Ακροθιγώς παρακολούθησα τις τελευταίες μέρες κάποιες δειλές φωνές που μιλούν για κάποιο είδος συγκυβέρνησης ή κάποιες υπερκομματικές θέσεις σε επιλεγμένα υπουργεία στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το υπουργείο δημοσίας τάξης.
Επιτέλους ένας αέρας αισιοδοξίας φύσηξε και θα πρέπει να φύσηξε στις καρδιές μας.
Όποιος δεν νοιώθει κάτι τέτοιο αλλά συνάμα αισθάνεται και φίλα προσκείμενος προς την χώρα μας δηλαδή δεν έχει θύραθεν λόγους να μην θέλει την προκοπή και την ανάπτυξη αυτού του παραμελημένου και καταταλαιπωρημένου τόπου θα πρέπει να μας εξηγήσει και του λόγους που δεν το θέλει αυτό και πιστέψτε με θα πρέπει να βάλει τα δυνατά του.
Διότι πλέον αυτό το άπιαστο πουλί που λέγεται ευθύνη και που όλοι το επικαλούνται και το θαυμάζουν από μακριά χωρίς όμως να τολμάει κανείς να το ταΐσει με το δικό του μερτικό ,ανήκει πλέον σε όλο το λαό ο οποίος ας αποφασίσει τελικά τι θέλει.
-Θέλει μια ένταση στην εξέδρα και στον αγωνιστικό χώρο η οποία ανεβάζει την αδρεναλίνη του και του αποσπά την προσοχή και επιδίδεται ολόψυχα και ολόσωμα σε μια στείρα αντιπαράθεση με τον αντίπαλο -αφού έχει προηγηθεί βεβαίως και η κατάλληλη εκπαίδευση, προπαγάνδα ότι ο καλλίτερος τρόπος για να διεκδικείς κάτι είναι η φωνασκία και γιατί όχι αν επικαλεστείς και λίγο "δημοκρατικό συναίσθημα" ο τραμπουκισμός –ξεχνώντας έτσι τον λόγο για τον οποίο ήρθαμε σε αυτή τη ζωή και ο οποίος δεν είναι απλά να ζήσουμε και να τη γευτούμε όσο γίνεται πιο πολύ αλλά να την παραδώσουμε καλλίτερη στους απογόνους μας , και στους απογόνους των υπολοίπων;
-Θέλει υποδομές και σχολεία και νοσοκομεία και ξενοδοχεία και αστεροσκοπεία και υγιή ταμεία και δουλειά και ανάπτυξη και βιοτικό επίπεδο και καθαρό περιβάλλον και εύρωστη οικονομία και …και …και …
Ας μας πει κάποιος τι θα έχουν μέσα όλα αυτά ;
Από ποιους ανθρώπους θα διοικούνται και από ποιους θα απαρτίζονται;
Ποιος θα τους εμπνεύσει αυτό το αίσθημα ευθύνης και συνείδησης που θα πρέπει να έχουν αλλά και ακόμα και ευγνωμοσύνης διότι κανείς δεν είναι σε τίποτα αναντικατάστατος;
-Θέλει η γραμμή που ορίζει το σύνορο μεταξύ της έννομης και της άνομης τάξης (κάποια καθάρματα έχουν φροντίσει αυτές οι λέξεις να ακούγονται εχθρικές και τις έχουν αποκόψει ΣΥΡΙΖΑ από λεξιλόγιο μας ) να είναι παχιά ή λεπτή αλλά ευδιάκριτη;
Να είναι ευθεία ή καμπύλη και σε ποιο βαθμό;
Να έχει λακκούβες καμαράκια και παγίδες και λάδια η να είναι στρωτή με διαχωριστικό στηθαίο ασφαλείας που θα επιτρέπει ένα ασφαλές και ευχάριστο ταξίδι (το ταξίδι της καθημερινότητας μας και της ζωής μας ) ;
Διότι εάν τη θέλει όπως έχει δημιουργηθεί σήμερα τερατωδώς παχιά και χαλαρή και τείνουσα να παχύνει και άλλο να ξέρει ότι ο δρόμος ασφάλειας γίνεται πλέον μονοπάτι και ότι το ταξίδι μας θα μετατραπεί σε μια βόλτα στα συγκρουόμενα του LUNA PARK με πραγματικές όμως ταχύτητες με πραγματικά αυτοκίνητα και με πραγματικούς επιβάτες.
-Θέλει οι ηγέτες του να κάνουν μια απλή διαχείριση της καθημερινότητας μας να κάνουν αυτές τις χλιαρές επιλογές τους με γνώμονα βέβαια τις δημοσκοπήσεις οι οποίες πηγάζουν κυρίως από την αποτύπωση του θυμικού μας και όχι της λογικής μας (βλέπε ΜΜΕ) η θέλει να δημιουργούν καταστάσεις να παρεμβαίνουν στην πορεία του σκάφους να αλλάζουν προς το καλλίτερο τον κόσμο γύρω μας , να σου επιτρέπουν να κάνεις τα πιο δύσκολα όνειρα που μπορεί να κάνει κανείς : τα θεμιτά, και τέλος να εμπνέουν αυτό το αίσθημα υποχρέωσης (ακούμε καθημερινά για τα δικαιώματα μας που καταπατώνται που παραβιάζονται που λεηλατούνται που…που…που…, και δώσε και άλλα δικαιώματα και άλλες ελευθερίες και δώσε…και δώσε…και δώσε…).
Ας καταλάβουμε ότι το ζήτημα δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα τόσο ανθρώπων όσο και ύλης.
Ένα μεγαααλο ΝΑΙ λοιπόν σε αυτές τις προσπάθειες ακόμα και αν προέρχονται από αφερέγγυους χώρους ακόμη και αν πρόκειται για άλλο ένα φιάσκο άλλη μια τρύπα στο νερό.
Διότι εάν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να πετύχει αυτό το εγχείρημα τότε τα οφέλη που θα αποκομισθούν θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερα από το αντίτιμο που καταβάλλεται αναλαμβάνοντας αυτήν την ευθύνη δηλαδή το ρίσκο.
ΙΙΤ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου