300 χαμένες μέρες...

Καμία φράση δεν μπορεί να αρχίζει από ΔΕΝ, μας μάθαιναν κάποτε.
Όμως σήμερα, 29 Ιουλίου 2010, είναι αδύνατο να το αποφύγεις. Γιατί ένα είναι το καταλυτικό ερώτημα, απορία, διαπίστωση.
ΔΕΝ μπορείς να επικαλείσαι εδώ και οκτώ μήνες το ΔΝΤ για να μηδενίζεις παντού το κυβερνητικό κοντέρ. Λογική εισαγωγή που δημιουργεί ένα επίφοβο ερώτημα.
Μήπως αυτή η κυβέρνηση έχει οχυρωθεί πίσω από τα, έτσι κι αλλιώς υπαρκτά και αδυσώπητα, οικονομικά προβλήματα και αποφάσεις που έφερε η τρόικα, για να καλύπτει όλα τα άλλα;
Μήπως αυτός ο ορυμαγδός των μέτρων, των απειλών, της λιτότητας, του πληθωρισμού, των τεστ αποτελεί απλώς ασπίδα προστασίας από το άλλο, το τεράστιο κενό; Τη διάχυτη δηλαδή ανικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου να αντιμετωπίσει τη ζέουσα πραγματικότητα. Που δεν περιορίζει συντάξεις και 13ους μισθούς, δεν σφαγιάζει τους συνταξιούχους και τους επαγγελματίες, δεν πολλαπλασιάζει την ανεργία. Αλλά αποδεικνύει στην καθημερινή δοκιμασία την ανικανότητα, την έλλειψη φαντασίας, την αδυναμία κυβερνητικής λειτουργίας - την ανυπαρξία δηλαδή κυβερνητικής πολιτικής.
Ερωτήματα καίρια:
Γιατί μπορεί ο αντιπρόεδρος, ο κ. "αντ’ αυτού", να θυμάται τα βελανίδια που έτρωγαν οι Γερμανοί (επί Χέλμουτ Κολ) και να δημιουργεί νέους εχθρούς, αλλά αυτό εντάσσεται στο γραφικό μέρος της ιστορίας.
Η Δημόσια Τάξη βρίσκεται στο έλεος μιας χούφτας τρομοκρατών.
Τα πανεπιστήμια θα λειτουργήσουν και φέτος με τα διαλυτικά πρότυπα του παρελθόντος που καθιέρωσε η Μεταπολίτευση.
Τα δημόσια έργα να έχουν εγκαταλειφθεί ή στην καλύτερη περίπτωση να καρκινοβατούν.
Το παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού έχει σχεδόν καταληφθεί εξ εφόδου από Τουρκαλβανούς και Τουρκοβούλγαρους αντί να έχει γίνει ήδη το καμάρι της Αττικής.
Μια υπουργός, υπερασπιζόμενη τις φώκιες, να θέλει να καταστρέψει την ελληνική αλιεία.
Μια άλλη να μην μπορεί να συμμαζέψει ούτε τα απόβλητα των νοσοκομείων.
Κάποιοι άλλοι σοβαροφανείς άρρενες συνάδελφοί τους να νοθεύουν την έννοια της φράσης εξωτερική πολιτική και άλλοι να κομματικοποιούν το διοικητικό ιστό της χώρας.
Μπορεί να έφταιξαν και πολλοί άλλοι πριν από τον περσινό Οκτώβριο.
Και πραγματικά έφταιξαν.
Αλλά ποτέ το παιχνίδι δεν παίχτηκε με τον εξοργιστικό τρόπο αυτών των δέκα μηνών.
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΦΑΡΑΚΟΣ