Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Χιροσίμα – Ναγκασάκι: Το απόλυτο του εγκλήματος και της τρομοκρατίας

Μεγάλη, η μεγαλύτερη και τραγικότερη, ίσως, σε ότι έχει να κάνη με τα γεγονότα του περασμένου αιώνος, επέτειος, η σημερινή!… Διότι σαν σήμερα, στις 6 Αυγούστου 1945 «συνέβη», επραγματοποιήθη κατ’ ακρίβειαν, το φοβερότερο τρομοκρατικό χτύπημα όλων των εποχών!…
Εν ονόματι του ελευθέρου κόσμου, των Αξιών του Ανθρωπισμού και της προσπαθείας λήξεως του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Αμερικανοί, εντός δευτερολέπτων, διά της ρίψεως της ατομικής βόμβας, εξαέρωσαν, στην κυριολεξία, δεκάδες χιλιάδες αμάχους και γυναικόπαιδα στην Χιροσίμα.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, τρεις ημέρες αργότερα το έγκλημα επανελήφθη, με τον ίδιο και απαράλλακτο τρόπο, στο Ναγκασάκι. Οι δύο αυτές πράξεις, θεωρητικώς, ονομάσθησαν «πολεμικές». Και ότι ήσαν «ανταποδοτικές» σε ό,τι αφορά τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ. Ουδεμία σχέσις μεταξύ των δύο γεγονότων.
Ουχί, πολεμικές, συνιστούν, όμως, το άπαν για τον ορισμό της «τρομοκρατίας». Σταγόνα δε εις τον ωκεανό συνιστά, το γνωστό τρομοκρατικό χτύπημα στους ονομαζομένους «διδύμους πύργους» της Νέας Υόρκης.
Τι συνιστά η τρομοκρατία, στην απολυτότητά της; Εμείς, στην Ελλάδα, την έχουμε γνωρίσει διά πληγμάτων εκ μέρους της περιβοήτου «17 Νοέμβρη» του «Ε.Λ.Α.» και σήμερα «Επαναστατικός Αγώνας» και «Σέχτα», σε πολιτικούς, κυρίως, «στόχους» προκειμένου να προωθηθούν, είτε «ιδεολογικές» όπως ισχυρίζονται οι τρομοκράτες «μας», είτε ύποπτες και σκοτεινές σκοπιμότητες, ξένων, κυρίως, κέντρων εξουσίας, όπως αντιλαμβάνεται ο κάθε απλός πολίτης. Το άκρον άωτον, όμως, της τρομοκρατίας, όπως την γνωρίζει στην πληρέστερη «εμβέλειά» της και έκτασι η παγκόσμιος κοινωνία είναι «τυφλά» και ομαδικά πλήγματα επί παντός στόχου, προκειμένου, επίσης, να εξυπηρετηθούν εμφανείς, κατά το πλείστον, πολιτικές σκοπιμότητες.
Υπ’ αυτήν την έννοιαν, καθίσταται αμέσως αντιληπτή η φοβερή και τρομερή, τρομακτική ουσία των «επιχειρήσεων» των Η.Π.Α. στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Επρόκειτο για μαζικά και τυφλά χτυπήματα με το ισχυρότερο όπλο μαζικού θανάτου, εκείνης της εποχής: Την ατομική βόμβα.
Χρησιμοποιήθηκε ο θάνατος αθώων προκειμένου να πιεσθεί η ηγεσία της Ιαπωνίας να αποσυρθεί η συγκεκριμένη χώρα από τον πόλεμο και να παραδοθεί. Όμως, η απώτερη σκοπιμότης της εν λόγω τρομοκρατικής πράξεως δεν ήταν αυτή, παρ’ όσα μας υποβάλλει επί δεκαετίες, υπό τύπον πλύσεως εγκεφάλου, η προπαγάνδα των νικητών, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το δόγμα της εν λόγω προπαγάνδας έγκειται στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δηλαδή, το άθλιον μέσον (η τρομοκρατική πράξις, ο θάνατος των αθώων, οι χιλιάδες θάνατοι που επηκολούθησαν ένεκεν της ραδιενέργειας, οι τερατογενέσεις και, βεβαίως, η καταστροφή δύο ιστορικών και ανυπερασπίστων Ιαπωνικών πόλεων) εξυπηρέτησε… αγαθό σκοπό. Εκείνο, όμως, που «ξεπρόβαλε», μαζί με το «μανιτάρι» της βόμβας, ήταν η έναρξη της μονοκρατορίας των Η.Π.Α. και της παντοδυναμίας τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Υπ’ αυτήν την έννοιαν, η Αμερική δεν έπραξε τίποτε διαφορετικό, εν σχέσει με ό,τι επεδίωκε το Χιτλερικό Βερολίνο που δεν πρόλαβε να κατασκευάσει και να χρησιμοποιήσει πρώτο την ατομική βόμβα. Η ουσία είναι ότι, ουσιαστικώς, από τότε και κατόπιν με το «δόγμα Τρούμαν» κατέστη, απολύτως, Υπερδύναμις η Αμερική (έστω και εάν έως τα τέλη της δεκαετίας του ’80 υπήρχε το αντίπαλον δέος του ονομαζομένου Ανατολικού μπλοκ).
Στην ίδια ουσία εντάσσεται το γεγονός ότι, έως και σήμερα, και δυστυχώς αύριο, οι ΗΠΑ παραμένουν υπερδύναμις διά του ιδίου τρομοκρατικού τρόπου. Η Βαλκανική, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Βιετνάμ παλαιότερα, είτε με συμβατικά είτε με εξελιγμένα, «έξυπνα» και ραδιενεργά όπλα, κατέστησαν μικρές «Χιροσίμες». Και έπεται συνέχεια!.. Πολύ χειρότερη, δυστυχώς.
Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου