Δρόμος; Ποιός "Τέταρτος δρόμος";

Η πρόσφατη συνέντευξη του κ. Γ. Παπανδρέου στο ειδησεογραφικό πρακτορείο "Global Viewpoint" υπήρξε αποκαλυπτική της αγωνίας του, όχι μόνο να πείσει για την αναγκαιότητα και ορθότητα των μέτρων του, αλλά και να δώσει προοπτική και όραμα σ’ ένα κόμμα που έχασε από χρόνια την ψυχή του.
Μερικοί αναλυτές, μάλιστα, χαρακτήρισαν τη διεθνή συνέντευξη του πρωθυπουργού ως γενική πρόβα των όσων σκέφτεται να πει στις αρχές Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ.
Διαβάζοντας κανείς τη συνέντευξη Γ. Παπανδρέου, διαπιστώνει ότι την παραχώρησε και υπό τις δυο του ιδιότητες:
Και του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (!) και του Ελληνα πρωθυπουργού.
Και ανακαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός, – εσκεμμένα ή μη, αδιάφορο, – συγχέει τον σοσιαλισμό με τη δημοκρατία.
Ο σοσιαλισμός, όμως, είναι καθεστώς στα πλαίσια του οποίου κοινωνικοποιούνται τα σημαντικότερα μέσα παραγωγής, ο καθένας αμείβεται ανάλογα με την ποιότητα και ποσότητα της εργασίας του, καταργείται η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και το κράτος παρέχει Εργασία, Ασφάλεια, Υγεία και Παιδεία σε όλους.
Η δημοκρατία, αντιθέτως, δεν είναι καθεστώς, αλλά τρόπος διακυβέρνησης, όπου η πλειοψηφία κυβερνά, η μειοψηφία ελέγχει και όλοι σέβονται τις πολιτικές, δικονομικές, εργασιακές και λοιπές εγγυήσεις που θεσμοθετούνται υπέρ των πολιτών και των μειονοτήτων.
Ετσι, η δημοκρατία, ως τρόπος διακυβέρνησης, ευδοκίμησε σε όλα τα καθεστώτα: Και στο δουλοκτητικό (αρχαιοελληνικές δημοκρατίες) και στο φεουδαρχικό (Ενετία, Γένοβα, Φλωρεντία κ.λπ.) και στο αστικό (σύμπασα η Ευρώπη και όχι μόνο!) και στο σοσιαλιστικό (οι Σοβιετικές και Λαϊκές Δημοκρατίες).
Εν πάση περιπτώσει:
Ο σοσιαλισμός αποτελεί καθεστώς και όχι μέθοδο διακυβέρνησης.
Και για το πέρασμα μιας κοινωνίας στο καθεστώς αυτό, δυο – και μόνο δυο – δρόμοι υπάρχουν: Ο επαναστατικός και ο ειρηνικός (κοινοβουλευτικός) – και οι δυο εξ ίσου νόμιμοι.
Ο "Τρίτος" – λεγόμενος – "δρόμος προς το ...σοσιαλισμό", ο οποίος αποτέλεσε την πολιτική παντιέρα του Ανδρέα Παπανδρέου (και αρκετών "Αδεσμεύτων" φίλων του), αποδείχθηκε ιστορική φενάκη, διότι, ουσιαστικά, μέσα σε τρεις δεκαετίες παρέδωσε σε μονοκομματικά, υπόφαια και φασιστικά πολιτεύματα.
Ο ..."Τέταρτος δρόμος προς το ...σοσιαλισμό" που επαγγέλλεται σήμερα ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, μόνο ως παραδοξολογία μπορεί να αξιολογηθεί.
Διότι, Λαοκρατία και Funds δεν παντρεύονται, διότι η δημοκρατία εφαρμόζεται, δεν τρώγεται και διότι η δημοκρατία χειραγωγείται από το Κεφάλαιο!