Πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για Πολυτεχνεία, γιορτές, πορείες, ματωμένες σημαίες, αγώνες, παιδεία, ελευθερία και άλλα τέτοια που μας καλοσερβίρουν κάθε χρόνο τα παπαγαλάκια της Αριστεράς. Όλα όσα έγιναν το 1973, όλα τα ηρωϊκά, οι αγώνες για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η μάχη κατά της Χούντας και του φασισμού έμειναν εκεί. Άντε να έπρεπε να γιορτάζεται ένα – δύο χρόνια μετά.
Από εκεί και μετά, όπως γράφουμε σε σχετικό άρθρο, το πτώμα της 17 Νοέμβρη έπρεπε να το έχουμε θάψει από καιρό.
Όχι μόνο γιατί δεν έχει τίποτε να προσφέρει, άλλωστε οι μνήμες για τον αγώνα για τη Δημοκρατία μπορούν να είναι καθημερινές. Αλλά γιατί τα όσα συμβαίνουν εθιμοτυπικά κάθε χρόνο μόνο ντροπή για τον ελληνικό πολιτισμό είναι.
Ευτυχώς που δεν κάθισε να δει ο Ομπάμα πώς μεταχειριζόμαστε τη Δημοκρατία μας έξω και μέσα από το Πολυτεχνείο. Τι νόημα έχει να γράψει κανείς για τους μπαχαλάκηδες. Άλλωστε, 40 τόσα χρόνια δεν είναι οι ίδιοι. Οι κουκουλοφόροι του 80 έχουν γίνει μπαμπάδες, κάποιοι και παππούδες και τη θέση τους πήραν άλλα παιδαρέλια που κάθε 17 Νοέμβρη δεν έχουν τι να κάνουν και σπεύδουν να καταστρέψουν τα πάντα. Άλλωστε, το γεγονός και μόνο ότι κάποιοι τρελοί φαρμακοχέρηδες οικειοποιήθηκαν το όνομα της «17 Νοέμβρη» κι έγιναν δολοφόνοι αρκεί για να θάψουμε το πτώμα της γιορτής αυτής.
«Γιατί να πάω στη γιορτή, μπαμπά», λέει ο γιος στον πατέρα, σήμερα 43 χρόνια μετά. Γιατί να πάει άραγε; Για να ακούσει ακόμη μια φορά τα τραγούδια του Μίκη; Για να ξαναδεί τους ίδιους κουκουλοφόρους να καίνε την ελληνική σημαία και να πανηγυρίζουν; Να τους δει να καταστρέφουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία την ώρα που φωνάζουν για ψωμί, παιδεία, ελευθερία;
Ή μήπως να ξαναδεί τα «αμίλητα και ακούνητα στρατιωτάκια» της Αστυνομίας να παρακολουθούν απαθείς; Ειδικά χθες όπου παρά την εισαγγελική απόφαση που έδινε το ελεύθερο για έφοδο στο «άντρο» του Πολυτεχνείου. Κι όμως, το υπουργείο Δημόσιας Αταξίας, ο κ. Τόσκας εμπόδισε τους αστυνομικούς να κάνουν τη δουλειά τους, να προστατέψουν τη χώρα και την αξιοπιστία της. Να προστατέψουν αυτό που μας έκανε προχθές μάθημα ένας Αμερικάνος, τη Δημοκρατία. Για ποια Δημοκρατία μιλάμε όταν η πολιτεία δεν μπορεί να προστατέψει τους πολίτες και τις περιουσίες τους από 200 μπαχαλάκηδες;
Εντάξει, δεν περιμέναμε και πολλά από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Ποτέ δεν θα μπορούσε να καθαρίσει τα Εξάρχεια διότι είναι δικός της προνομιακός τόπος. Δεν υπάρχει περίπτωση να τα «σπάσει» ο ΣΥΡΙΖΑ με όποιους υποστηρικτές του απέμειναν. Άλλωστε, αυτό που σήμερα λέγεται Αριστερά και κυβερνά χλευάστηκε όπου εμφανίστηκε. Το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έφαγε τρελή γιούχα στην πορεία.
Αλλά πρέπει να ρωτήσουμε πότε θα σπάσει αυτό το απόστημα αφού κανένας δεν τα κατάφερε μέχρι τώρα. Θα μιλάμε μετά από 40 χρόνια ξανά για επεισόδια, φωτιές, μολότοφ και καταστροφές; Θα ορκιζόμαστε στη Δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα και θα την θυμόμαστε μια φορά το χρόνο με το να «γλεντάμε» καίγοντας την Αθήνα;
Πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε. Έχει τα κότσια η Νέα Δημοκρατία να θάψει το πτώμα της 17 Νοέμβρη αφού έτσι κι αλλιώς το Πολυτεχνείο έχει πεθάνει; Να δώσει άλλο νόημα στη γιορτή και να τελειώσει με αυτό το μεταπολιτευτικό άγος για τη Δημοκρατία; Έχει τα κότσια η ΝΔ να τα βάλει με το «ιερό δισκοπότηρο» της Αριστεράς;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου