Της Μαρίας Σεφέρου
Ακούσατε ότι ελέχθη στους παππούδες μας ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Εγώ, όμως, πιστεύω ότι το ψάρι βρωμάει κυρίως από τα εντόσθια. Και τα εντόσθια, φίλτατοι, είναι ο λαός, είμαστε όλοι εμείς: κακοί, κουτοπόνηροι και, στην καλύτερη περίπτωση, αδιάφοροι. Εμείς ανεβάζουμε στην εξουσία τους άχρηστους, εμείς καταπίνουμε τα σκάνδαλά τους και συγχωρούμε τους διεφθαρμένους, γυρίζοντας και το άλλο μάγουλο για ράπισμα, εμείς πάσχουμε από αμνησία και ξαναγυρνάμε εκεί που είχαμε ξεράσει, όπως ο κύων, εμείς ασελγούμε πάνω στο περιβάλλον, καίμε το δασικό πλούτο της χώρας μας και μετά τον καλύπτουμε με τσιμέντο, εμείς κλέβουμε την εφορία, δηλαδή ημάς αυτούς…
Κοντολογίς, εμείς πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε, κι όπου να ’ναι θα σπάσει και θα γκρεμιστούμε κατάχαμα.
ΝΑΙ, εμείς είμαστε οι εμπρηστές και οι δολοφόνοι της πατρίδας μας, ένας λαός αχρείος και παράνομος, που φτιάχνουμε και χρηματοδοτούμε με τον ιδρώτα μας κόμματα τυχάρπαστων και μισελλήνων, ουτοπιστών και μειοδοτών, με κομματάρχες ανεπάγγελτους και ανεπρόκοφτους. Ας μην αλληθωρίζουμε προς Ανατολάς για να βρούμε τον εχθρό της Ελλάδας. Ας κοιτάξουμε μέσα σας, στα εντόσθιά μας, εκεί θα τον βρούμε. Εκεί είναι ύπουλα κρυμμένος και κατατρώγει τα σωθικά του έθνους μας. Μην κλαίμε τώρα πάνω στ’ αποκαΐδια. Δε βγαίνει τίποτα. Άλλωστε κλάψαμε και πρόπερσι, τον Αύγουστο του 2007, και δε βγήκε τίποτα. Κλάψαμε και το Δεκέμβριο του 2008 όταν οι αφηνιασμένοι νεολαίοι μας κάψανε την Αθήνα, και πάλι δε βγήκε τίποτα.
Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου