Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του νέου συστήματος προσλήψεων ετοιμάζονται να βάλουν οι περίπου 70.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου, που είτε απολύθηκαν τους τελευταίους δυο μήνες είτε πρόκειται να δουν την πόρτα της εξόδου μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010.
Με μαζικές προσφυγές στα Διοικητικά Εφετεία της περιοχής τους, θα διεκδικήσουν όχι μόνο τη μονιμοποίησή τους, αλλά την αναγνώριση ως προσόν διορισμού της πολύχρονης εμπειρίας τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογες περιπτώσεις που εκδικάσθηκαν στο παρελθόν, πάλι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, δικαίωσαν πλήρως τους θιγόμενους, οι οποίοι επέστρεψαν στην εργασία τους και οι συμβάσεις τους μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου.
Θεωρείται σχεδόν βέβαιο, ότι οι προσφυγές τους θα γίνουν δεκτές, καθώς στο σύνολό τους απασχολούνται με αλληλοδιαδοχικές συμβάσεις επί σειρά ετών (π.χ. στη ΔΕΗ 10 χρόνια) και καλύπτουν αποδεδειγμένα πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών τους.
Στην περίπτωση αυτή θα «μπλοκάρουν» για άγνωστο διάστημα οι όποιες προσλήψεις προγραμματίζει η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει τα κενά που θα προκύψουν στο δημόσιο τομέα και τους φορείς του.
Δύο άσους κρατούν καλά στα χέρια τους οι συμβασιούχοι:
* Την κοινοτική οδηγία 99/70 που ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το διάταγμα Π.Δ. 164/2004 και το νόμο 3320/05 του πρώην υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπυολου, που αναγνωρίζει την προϋπηρεσία ως βασικό κριτήριο για τη μονιμοποίηση κάποιου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ατελής νόμος 3051/2002 του Κώστα Σκανδαλίδη αν και έδινε μια πριμοδότηση της τάξεως του 40% δεν κάλυπτε όλες τις κατηγορίες συμβασιούχων, ενώ ήταν πρακτικά ανεφάρμοστος λόγω της πολυπλοκότητάς του.
Αποτέλεσμα ήταν να συρθεί η χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με βαρύ κατηγορητήριο που επέσυρε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο.Τα χειρότερα, ευτυχώς, δεν ήρθαν καθώς οι νομοθετικές παρεμβάσεις Παυλόπουλου έσωσαν τελευταία στιγμή τη «χαμένη τιμή» της Ελλάδας.
* Το άρθρο 28 του Συντάγματος που αφορά την υποχρέωση της χώρας μας να ενσωματώνει και προπαντός να τηρεί τις διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει, ως αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου.
Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, ο καταστατικός χάρτης της χώρας λέει ότι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το θέμα της εμπειρίας και την τακτοποίηση των εργαζομένων με διάφορες ελαστικές μορφές απασχόλησης είναι επιβεβλημένη και πρέπει να εφαρμοσθεί.
Αντ’ αυτού, δυστυχώς, με το νόμο Ραγκούση περί κατάργησης της προσαύξησης μοριοδότησης λόγω εμπειρίας, υψώθηκαν τείχη αποκλεισμού για χιλιάδες υπαλλήλους ορισμένου χρόνου ή με συμβάσεις που προσφέρουν αδιάκοπη εργασία χωρίς ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα σε πολλές περιπτώσεις, οι οποίοι τώρα καλούνται να πετάξουν στα σκουπίδια τα πιο πολύτιμα χρόνια της ζωής τους.
Το επόμενο βήμα που εξετάζουν οι θιγόμενοι, ανεξαρτήτως των αποφάσεων των ελληνικών δικαστηρίων, είναι η προσφυγή στα αρμόδια όργανα της ΕΕ και φυσικά στο ευρωδικαστήριο.
Γιατί όπως τονίζουν «κανένας δεν νομιμοποιείται να τους στερεί το ιερό δικαίωμα της δουλειάς, μετά από πέντε και δέκα χρόνια συνεχούς προσφοράς».
adesmeytos
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου