Επί 4 χρόνια έστησαν βιομηχανία πολιτικών διώξεων με δύο στόχους.
1. Να συκοφαντήσουν πολιτικούς αντιπάλους τους, να δολοφονήσουν χαρακτήρες, να «πετάξουν έξω» από την πολιτική σκηνή όσους θεωρούσαν ότι με το πολιτικό τους μέγεθος θα στέκονταν εμπόδιο στη δημιουργία του καθεστώτος που το μαρξιστικό ιδεοκρατικό σύμπαν υπαγόρευε σε όλη την κυβερνητική θητεία τους.
2. Να απλώσουν πάνω από την κοινωνία ένα δίχτυ δυσπιστίας, ακόμα και εχθρότητας προς την πολιτική, με σκοπό την παραίτηση όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους των πολιτών από την κριτική της κυβέρνησής τους. Επιχείρησαν να δημιουργήσουν υπηκόους καταναλωτές της καθημερινής φαιάς τους προπαγάνδας.
Απέτυχαν παταγωδώς αλλά δεν έμαθαν.
Από την άλλη, ακούω και διαβάζω με πραγματική απορία ανθρώπους που μέχρι χθες κατηγορούσαν με ακλόνητα επιχειρήματα τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για αθεράπευτο καθεστωτισμό, να σπεύδουν να αναγνωρίσουν κάποια στροφή τους στο ρεαλισμό.
Πρόκειται είτε για ιδεολογική πάρεση, είτε για αισχρή πολιτικάντικη υποκρισία.
Ο καθεστωτισμός του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ είναι όρος ύπαρξής του.
Όσο θα κυριαρχείται από την ηγετική συμμορία των άεργων ορφανών του Περισσού, τους γραφειολάγνους αναρχο-«ανανεωτές» της Β΄Πανελλαδικής και κρατικοδίαιτους, νεομαρξιστές συντεχνίτες των ΑΕΙ, τίποτα δεν μπορεί και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τη νεοσταλινική νιρβάνα τους.
Οι εσωτερικές ισορροπίες των ιδεοληπτικών φατριών του ΣΥΡΙΖΑ κλονίζονται ήδη, καθώς ελλείπει η συγκολλητική ουσία των γλυκών προνομίων της εξουσίας και είναι σίγουρο ότι θα επεκταθεί σε όλη την κομματική νομενκλατούρα, πυροδοτώντας τον γνωστό «αιματηρό» εμφύλιο των μαρξιστικών κομμάτων.
Ζούμε από την πρώτη μέρα της νέας διακυβέρνησης την ίδια ακριβώς εχθροπαθή ρητορική διχασμού, μίσους, ψεύδους και συκοφαντίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη παραίτησης τους από αυτήν, αφού το τεράστιο ποσοστό του 31.5% το πέτυχαν με αυτήν την ρητορική, απευθυνόμενοι σε ένα κοινωνικό σώμα εθισμένο από την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς να αδυνατεί να ακούσει κάθε διαφορετική άποψη, να την αποκλείει ψυχοσωματικά ως ταυτοτική απειλή.
Το 31.5% είναι απόδειξη ότι ο Τσίπρας έπεισε πως η ΝΔ ερχόταν για «να πιεί το αίμα των πολλών με το μπουρί».
Αιξάλου το ήπαν κι η άλοι. Η Φοφι, ο Γιάνης ο Βαιλω κι ο Κοητσοήμπας.
Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ντροπή μέσα τους.
Αν είχαν, δεν θα τολμούσαν να παρουσιάζουν την επί των ημερών τους χρεοκοπία της ΔΕΗ ως σωτηρία της και το ράλι ανόδου του χρηματιστηρίου και πτώσης των επιτοκίων δανεισμού ως δικό τους επίτευγμα!
Διχασμό, εχθροπάθεια και γκαιμπελισμό εκπέμπει και η νέα εμφάνιση Πολάκη, με τον τραμπουκολεβέντη τέως «υπουργό υπέρ του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους» να ζητά να δικαστεί όχι όπως η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αποφάσισε αλλά όπως ο ίδιος και η συμμορία του γουστάρουν!
Και ενώ η κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία αρμοδιότητα να επέμβει στην απόφαση της Δικαιοσύνης για τον τρόπο και την πορεία εκδίκασης των μηνύσεων κατά Πολάκη, ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα κάγκελα για να μας σώσει από «το αυταρχικό πισωγύρισμα της κυβέρνησης της δεξιάς» και την «αντιΣΥΡΙΖΑ συνομωσία των σκοτεινών δυνάμεων του παλιού».
Κυβέρνηση και πρωθυπουργός δεν πρέπει να παίζουν το παιχνίδι τους.
Δεν πρέπει να σπεύδουν να τους απαντούν πάντα σε όλα, δεν πρέπει να παρασύρονται σε εχθροπαθείς αντιπαραθέσεις μαζί τους γιατί αυτά τους τρέφουν.
Χωρίς εχθρούς και εξουσία επιβολής, ο ΣΥΡΙΖΑ, απλά δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει.
Μαρξιστικό κόμμα είναι, τι διάολο!
Ας εφαρμόσει η κυβέρνηση το πρόγραμμά της κι ας βρει νέες μορφές επικοινωνίας με τους πολίτες.
Διαμεσολαβημένες ή και αδιαμεσολάβητες, αλλά απλές, φιλικές, αυθεντικές και ουσιαστικές.
Όχι για το πρωϊνάδικο διακαναλικό πολιτικό κουτσομπολιό αλλά για την ταμπακιέρα.
Στο κάτω-κάτω, μόνο μιλώντας για την ταμπακιέρα θα κόψουμε επιτέλους το ταμπάκο από τους δημόσιους χώρους.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου