Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Γνώριζαν τα πάντα!


.
"Να ματώσουμε όλοι" είναι το νέο σύνθημα στα χείλη των πολιτικών των κομμάτων εξουσίας.
Ολοι; Γιατί; Μήπως μαζί καθόμασταν στις δερμάτινες πολυθρόνες με τον εσμό των «ιδιαιτέρων» -σε ύφος οκτακοσίων καρδιναλίων-, τα «μάλιστα, υπουργέ μου» και τις «Μερσεντές» στα σκαλοπάτια των γραφείων;
Μήπως μαζί απλώσαμε το αριστερό χέρι, κάτω από το τραπέζι, ώστε όταν το δεξί υπέγραφε, εκείνο να «εισέπραττε» το «υπουργικό επίδομα»;
Αυτοί είναι οι άρρωστοι. Εμάς θα χειρουργήσουν!
Ωρα είναι να μιλήσουν για τη δική μας «συνενοχή», που τους αναδείξαμε, που τους ψηφίσαμε, που τους εμπιστευτήκαμε «το σπίτι μας», όταν η υπογραφή τους ισοδυναμούσε με «χορηγία» για τη «φουκαριάρα τη μάνα τους»!
ΒΑΡΥ και ασήκωτο πράγμα η κοροϊδία που μας έχουν «πατήσει». Με ντοκτορά! «Ολοι ξέραμε ότι ο Μαντέλης τα πήρε», είπε συνάδελφος χθες βράδυ.
Ολοι; Ηξερε ο Ελληνας της Σύμης, του Αγίου Γεωργίου Νηλείας και της Βελβενδού ότι οι υπουργοί μπορεί να ήταν επίορκοι; Οτι αγόραζε το ελληνικό κράτος άρματα προβληματικά, μηχανήματα με διπλή ταρίφα για νοσοκομεία, τηλέφωνα ξεπερασμένης τεχνολογίας για… εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ, προκειμένου ο κυβερνητικός παράγων να εισπράξει χορηγίες «αγνώστων χορηγών» γιατί «τα παιδάκια του, ρε γ…» φοιτούν στα ακριβά πανεπιστήμια της Αμερικής;
Οχι φυσικά. Γιατί τα παιδιά των άλλων, των πολλών, όπου και αν σπουδάσουν, εξαιτίας Μαντέληδων, Τσουκάτων και των ρέστων, δεν πρόκειται να βρουν δουλειά, στον αιώνα. Αντί τα κονδύλια να πάνε στις επενδύσεις, έγιναν μίζες. Αντί στις υποδομές, πήγαν στο «λάδωμα». Αντί στην άμυνα, πήγαν στους γάμους και τα πανηγύρια. Αντί να ελέγχονται συστηματικά τα δημόσια έργα, έγιναν στάχτη και μπούρμπερη.
Πρόκειται για λύματα και απόβλητα.
Λυμαίνονταν την Ελλάδα και τολμούσαν να εμφανίζονται ενώπιόν μας, κάνοντάς μας και μαθήματα ήθους και προσφοράς. Ιδού η κομματική νομενκλατούρα των προνομίων. Μόνον στην Ελλάδα γίνονταν -μεγάλη αισιοδοξία έχω, αφού χρησιμοποιώ παρατατικό - σκάνδαλα; Οχι, φυσικά.
ΟΜΩΣ ΑΛΛΟΥ, κάποιος παραιτείται. Κάποιος δικάζεται. Κάποιος πάει φυλακή. Ολα ανάλογα με τη διαβάθμιση του σκανδάλου. Εμάς μένει υπουργός ως τις επόμενες εκλογές. Και αν δεν εκλεγεί, όλο και κάποια μεγαλοθέση τον περιμένει. Τον αναντικατάστατο! Μη και θιγεί…
Μην ακούτε! Οι πρωθυπουργοί ξέρουν ότι κάποιοι «λαδώνονται». Δεν ζουν σε κοινωνία αγγέλων. Κι όταν οι ίδιοι δεν βλέπουν, κάποιοι τολμούν και τους το λένε. Αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Αλλά, εντέλει, όλοι «βολεύονται». Ο υπουργός κλέβει και ο πρωθυπουργός τον «ελέγχει» εσωκομματικά. Να μην του «κουνιέται». Κι αν -ο μη γένοιτο…- αποκαλυφθεί η απάτη, τότε σχίζει τα ιμάτιά του, ξεχνώντας ότι προηγουμένως δήλωνε δημοκρατικά: «Εγώ δεν ανακατεύομαι στη διαχείριση των υπουργών μου».
Αλήθεια; Αν ήταν απλώς να προεδρεύει, γιατί δεν το ’λεγε…

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου