Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Ζητείται ελπίς… ή Εύελπις...

Μετά την αυτοκατάργηση του στρατιωτικού καθεστώτος Ιωαννίδη, ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας οι οπαδοί της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Σαραντα-ένα χρόνια χρειάστηκαν για να οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή με τη φαύλη διακυβέρνηση από τους πολιτικούς επανήλθαν στην εξουσία περισσότερο αλαζόνες και προκλητικοί. Αποτέλεσμα της διακυβέρνησης αυτής όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να φθάσει η πατρίδα μας στα χάλια που βρίσκεται σήμερα και εν μέσω μνημονίων να έχει επέλθει η μεγαλύτερη καταστροφή από το 1922, στον οικονομικό αλλά και εθνικό κατά κύριο λόγο τομέα. 

Κατάφεραν να καταντήσουν την χώρα του φωτός και του πολιτισμού, οικονομικό επαίτη της Ευρώπης και περίγελο ολόκληρου του κόσμου. Η διακυβέρνηση της χώρας να έχει παραδοθεί σε ξένα κέντρα αποφάσεων τα οποία όχι μόνον για την οικονομία έχουν λόγο, αλλά και για θέματα διακυβερνήσεως της χώρας μας. Μόνο οι αφελείς δεν το έχουν διαπιστώσει. Οι Έλληνες βρίσκονται πλέον στον κυκλώνα της οικονομικής εξαθλίωσης από την φορομπηχτική οικονομική πολιτική των ανίκανων οικονομικών επιτελείων των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η μόνη μεταρρύθμιση που γνωρίζουν και επιθυμούν αλλά και υλοποιούν είναι η διαρκής μείωση των εισοδημάτων των πτωχών συμπολιτών μας. Γι’ αυτούς καμία μέριμνα. 

Αντίθετα όλη τους η προσπάθεια είναι πως θα προστατεύσουν τα υψηλά εισοδήματα που προέρχονται όχι μέσω της εργασίας αλλά από συναλλαγές που δεν είναι σύννομες. Να διευκρινίσουμε ότι ο πλούτος δεν είναι αμάρτημα. Αμάρτημα είναι όταν αποκτάται με συναλλαγές που γίνονται στο σκοτάδι και δεν αποδίδονται στο κράτος αυτά που του αναλογούν. Και στην πατρίδα μας δόξα το θεό έχουμε πολλά παραδείγματα. Τα τελευταία χρόνια οι οικονομικοί εισαγγελείς εργάζονται υπερωριακώς. 

Οι πολιτικοί λοιπόν τους οποίους, ο λαός, με δημοκρατικές διαδικασίες επέλεξε, ευθύνονται για την οικονομική κατάρρευση της πατρίδας μας. Αντί να φροντίσουν να σώσουν την χώρα από την καταστροφή, κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ποιος έφταιξε λιγότερο και ποιος περισσότερο. Έχουν καταρράκωση τους θεσμούς τους νόμους και το σύνταγμα της χώρας, το οποίο οι ίδιοι ψήφησαν, και έχουν διαπαιδαγωγήσει τον λαό στο ρουσφέτι, την κομπίνα, την συνδιαλλαγή και την αποφυγή των υποχρεώσεων του, έναντι του κράτους, για να μπορούν να τον χρησιμοποιούν για την πολιτική τους ανέλιξη. 

Επί σαράντα ένα χρόνια οι πολιτικοί με τα τσιράκια τους, τους εργατοπατέρες συνδικαλιστές, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να παρασύρουν τον λαό σε συνεχείς διεκδικήσεις. Να του παρέχουν προνόμια τα οποία δεν εδικαιούτο, αλλά και διάφορες κοινωνικές ομάδες συμπατριωτών μας να αυξάνουν τα εισοδήματα τους σε βάρος άλλων. Να προτρέπουν τον λαό να ζει εύκολη ζωή με δανεικά, και να είναι σήμερα δέσμιος των τραπεζών, αφού ήλθε πλέον η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Τα τρωκτικά του Δημοσίου με την ανοχή φυσικά του λαού, δεν άφησαν ούτε ευρώ στα θησαυροφυλάκια του κράτους και δεν υπάρχουν χρήματα, για να λειτουργήσει το σπάταλο και αδηφάγο δημόσιο, που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν. 
Επομένως ο εξωτερικός δανεισμός, προκειμένου το κράτος να καλύψει τις υποχρεώσεις του, είναι αναπόφευκτος, αφού η πρωτογενής παραγωγή έχει καταστραφεί και τα φουγάρα εδώ και πολλά χρόνια δεν καπνίζουν. 

Έτσι λοιπόν έχει έλθει η οικονομική καταστροφή χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος ή κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή στην χώρα. Όλα αυτά συμβαίνουν σε καιρό ειρήνης. Ούτε ανασχηματισμοί ούτε εκλογές πρόκειται να σώσουν το πολιτικό σύστημα. Ο λαός έχει πάρει τις αποφάσεις του. Ξεκίνησε με αποχή στις πρόσφατες εκλογές. Δεν πήγε να ψηφίσει το κόμμα των πολιτικών. Ζητά παραπομπή όλων των ενόχων σε δίκη και καταδίκη. Να απαλλαγεί η χώρα από πολιτικούς λαμόγια, κομπιναδόρους, και από όλους όσους χρηματίζονται. 

ΟΙ πολιτικοί έχασαν πλέον την εμπιστοσύνη του λαού. Η σημερινή κοινοβουλευτική πλουτοδημοκρατία αλλά και η παν-αρισερά δεν μπορεί να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του Ελληνικού λαού που οι ίδιοι δημιούργησαν. Η βουλή είναι ένας οίκος (τον περιέγραψε και η Ραχήλ) ένα εκτροφείο σκανδαλοποιών και βιομηχανία εύκολου πλουτισμού. Τα πολιτικά κόμματα συνεργάζονται με τους εθνικούς προμηθευτές για να προωθούν τα συμφέροντά τους. Έφθασε πλέον η ώρα να ζητήσει ο λαός νέα διακυβέρνηση. Αυτή μόνο το Εθνικό κράτος μπορεί να του την προσφέρει. Ήλθε η ώρα να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του. Από τους Έλληνες ζητείται ελπίς….. ή Εύελπις. 

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου