Σε σχετικό άρθρο της στη μεγάλης κυκλοφορίας ιταλική Εφημερίδα "ΚΟΡΙΕΡΕ ΝΤΕΛΑ ΣΕΡΑ" η Καθηγήτρια Παν/μίου της Ιταλίας Εύα Καταρέλα υποστηρίζει ότι η Ε.Ε. έχει υποχρέωση να επιδείξει την επιβαλλόμενη αλληλεγγύη προς τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Ειδικότερα, η εν λόγω Καθηγήτρια του αρχαίου Ρωμαϊκού και Ελληνικού Δικαίου του Παν/μίου του Μιλάνου, αφού επικαλείται την ελληνική κλασική περίοδο, υπενθυμίζει δημοσίως στους Ευρωπαίους το χρέος τους προς την Ελλάδα, που προσέφερε πάρα πολλά στην Ευρώπη και σε όλη την ανθρωπότητα και τονίζει ότι θα πρέπει να επιδειχθεί περισσότερη και ουσιαστικότερη συμπαράσταση και βοήθεια. Σημειώνει ακόμη, ότι «ξαφνιάζει η σημερινή Ευρώπη, η οποία μοιάζει αδιάφορη απέναντι στη μοίρα της χώρας, που λειτούργησε ως κοιτίδα πολιτισμού».
Τέτοιες θετικές για τη χώρα μας δημόσιες τοποθετήσεις υπήρξαν και υπάρχουν στην Ευρώπη και πολλές άλλες και βεβαίως μπορούν να υπάρξουν και περισσότερες και ουσιαστικότερες, αρκεί η χώρα μας να το συνειδητοποιήσει αυτό και να το επιδιώξει μεθοδευμένα και οργανωμένα.
Από την άλλη πλευρά, οι ευθύνες των ελληνικών Κυβερνήσεων για τη σημερινή τραγικά δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας μας είναι διαχρονικές, με αφετηρία το έτος 1981, όταν κάναμε απλόχερα παροχές με δανεικά, δηλ. "με ξένα κόλλυβα", αλλά το θέμα σήμερα δεν είναι ποιος ευθύνεται περισσότερο, κατά το παρελθόν, αλλά πως θα αντιμετωπισθεί η κρίση και, ιδίως, πώς θα κάνουμε όλους τους Ευρωπαίους περισσότερο ευαίσθητους και πώς θα τους πείσουμε να παράσχουν την αναγκαία βοήθεια και πώς θα επιδείξουν προς τη χώρα μας την επιβαλλόμενη αλληλεγγύη.
Δυστυχώς όμως, κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο, όπως ορθά ειπώθηκε, "βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας" και υπονομεύουμε την αγωνία και τη διάθεση για συμπαράσταση του λαού μας, προκειμένου να βρεθεί λύση, έστω και με επώδυνα μέτρα. Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το 68% των Ελλήνων συμφωνεί με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για να βγει η οικονομία της χώρας μας από το καταστροφικό αδιέξοδο. Εάν δε, στο θετικό αυτό κλίμα, για την αντιμετώπιση της κρίσης προστεθεί και η από την αρχή στήριξη της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα μπορούσε κανείς να ελπίζει, ότι λαός και Πολιτική Ηγεσία της χώρας μας κατενόησαν το πρόβλημα και ότι, ενωμένοι, θα επιδιώξουμε την επίλυσή του, είτε με τις δικές μας δυνάμεις και ανάλογες θυσίες, είτε και με τη στήριξη της Ε.Ε., την οποία θα πρέπει να ζητήσουμε και πάλι από κοινού και ενωμένοι.
Αυτό όμως, το κατ' αρχήν, συναινετικό και πολύ θετικό κλίμα, κατά ανεξήγητο, ακατανόητο και μικροκομματικό τρόπο, ήλθε να τορπιλίσει η απόφαση της Κυβέρνησης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συστήσει στη Βουλή Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία της χώρας μας και μάλιστα να την περιορίσει χρονικά από 2004 και μετά, δηλ. μόνο για τις Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως είναι γνωστό, η Αξιωματική Αντιπολίτευση συμφώνησε αρχικά στη σύσταση τέτοιας εξεταστικής επιτροπής, αλλά ζήτησε να αρχίσει αυτή τον έλεγχό της από το 1981 μέχρι σήμερα, δηλ. να συμπεριληφθεί και η περίοδος 1981-1989, που πήραμε πολλά δάνεια και καταχρεώσαμε τη χώρα και ακόμη και η περίοδος 1999-2001, όταν στην πατρίδα μας έλαβε χώρα το μεγάλο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.
