Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει να επιστρέψει στο 2012. Βγάζει από την ντουλάπα τα φθαρμένα λαϊκιστικά συνθήματα και ελπίζει πως θα συγκινήσει ξανά τα πλήθη. Έχει αποδείξει πως έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να πολιτευθεί με διαφορετική φιλοσοφία. Ποντάρει στην καταστροφολογία, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Επενδύει στην μπαχαλοποίηση, σε ταλαιπωρημένους οικονομικά πολίτες.
Ποιό είναι το παραμύθι που πουλάει τώρα ο κ. Τσίπρας; Το αφηγήθηκε στη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Γιώργο Μελιγγώνη στο «Kontra». Το βασικό σύνθημα του Αλέξη Τσίπρα είναι πως «για όλα φταίει ο Μητσοτάκης».
Τι ισχυρίζεται; Πως η κυβέρνηση φταίει για την υγειονομική κρίση και για την αύξηση των κρουσμάτων, όταν ακόμα και τώρα η Ελλάδα είναι μια από τις πλέον επιτυχημένες χώρες βάσει αριθμών στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Πως η κυβέρνηση βυθίζει τη χώρα σε οικονομική κρίση, όταν η παγκόσμια ύφεση γκρεμίζει θηριώδεις οικονομίες όπως των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας συμπαρασύροντας όλο τον πλανήτη. Πως η κυβέρνηση ευθύνεται και για όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο, όταν η προκλητικότητα του Ερντογάν αγγίζει τα όρια του παραλογισμού.
«Ούτε στην εποχή των Mνημονίων δεν είχε τέτοια ανασφάλεια ο πολίτης», είπε ο κ. Τσίπρας. Φαντάζει γραφικό, αλλά προσπαθεί να σηκώσει ξανά «αντιμνημονιακή» παντιέρα.
Είναι αστείο. Ο πολιτικός που θα έσκιζε τα Mνημόνια υποσχόμενος φαντασιακούς παραδείσους και υπέγραψε μνημόνιο, ενώ παρ’ ολίγον να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη, έρχεται τώρα και ζητάει τα… ρέστα.
Αλήθεια, μπορεί να απαντήσει ο κ. Τσίπρας πού θα βρισκόταν τώρα η χώρα εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας και ύφεσης και τουρκικών απειλών, αν είχε εφαρμοστεί το «Οχι» που ψήφισε το 62% στο ψευδοδημοψήφισμα;
Τα ψεκασμένα παραμύθια τελείωσαν στις 5 Ιουλίου του 2015 και οι παραμυθάδες ηττήθηκαν πέρσι σε τέσσερις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο κ. Τσίπρας λαϊκίζει και πάλι επικίνδυνα. Ισχυρίζεται πως εκείνος θα είχε εξουδετερώσει την πανδημία και συγχρόνως πως θα είχε κρατήσει την Ελλάδα σε ανάπτυξη ενώ βυθίζεται σε ύφεση όλος ο πλανήτης, ενώ θα είχε «εξουδετερώσει» και τον Ερντογάν. Και όλα αυτά προσπαθώντας να στήσει και πάλι ένα σκηνικό… 2012.
Όσο και αν φαντάζει πολιτικά παράλογη η στρατηγική του κ. Τσίπρα, είναι ίσως απόλυτα λογικό να την υιοθετεί. Δεν έχει κάτι άλλο να πει. Τι να κάνει; Να θυμίσει τα κατορθώματά του στην οικονομία και τα μέτρα που φόρτωσε τους πολίτες στα τέσσερα χρόνια που κυβέρνησε; Στην ουσία προσπαθεί να σβήσει από τη μνήμη των υποψήφιων ψηφοφόρων του αυτή την τετραετία υποδυόμενος και πάλι τον… επαναστάτη.
Στα γκάλοπ ο κ. Τσίπρας μόλις και μετά βίας πιάνει το 20%. Την ώρα, μάλιστα, που μέσα στο κόμμα του σφάζονται οι αυλικοί του, οι «53» και κάτι πασόκοι που δεν είχαν στον ήλιο -του κανονικού ΠΑΣΟΚ- μοίρα. Εκεί κρύβεται η εξήγηση γιατί ο κ. Τσίπρας επιστρέφει στο 2012. Αποδεικνύεται πως τη μεγαλύτερη ανασφάλεια τη νιώθει ο ίδιος. Έχει ηττηθεί κατά κράτος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα με λαϊκιστική ρητορική ελπίζει πως θα καταφέρει να μην καταρρεύσει δημοσκοπικά ακόμα πιο χαμηλά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου