Το μόνο άσυλο που υπήρχε στη Σοβιετία ήταν για τους αντιφρονούντες

Όλα δείχνουν πως η κατάργηση του αποκαλούμενου πανεπιστημιακού ασύλου θα είναι η εμβληματική μάχη του Κυρ.Μητσοτάκη. Σχεδόν όλοι οι ηγέτες δίνουν μια μάχη που καθορίζει τη μετέπειτα πορεία τους.

Η Μ.Θάτσερ τσάκισε το πανίσχυρο συνδικάτο των ανθρακωρύχων, ο δε Ρ.Ρήγκαν τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας. Σε αυτές τις «αιματηρές» πολιτικές μάχες φαίνεται ποιος είναι το αφεντικό. Οι εκλεγμένοι ηγέτες ή οι κάθε μορφής μειοψηφίες;

Υπάρχουν βέβαια και πρωθυπουργοί που δεν αντέχουν τη σύγκρουση. Ο Κ.Σημίτης υποχώρησε απέναντι σε όλους αυτούς που δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα στο Ασφαλιστικό.

Φοβήθηκε και δεν έδωσε τη μάχη των μαχών.

Εκ των υστέρων φάνηκε πως η ήττα του στοίχισε στην Ελλάδα, σε βάθος χρόνου, περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι ηγέτες αναδεικνύονται στα δύσκολα.

Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός θα δοκιμαστεί στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ήδη ομάδες «κατσαπλιάδων», με στυλιάρια προειδοποιούν γι΄αυτό που θα γίνει τον Σεπτέμβριο.

2-3.000 νεαροί που δεν εκπροσωπούν κανέναν στην κοινωνία, θέλουν να διατηρήσουν το δικαίωμα να ελέγχουν αυτοί ό,τι γίνεται μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Από κοντά τους ξεμωραμένοι εβδομηντάρηδες που δεν καταλαβαίνουν πως το πανεπιστημιακό άσυλο της νιότης τους ουδεμία σχέση έχει με το σημερινό πανεπιστημιακό άσυλο, που είναι ουσιαστικά «άσυλο στη σύλλησή του», όπως δήλωσε προχθές ο εισαγγελέας εφετών κ.Β.Φλωρίδης.

Δεν χρειάζεται να πω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να πάει αυτήν την ιστορία μέχρι τέλους. Εν ανάγκη, αν οι αριστερές μειοψηφίες τραβήξουν την υπόθεση στα άκρα, ας κλείσει τα πανεπιστήμια, για όσο διάστημα χρειαστεί.

Οφείλουν οι κυβερνώντες να αντιληφθούν πως οποιαδήποτε υπαναχώρηση, οποιοδήποτε δείγμα συμβιβασμού θα εκληφθεί ως ήττα.

Η κοινωνία είναι ώριμη για να μπεί ένα τέρμα στην ανομία δεκαετιών. Άλλωστε, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου αποτελούσε βασικό στοιχείο του προεκλογικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι προφανές πως οι κάθε λογής ροπαλοφόροι ουδεμία ισχύ έχουν μπροστά στην ισχύ της κρατικής εξουσίας. Στη δημοκρατία όταν δεν λειτουργεί η πειθώ και οι μειοψηφίες δεν υπακούουν στη θέληση της πλειοψηφίας, τότε η θέληση αυτή επιβάλλεται.

Σε κανένα δημοκρατικό καθεστώς η μειοψηφία δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιβάλλει την θέληση της στην πλειοψηφία. Έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες.

Και αυτό θα πρέπει να ισχύσει και σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι σήμερα πανίσχυρος, με νωπή τη λαϊκή εντολή. Απέναντι του έχει οργανωμένες ομάδες ερυθροτραμπούκων όλου του φάσματος της Αριστεράς, με τους οποίους, αν χρειαστεί, θα πρέπει να λογαριαστεί μια και καλή.

Στο κάτω-κάτω, όλοι αυτοί οι κατσαπλιάδες ας αναλογιστούν τι θα πάθαιναν αν έγραφαν σε τοίχους Σοβιετικών πανεπιστημίων.

Ή αν «έκτιζαν» τους καθηγητές με τους οποίους είχαν διαφορές.

Στη μεγάλη Σοβιετία το μόνο άσυλο που υπήρχε ήταν αυτό που εγκλείονταν οι διαφωνούντες. Ξέρω, οι αριστερές ψυχούλες θα βρούν αυτά τα επιχειρήματα χυδαία και χιλιοειπωμένα.

Καλώς ή κακώς όμως αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που έζησαν όσοι φοίτησαν σε πανεπιστήμια του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Μεταξύ των οποίων και πρωτοκλασάτα στελέχη της «πληθυντικής» Αριστεράς.

Είμαι σίγουρος πως η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει αντιληφθεί πως η μάχη για το άσυλο είναι η πρώτη μάχη για την επιβολή της νομιμότητας, μια μάχη που θα πρέπει να κερδίσει χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.

Σάκης Μουμτζής