Οι πολιτικές βλέψεις της κ. Μπακογιάννη

Η Ελλάδα του χθες δεν έχει καμία πλέον σχέση με την Ελλάδα του σήμερα και κυρίως του αύριο. Η Ελλάδα κινείται σε ρυθμούς Δ.Ν.Τ. και αποφάσεων της Ελληνικής Κυβερνήσεως, έχοντας νωπή βέβαια τη λαϊκή εντολή. Όμως, αυτή η λαϊκή εντολή δόθηκε στην Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου από τον Ελληνικό λαό για τελείως αντίθετο πρόγραμμα από αυτό που εφαρμόζει σήμερα. Ο Ελληνικός λαός για άλλη μια φορά παρασύρθηκε από "τα λόγια τα ωραία, τα μεγάλα" και δυστυχώς βιώνει πολύ δύσκολες στιγμές.
Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου καταργεί εργασιακά δικαιώματα που επί δεκαετίες κέρδισαν οι Έλληνες εργαζόμενοι με αίμα και πόνο. Ισοπεδώνει το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων προς χάριν της ευημερίας των εχόντων και κατ’ εχόντων, τους οποίους ελάχιστα αγγίζει. Δημιουργεί στρατιές νεόπτωχων και τεράστια αύξηση ανέργων.
Τα φαινόμενα του εργασιακού μεσαίωνα και της υψηλής ανεργίας δεν έχουν ακόμη αποδώσει. Τα σκληρά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση θα "αποδώσουν" μετά τον Σεπτέμβριο. Απεύχομαι να υπάρξουν λαϊκές εξεγέρσεις, γιατί όταν κάποιος πεινάει και δεν μπορεί να συντηρήσει την οικογένειά του, εξεγείρεται και σ’ αυτήν την περίπτωση οι συνέπειες για την κοινωνία μας, θα είναι απρόβλεπτες. Βέβαια στα 36 χρόνια της μεταπολιτεύσεως ευθύνη για το κατάντημα της πατρίδος μας έχουν όλες οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μα μεγαλύτερη οι κυβερνήσεις του κ. Σημίτη και του κ. Μητσοτάκη.
Μέσα σ’ αυτήν την πολιτική παραζάλη, θα έπρεπε να υπάρχει αραγές μέτωπο από πλευράς αντιπολίτευσης κατά όλων αυτών των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση, τα οποία οδηγούν την χώρα σε μέρες κατοχής του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Δυστυχώς, αντί αυτής της σύμπνοιας των κομμάτων της αντιπολίτευσης, βλέπουμε διασπάσεις και αποχωρήσεις ή οικιοθελείς διαγραφές, όπως της κ. Μπακογιάννη.
Η κ. Μπακογιάννη τόσα χρόνια πορεύθηκε πολιτικά με το όνομα του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη και των πολιτικών και οικονομικών γνωριμιών του κ. Μητσοτάκη. Έτσι πίστευε πως θα ήταν η επόμενη αρχηγός της Ν.Δ. και φυσικά η επόμενη Πρωθυπουργός. Για τον λόγο αυτό ως Υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Καραμανλή, πριόνιζε αργά αλλά σταθερά την κυβέρνηση της Ν.Δ., προκειμένου να φέρει στην εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και να προκαλέσει την διαδοχή νέου αρχηγού στην Ν.Δ.. Ως Υπουργός Εξωτερικών δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στις σχέσεις της με τον μεγάλο ηγέτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον αείμνηστο, Τάσο Παπαδόπουλο, ο οποίος όσο ζούσε, δεν ξέχασε την θετική θέση της στην ψήφιση του προδοτικού σχεδίου Ανάν από τον Κυπριακό λαό. Οι διαταραγμένες σχέσεις μεταξύ Μπακογιάννη και Παπαδόπουλου ήταν η αιτία της μη πρόσκλησής της, στο δείπνο που παρέθεσε την Ραφήνα, ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εκτός αυτού, αρνητικές αντεγκλήσεις και παρ’ ολίγον διπλωματικό επεισόδιο πήγε να δημιουργηθεί με την Ρωσία, λόγω της αψυχολόγητης τότε, στάσης της Υπουργού, να ταχθεί υπέρ της εγκατάστασης των πυραυλικών συστημάτων των ΗΠΑ σε Τσεχία και Πολωνία.
Επίσης, παρά την αρνητική θέση της Υπουργού Εξωτερικών στην δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ακολουθώντας την στάση των ΗΠΑ στο όλο θέμα, ο Ρώσος Πρόεδρος, κος Πούτιν τότε, επισκέφθηκε την Ελλάδα και υπέγραψε την συμφωνία με τον ομόλογό του Έλληνα Πρωθυπουργό. Μιά συμφωνία που χαρακτηρίστηκε από όλους πολύ σημαντική.
Ακολούθως, η άρνηση του κου Γκιούλ, Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, να επισκεφθεί την Ελλάδα, για να "δέσει το γλυκό", λόγω φόρτου εργασίας, ήλθε στην πλέον ακατάλληλη στιγμή, καθώς η κ. Μπακογιάννη έβλεπε την επίσκεψη του ως μία καλή ευκαιρία για να αποκαταστήσει το προφίλ της, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Βεβαίως, η κ. Μπακογιάννη συνέχισε να επιδιώκει την πραγματοποίηση της επισκέψεως του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην χώρα μας.
Πάντως, ανεξαρτήτως των προθέσεων του κ. Γκιούλ και ενώ παρασκηνιακά συζητείτο το ταξίδι, το τουρκικό κατεστημένο περιλάμβανε στην ατζέντα την αποστρατικοποίηση του Αϊ Στράτη, θεωρώντας τον γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο, αλλά και την μουσουλμανική μειονότητα. Αναμφισβήτητα λοιπόν, η ευθύνη της υπουργού για τον Αϊ Στράτη ήταν τεράστια, γιατί για το συγκεκριμμένο Εθνικό θέμα δεν έγινε κανένα διάβημα και η αντίδρασή μας περιορίστηκε σε απλή ενημέρωση από το ΝΑΤΟ.
Πέραν αυτών, το τεράστιο θλιβερό γεγονός της ανύψωσης Τουρκικής σημαίας από ομάδα Τούρκων επισκεπτών, την εποχή εκείνη, στο κέντρο της Ξάνθης, αναδεικνύει την αλληλουχία των πολιτικών επιφαινομένων αδιεξόδων των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά την ανάληψη της ηγεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών από την κ. Μπακογιάνη.
Συνεπώς, δικαίως η κ. Μπακογιάννη είχε βρεθεί στην δύνη του κυκλώνα από εχθρούς και φίλους!
Δεν κατάφερε λοιπόν, να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και εξαπέλυσε από την πρώτη κιόλας ημέρα τον πόλεμο στο νεοεκλεγέντα αρχηγό της, κ.Σαμαρά, είτε με τις υπόγειες πολιτικές της μεθοδεύσεις μέσω βουλευτών της ευρύτερης εμβέλειάς της, είτε μέσω αρνήσεως προς το νέο αρχηγό στις αποφάσεις του για αξιοποίησή της σε όργανα του κόμματος. Έτσι, προκάλεσε την διαγραφή της.
Από την άλλη, ακούγεται έντονα πως θα δημιουργήσει νέο κόμμα. Υπάρχει, όμως, έντονος προβληματισμός και μεγάλη απογοήτευση στο στρατόπεδό της γιατί μετά την διαγραφή της δεν εισέπραξε όλα εκείνα τα οποία προσδοκούσε, με την αποχώρηση βουλευτών και στελεχών της Ν.Δ. Επιπλέον, σε μεγάλη δημοσκόπηση της RASS στις 23 Μαϊου 2010, το 53,5% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. ζητούν από την κ. Μπακογιάννη να παραδώσει στο κόμμα την βουλευτική της έδρα. Επίσης σε μεγάλη έρευνα της ΚΑΠΑ Research, την 4 Ιουλίου 2010, το 72,3%, είναι αρνητικό στην προοπτική νέου κόμματος από την κ. Μπακογιάννη.
Πάντως όπως και να έχει, πιστεύω, πως εάν επιχειρήσει την ίδρυση νέου κόμματος θα αποτύχει, διότι ο ελληνικός λαός έχει μνήμη και θυμάται όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω, αλλά και γιατί την "καίνε" οι προνομιακές σχέσεις της ιδίας και της οικογένειάς της με την Siemens και τον κ. Χριστοφοράκο.
Το αμέσως προσεχές διάστημα προβλέπω, πως θα είναι καταλυτικό για το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας.

Αποστόλου Παναγιώτης
Οικονομολόγος