Αυτό όμως, το αρνήθηκε η Κυβέρνηση και έτσι οδηγηθήκαμε και πάλι στη πολιτική ρήξη και στην πόλωση.
Πέραν αυτών, εύλογα διερωτώνται οι πολίτες, αφού οι οποιεσδήποτε ευθύνες των κυβερνητικών στελεχών όλων των Κυβερνήσεων, έχουν προκαταβολικά παραγραφεί και επομένως δεν μπορούν να καταλογισθούν τυχόν ποινικές ευθύνες, τι νόημα έχει σήμερα μια τέτοια Εξεταστική Επιτροπή;
Και μάλιστα, τι νόημα έχει η πολυτέλεια της υπερπληθώρας των Εξεταστικών Επιτροπών και η μετατροπή της χώρας μας σε απέραντο "λαϊκό δικαστήριο", χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που θα πετύχει είναι να διαιρέσει και να φανατίσει το λαό και να εκτοξευθούν εκατέρωθεν δίκαιες ή άδικες κατηγορίες, που είναι βέβαιο, ότι θα ναρκοθετήσουν το πολύ απαραίτητο κλίμα συναίνεσης. Κατηγορίες που θα αφορούν και σε ευαίσθητες περιόδους, π.χ. για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, και τα στοιχεία που θα προκύψουν (βάσιμα ή μη) θα φτάσουν γρήγορα και στην Ευρώπη. Και αυτά θα συμβούν την ώρα που θέλουμε και έχουμε ως χώρα ανάγκη της στήριξης και της ουσιαστικής αλληλεγγύης της Ε.Ε.
Στ' αλήθεια, δεν είναι αυτό πολιτική αυτοκτονία της χώρας μας;
Δεν θα οξυνθεί άδικα η πολιτική κατάσταση και θα ευτελισθεί η πολιτική μας ζωή;
Για την αντίκρουση του πολύ λογικού αυτού επιχειρήματος ο Πρωθυπουργός επικαλείται την ανάγκη για διαφάνεια στη χώρα μας και για καταπολέμηση της διαφθοράς. Αλλά είναι δυνατόν, να γίνεται τέτοιος υποκριτικός λόγος και μάλιστα εκ χειλέων Πρωθυπουργού, όταν όλα τα τυχόν αδικήματα έχουν υποπέσει σε παραγραφή, και όταν είναι γνωστό ότι όλες οι μέχρι τώρα Ελληνικές Κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν την ίδια τακτική δημοσιοποίησης και αξιολόγησης των στοιχείων και όταν η ίδια μεθόδευση εχρησιμοποιείτο από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.
Οι αντίθετες όμως, απόψεις για τη διενέργεια Εξεταστικής Επιτροπής δεν προέρχονται μόνο από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και από το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας, αλλά και από πολλά κορυφαία στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Κυβέρνησης και αυτό, διότι είναι ολοφάνερο ότι μία τέτοια κίνηση μόνο διχασμό θα φέρει στην πατρίδα μας, ενώ είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία η συναίνεση και η ενότητα του λαού μας και των πολιτικών μας δυνάμεων.
Σε κάθε δε περίπτωση, η επιμονή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Γ. Παπανδρέου στη διενέργεια Εξεταστικής Επιτροπής, είναι μέγα πολιτικό λάθος και μόνο δεινά θα φέρει στον τόπο, κάτι που θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον που θα πρέπει να είναι υπεράνω από κάθε κομματική σκοπιμότητα.
Εξάλλου, τα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας και η αλόγιστη προβολή τους, για μικροκομματικούς λόγους και για εσωτερική κατανάλωση, αποδυναμώνει τη θέση της Ελλάδος, τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και για τα κρίσιμα εθνικά μας θέματα, και αυτός είναι ένας πρόσθετος σοβαρός λόγος, που πρέπει να προβληματίσει ιδιαιτέρως τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση.
Αντώνιος Γρ. Φούσας
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου