"Θα ματώσουμε", δήλωσε ο ηλεκτρισμένος συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στη ΔΕΗ ακούγοντας τα ηλεκτροφόρα μαντάτα από την τρόικα και το ΔΝΤ. Οτι δηλαδή θα πρέπει σύντομα η ΔΕΗ ημών να πουλήσει τα χρυσά και ασημικά της εργοστάσια (μουντζούρικα ελαφρώς απ’ το λιγνίτη) και τα γάργαρα υδροηλεκτρικά της στο ξένο κεφάλαιο, στα ξένα χέρια που είναι μαχαίρια, στα μαύρα μάτια που με έκαναν κομμάτια (άσχετο αλλά κάνει ρίμα).
"Θα ματώσουμε κι άλλο", σιγοψιθυρίσαμε οι υπόλοιποι, εδώ και καιρό σε ηλεκτρική καρέκλα στερεωμένοι και με το χέρι στην πρίζα. Φαντάζομαι σε λίγους μήνες το σκηνικό:
Στο σπίτι με τα καντήλια και τα κεριά σε μόνιμη λιτανεία και μνημόσυνο, τον παππού με τον αναπνευστήρα συνδεδεμένο στην μπαταρία του αυτοκινήτου, που έτσι κι αλλιώς δεν κινείται (το αυτοκίνητο) λόγω βενζίνης, τη φουφού και στο πετρογκάζ να σιγοβράζει η φασουλάδα, πασατέμπο το βράδυ και ψυγείο με την κολώνα του πάγου.
Εκδρομείς του '60 ακόμη μια φορά, μα τώρα επιστρέφοντας και όχι αναχωρώντας για τα ξένα, χωρίς ρεύμα, χωρίς λεφτά, χωρίς τουρίστες (θα 'χει μπει ο χειμώνας), χωρίς νερό (θα 'χει ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ), χωρίς νοσοκομεία (θα 'χει σώσει το ΕΣΥ η Μαριλίζα), χωρίς πρωινάδικα στην τηλεόραση (θα έχουν απολυθεί όλες οι ξανθιές), χωρίς τιμόνι (θα έχει φύγει ο Γιώργος σε συνέδριο σοσιαλιστών).
"Θα ματώσουμε", το σκέφτομαι και δεν ακούγεται άσχημα, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι από εμάς έχουν ακόμα κάτι χειρότερο να περιμένουν, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ακόμη κάτι να μας πάρουν, αυτό σημαίνει ότι η λεηλασία δεν έχει ολοκληρωθεί, ότι έστω και μία τσιμινιέρα στην Κοζάνη κάτι αξίζει, πέρα από το βήχα...
"Θα ματώσουμε". Μόνη μου διαφωνία είναι στο "θα", ακούγεται σαν προεκλογική υπόσχεση, σαν ρουσφέτι ίσως.
"Θα" δούμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ Γ. ΚΤΕΝΑΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου