Επιστημονική και θεολογική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας από τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ.
Η κλήσις του ανθρωπίνου όντος, να γίνη συνδημιουργός με τον αιώνιο Θεό και να απολαμβάνη την ηδύτητα της πατρότητος ή της μητρότητος εντός του μεγίστου μυστηρίου του γάμου, που αποτελεί "ανδρός και γυναικός συμπλήρωση και συγκλήρωση του βίου παντός θείου και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία" κατά τον μεγαλειώδη ορισμό του Μοδεστίνου και που κατά την Ευαγγελικήν αποκάλυψη αποτελεί μίμηση θεοφιλή της σταυροαναστασίμου πορείας του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, διότι αρνείται την υποταγή του προσώπου στην χρηστικότητα της πανσεξουαλικής μόδας και προάγει την αλληλοπεριχώρηση και την ανάληψη του ανδρός ή της γυναικός ως απεικάσματος του παραδείσου και ως ευθυνοφόρου διακονίας της ζωής αποτελεί εναλλακτική οδό με την ψυχική και σωματική παρθενία και την αφιέρωση, αλληλοπεριχώρηση και ομοήθεια με τον Δημιουργόν.
Η μελέτη των αρμονικώς συνειρμοσμένων οργάνων του ανθρωπίνου σώματος, πού συνάπτονται με τον ανθρώπινον ψυχισμόν διά την ολοκλήρωσιν του ευφυούς σχεδιασμού του Δημιουργού διά την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, προξενεί δικαίως το θάμβος αλλά και την βαθυτάτην συγκίνησιν διά την κραταιάν αγάπην με την οποίαν ο Δημιουργός Θεός προίκισε το έλλογο πλάσμα του, την κορωνίδα της Δημιουργίας, τον άνθρωπο.
Μέσα όμως στον κόσμο της ανταρσίας κατά της αγάπης του Θεού και της μετ’ αυτού κοινωνίας και ενώσεως, στον κόσμο της φθοράς και του θανάτου η στρέβλωσις και η παραχάραξις του βίου αποτελεί "άθλημα" παραχρήσεως της θεοσδότου ελευθερίας και αυτεξουσιότητος του ανθρωπίνου προσώπου και υπενθυμίζει την τραγικότητα της απόπειρας αυτονομήσεως των ανθρώπων στον πύργο της Βαβέλ, την σύγχυση των γλωσσών και την σχάση της ενότητος της ανθρώπινης οικογένειας με την προσπάθεια ανυψώσεως ως κοσμοειδώλου του εγωκεντρισμού και της αφελούς ερμηνείας του κόσμου ως εκδηλώσεως τυχαιότητος.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια αλλαγής της ανθρώπινης οντολογίας, πού επιχειρείται διαχρονικώς και που επιτείνεται δυστυχώς εις τας ημέρας μας με προφανές αποτέλεσμα την απομείωση της ανθρώπινης χαράς, πληρότητος και ευτυχίας και ασφαλώς με την έλλειψη οιασδήτινος κοινωνίας με το πανάγιον πρόσωπον του Δημιουργού. Η Εκκλησία ως φιλόστοργος μήτηρ δέν ψέγει και δεν καταδικάζει τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεομένη διαρκώς υπέρ αυτών και ευχομένη διά την μεταμόρφωσιν και μετάνοιάν των. Οφείλει όμως να στηλιτεύσει την άθεσμον πρακτικήν αλλοιώσεως της ωραιότητος του ανθρωπίνου προσώπου και της κατ’ άμφω υγείας του.
Στα εγχειρίδια της εγκληματολογικής επιστήμης περιγράφονται εναργώς οι περί την γενετήσιον λειτουργίαν ειδεχθείς συμπεριφοραί διά των οποίων ο άνθρωπος αποξενώνεται της πνευματικής εφέσεως ενώσεώς του μετά του ζώντος Θεού και αποδέχεται ως κοσμοείδωλο υπάρξεως τον συμπνιγμόν του εις την επιδερμίδα και την χωματοποίησιν της αθανάτου ψυχής του.
Η ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός, όπως επιδιώκεται να λέγεται σήμερον εξ ορισμού δεν αποτελεί έτερον σεξουαλικόν προσανατολισμόν παρά τα νομικά κείμενα του συρμού πού θέλουν να αγνοούν τον αιώνιο νόμο του Θεού αλλά και την ανθρώπινη οντολογία, αλλά άτεχνον απομίμηση του ετέρου φύλου με όλη την τραγικότητα αυτής της πρακτικής παραχρήσεως.
Θλιβόμεθα διά την πτώσιν και την έλλειψιν ορθού προσανατολισμού των κοινωνιών και των υπευθύνων διά την ενημέρωσίν των και προσευχόμεθα διά την υπέρβασιν της τραγικότητος και της διακωμωδήσεως των ανθρώπων.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Ο μητροπολίτης Πειραιώς είναι από τους λίγους ιεράρχες που μιλάει για εθνικά και καυτά κοινωνικά θέματα. Μπράβο Δεσπότη! Είναι τόσο κρίμα να βλέπεις νέους ανθρώπους να γελοιοποιούνται τόσο πολύ και να νομίζουν ότι κάτι κάνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή