Ποιος τούς πιστεύει;

Του Χρήστου Θεοχαράτου
Η Γενική Απεργία άρχισε από σήμερα τα μεσάνυχτα. Οι εφημερίδες που βρίσκονται τώρα στα περίπτερα, λόγω της Απεργίας και προκειμένου να φτάσουν πριν από τη 12η νυχτερινή ώρα στους προορισμούς τους, υποχρεώθηκαν να ετοιμαστούν και να τυπωθούν από νωρίς το απόγευμα χθες.
Αρα, οι εφημερίδες από τα δύο χθεσινά σημαντικά πολιτικά γεγονότα: τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με πολιτικούς αρχηγούς και τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου – μπουλντόζα, περιέχουν μόνο το πρώτο, διότι πραγματοποιήθηκε νωρίς. Ετσι, η κρίσιμη συζήτηση στην Εθνική Αντιπροσωπεία, χάθηκε για τα έντυπα ΜΜΕ.
Δεν μπορούμε, όμως, να αφήσουμε ασχολίαστα κάποια γεγονότα, τα οποία προϋπήρξαν της συζήτησης και τα οποία έδιναν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει πρόβλημα στη Βουλή. Αναφερόμαστε:

1. Στις έντονες διαμαρτυρίες βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και για το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου και για την κατεπείγουσα συζήτηση και ψήφισή του…
2. Στις μη αποκρυπτόμενες τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης – μεταξύ στελεχών της…
3. Στην κυβερνητική τακτική να προβαίνει σε αναθεώρηση του Μνημονίου, ερήμην της Βουλής…
4. Στην ανακοίνωση – μανιφέστο της ΠΑΣΚΕ (συνδικαλιστικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ), με την οποία καλεί τους συνδικαλιστές σε κίνημα ανανέωσης…
5. Στο ξέσπασμα αρκετών βουλευτών της Συμπολίτευσης εναντίου υπουργών κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Αναφορικά με το πρώτο φαινόμενο -των διαμαρτυριών- όλως επιεικώς, θα σημειώσουμε ότι οι διαμαρτυρόμενοι βουλευτές της Συμπολίτευσης υποκρίνονται. Ψήφισαν το Μνημόνιο και σίγουρα, προτού το ψηφίσουν, διάβασαν το περιεχόμενό του!
Αναφορικά με το δεύτερο φαινόμενο -ενδοκυβερνητικές τριβές- η πολιτική και κοινοβουλευτική πρακτική επιβάλλει, όποιος υπουργός διαφωνεί σε τόσο σημαντικά θέματα, να υποβάλλει την παραίτησή του!
Αναφορικά με το τρίτο φαινόμενο (διαμαρτυρίες, επειδή το Μνημόνιο αναθεωρείται ερήμην της Βουλής), οι διαμαρτυρόμενοι βουλευτές ψήφισαν τη σχετική διάταξη στις 11 Μαϊου 2010 και, αν πιστεύουν ότι έκαναν λάθος, ας φέρουν τροπολογία στη Βουλή να αλλάξουν τη σχετική αντιδημοκρατική ρύθμιση!
Αναφορικά με το τέταρτο φαινόμενο (κινήσεις διαφοροποίησης συνδικαλιστικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ), είναι ήκιστα πειστικό, διότι δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούνται ανάλογες κινήσεις - κανείς, όμως, και ποτέ δεν εγκατέλειψε τη μάντρα στα τριάντα χρόνια παντοειδούς λεηλασίας της χώρας!
Αναφορικά με το πέμπτο φαινόμενο (ξέσπασμα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εναντίον υπουργών), βέβαιο είναι ότι αποτελεί «μήνυμα συνέπειας και αγωνιστικότητας», ενός εκάστου βουλευτή προς την εκλογική πελατεία του, εξ ίσου βέβαιο, όμως, είναι ότι το ανοσιούργημα θα ψηφιστεί (αν δεν ψηφίστηκε, ήδη) από τη συντριπτική πλειοψηφία τους.
Στο κάτω κάτω, σε όλα αυτά τα κοινοβουλευτικά ματς της διαμαρτυρίας με την κομματική πειθαρχία, πάντα σημειώναμε 2 (και ποτέ 1 ή Χ), διότι πάντα κέρδιζε η κομματική πειθαρχία!
Αρα, ο καθένας βουλευτής είναι «αλληλεγγύως και εις ολόκληρον υπεύθυνος» έναντι του Λαού, διότι όλοι από κοινού συνυπέγραψαν τη «συναλλαγματική» του Μνημονίου!