Που ήταν το μέγα πλήθος στην χθεσινή πορεία;

Η χθεσινή πορεία με αφορμή της 24ωρη πανελλαδική κινητοποίηση χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ...μεγάλη, ικανοποιητική, με παλμό και άλλα τέτοια που συνηθίζουν πια εθιμοτυπικά να λένε γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

Πόσο, όμως, εντυπωσιακή είναι μια διαδήλωση κατά των βρυκολάκων που ετοιμάζονται να μας πιούν το αίμα, όταν δεν βγαίνουν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου;

Ποιοι είναι αυτοί που βολεύονται με το να βλέπουν μερικές χιλιάδες να διαδηλώνουν και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τον τόπο και τους εργαζόμενους;

Λέγεται ότι απήργησαν ...2,5 εκατομμύρια πολίτες.!

Επομένως, πού ήταν τα υπόλοιπα 2.465.000, αν υποθέσουμε ότι στις χθεσινές πορείες πήραν μέρος σύμφωνα με την πιο αισιόδοξη εκτίμηση 35.000 άτομα;

Έμειναν στους καναπέδες τους για να απολαύσουν την… αργία που είναι όμως απεργία;
Για να μην αδικούμε πάντα τον κόσμο και όλους εμάς που δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους, θα πρέπει να δούμε και τις διαχρονικές ευθύνες όσων κατάντησαν τον συνδικαλισμό στα σημερινά χάλια.

Γιατί να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους όταν γνωρίζει ότι το παιχνίδι είναι στημένο και ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνουν κινητοποιήσεις για τα μάτια του κόσμου;

Γιατί να πιστέψει ότι εκπροσωπείται επάξια από τους ...μεγαλοπατέρες του συνδικαλισμού όταν την ίδια στιγμή βλέπει ότι αυτοί συναγελάζονται με την κυβέρνηση, χορεύουν στον ίδιο χορό της εξουσίας;
Εκεί, κατάντησαν οι διάφοροι Παλυζωγόπουλοι, Πρωτόπαπες, Παναγόπουλοι το εργατικό κίνημα. Να μην κατεβαίνει στις διαδηλώσεις ο κόσμος γιατί νιώθει καθημερινά προδομένος και πουλημένος από τους συνδικαλιστές που προβάρουν κοστούμια εξουσίας.
Ομάς, υπάρχουν και οι ευθύνες του καθενός.

Αν όλοι μαζί κατεβαίναμε στους δρόμους χωρίς πάτρωνες από δεξιά και από αριστερά, αν ενώναμε τη φωνή μας, θα μπορούσαν να μας ακούσουν μέχρι τις Βρυξέλλες.

Θα μπορούσαμε να πετύχουμε με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Να ακυρώσουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές και να βγάλουμε στην απόσυρση τους εργατοπατέρες.

Το κάναμε επί Γιαννίτση που πήρε άρον – άρον πίσω το ασφαλιστικό του.

Μπορούμε και τώρα, αρκεί αν το πιστέψουμε…

antinews