Μετά από ολοήμερες διαπραγματεύσεις, ο δήμαρχος Ελλάδος κύριος Παπανδρέου (αφού ξεκίνησε την ημέρα του όμορφα, συναντώντας τον Εξοχότατο Ambassador των ΗΠΑ, αφού μετά μίλησε στη μαθητιώσα νεολαία που είδε φως στη Βουλή κι ανέβηκε, κι αφού τελικά αναγκάστηκε να χάσει την απογευματινή του ποδηλατάδα) κατάφερε στις 2 τα ξημερώματα να ανακοινώσει τη νέα σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η συγκλονιστικότερη αλλαγή αφορά στην τοποθέτηση της κυρίας Άννας Νταλάρα στη θέση της υφαντιδημάρχου Εργασίας (ώστε να έχει κι ένα δικό του άνθρωπο στο μαγαζί ο ξάδερφος Ραγκούσης, που παραμένει αντιδήμαρχος Εσωτερικών, κι ας λέει ό,τι θέλει ο λεπτεπίλεπτος κυρ-πάγκαλος). Οι εργαζόμενοι μπορούν τώρα να είναι ήσυχοι ότι όλα θα αλλάξουν, δεδομένου ότι προεκλογικά η κυρία Άννα Νταλάρα δήλωνε σε συνέντευξή της στο "Βήμα" (27/9/2009):
ΤΟ ΒΗΜΑ: Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου;
ΑΝΝΑ ΝΤΑΛΑΡΑ: Αν θα δεχθούμε πολιτικές που υπονομεύουν το κράτος πρόνοιας, τη διασφαλισμένη εργασία, τη δωρεάν παιδεία και εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία.
ΤΟ ΒΗΜΑ: Με ποιο επιχείρημα θα πείθατε έναν αναποφάσιστο ψηφοφόρο να προτιμήσει το ΠαΣοΚ;
ΑΝΝΑ ΝΤΑΛΑΡΑ: Το πιο πειστικό επιχείρημα είναι η ίδια η πραγματικότητα. Ακρίβεια, λιτότητα, ανύπαρκτη ανάπτυξη, απόγνωση, υποβαθμισμένη παιδεία, ανασφάλεια και κυρίως απουσία μέλλοντος.
Πέραν του ελπιδοφόρου μηνύματος που φέρνει η τοποθέτηση της κυρίας Νταλάρα στη θέση του υφαντιδημάρχου Εργασίας (με επικεφαλής αντιδήμαρχο την αταλάντευτη συντρόφισσα Λούκα, που με ένα καταπληκτικό ελιγμό την έκανε από την αντιδημαρχία Οικονομίας), θα θέλαμε να χαιρετίσουμε και την ανάδειξη του αγωνιστή Χρήστου Παπουτσή (πρώην προέδρου της πάλαι ποτέ ΕΦΕΕ κ.λπ. κ.λπ.) στη θέση του αντιδημάρχου ΠροΠο. Η εκδίωξη του (νασιοναλ)σοσιαλιστή Χρυσοχοΐδη από τη συγκεκριμένη αντιδημαρχία αποτελεί νίκη των συνεπών λαϊκών δυνάμεων – που σκιάζεται βέβαια λιγουλάκι από τη μεταπήδηση του (νασιοναλ)σοσιαλιστή Χρυσοχοΐδη στην αντιδημαρχία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, η οποία θα μοιράσει τα λεφτά του ΕΣΠΑ στον επιχειρηματικό κόσμο. Αλλά τι να γίνει, δεν μπορούμε να τα ’χουμε όλα δικά μας...
Εξάλλου, οι εργαζόμενοι του δήμου Ελλάδος (επαρχία Ευρώπης, νομός ΔΝΤ) θρηνούν την απώλεια του ευσυγκίνητου Λοβέρδου, του μοναδικού αντιδημάρχου που δάκρυζε όταν υποχρεωνόταν από την τρόικα να μας κάνει έρωτα διά της βίας. Αντίθετα, πανηγυρίζουν οι γιατροί και οι νοσοκόμες που τον κέρδισαν, και τώρα θα έχουν καλή παρέα για να κλαίνε όλοι μαζί όταν δεν έχουν γάζες για τους ασθενείς.
Τι άλλο; Ε, έχουμε και κάτι πρασινοσυνδικαλιστές που έγιναν αντιδήμαρχοι και υφαντιδήμαρχοι, για να συνεχίσουν την ταξική πάλη από νέο μετερίζι, αλλά γενικά αυτοί οι τύποι είναι βαρετοί. Το βασικό είναι ότι ο λεπτεπίλεπτος κυρ-πάγκαλος παραμένει υπεραντιδήμαρχος, και ο γάτος Παπακωνσταντίνου, ο φόβος και τρόμος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, παραμένει επί των Οικονομικών, οπότε τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Αφήστε που, μάνι-μάνι, η αύξηση του δημοτικού συμβουλίου από 37 σε 48 άτομα αναμένεται να μειώσει την ανεργία, διότι όλο και κάνα συγγενή ή κολλητό θα προσλάβουν στα γραφεία τους οι καινούριοι. Από αυτή την άποψη, ο διευρυμένος ανασχηματισμός του δημοτικού συμβουλίου αποτελεί ένα ακόμη μικρό, αλλά συμβολικό πλήγμα του κυρίου Παπανδρέου στην τρόικα, που θέλει να μας αφήσει όλους στην ψάθα.
remember6may
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου