτως πραγματικα και αποτελουν κομματι της προσωπικης μου βιωματικης εμπειριας...

    Την πιο ζεστη καλησπερα μου στους αγαπητους σου αναγνωστες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και την δική μου θερμή καλησπέρα, επίσης, αγαπητέ Λευτέρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή