Θα μάς πάρει ο διάολος όλους και δεν είναι όλοι αυτοί που έφταιξαν. Το να μάς πάρει και να μας σηκώσει είναι το ελάχιστο γιατί από τον όλεθρο τελικά δεν θα βγει τίποτε καλό. Τα τσανάκια που ανεβάζατε διά της ψήφου σας τα τελευταία 5 χρόνια στην εξουσία έκαναν εσάς πλάτη τους και τους υπόλοιπους προσάναμμα για τις πυρκαγιές που άναβαν διάσπαρτα οι εμπρηστές των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον όπου υπήρχε ελληνική γη και ελληνικός σπόρος.
Το καραγκιοζιλίκι της πολιτικής κουστωδίας μάς περιφέρει από το Πεκίνο στη Νέα Υόρκη και από την Μόσχα στο Βερολίνο. Μάς έχουν καταντήσει περιφερόμενο θίασο να ικετεύουμε για μια επενδυσούλα και ένα δανειάκι. Να δώσουμε κώλο για ένα μεροκάματο των 10 ευρώ και μία προοπτική να μπούμε στις 100 δόσεις αποπληρωμής των 40 χρόνων ξεφαντώματος και ρεμούλας πολιτικών και ψηφοφόρων τους. Η ξεφτίλα έχει ξεπεράσει τον ίδιο τον ορισμό της λέξης.
Μάς αξίζει αυτό; Ίσως και να μάς αξίζει αφού οι μεν ψήφιζαν με χέρια και με πόδια τους καραγκιόζηδες όλων των κομμάτων και οι απέναντι δεν σάς έσπασαν τα χέρια και τα πόδια πριν κάνετε την δημοκρατία την μεγαλύτερη πουτάνα της Ιστορίας. Κρύβεσαι στο παραβάν και όταν είναι η ώρα της ευθύνης κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία. Την κάνεις την πουστιά σου και μετά το παίζεις επαναστάτης ή πατριώτης. Ανάλογα του σλόγκαν του κόμματός σου.
Θα μάς πάρει ο διάολος όλους και ακόμα υπάρχουν γραφεία κομμάτων και τοπικές οργανώσεις σε όλες τις πόλεις και όλες τις βουνοκορφούλες. Θα μείνουν όρθια στο τέλος από τον βομβαρδισμό της "ευρωπαϊκής και αμερικανικής ανάπτυξης" μόνο οι γιάφκες των κομμάτων και οι κατσαρίδες που τα απαρτίζουν. Θα πέσουν οι ναπάλμ και μόνο η ξεφτίλα θα αναδυθεί σαν τον φοίνικα της χούντας.
Η ειρωνεία είναι ότι σκιαζόμαστε και μισούμε τους ισλαμοφασίστες του ISIS ενώ στο διπλανό διαμέρισμα ο κομματοτζιχαντιστής κανονίζει πώς θα σου πάρει το κεφάλι αντί μισθού, μπόνους και λαμογιομίζας. Κανονίζει πώς θα σού φάει το σπίτι στον πλειστηριασμό, πώς θα σου ξεφτιλίσει την αξιοπρέπεια την ώρα που βουλιάζεις, πώς θα ανέβει στο κοινωνικό status της ναζιστοκρατίας που έχει απλωθεί βελούδινα σε όλη την επικράτεια. Αυτός ο αόρατος, ο άοσμος και κιοτής που πηγαίνει πάντα τοίχο-τοίχο γιατί γνωρίζει ότι τον λάκκο στον έχει σκάψει. Συχνά δεν παίρνει ούτε μεροκάματο γι' αυτό. Το κάνει από μεγάλη ευχαρίστηση.
Θα μάς πάρει όλους ο διάολος και δεν θα αναγραφεί ως ημέρα καταστροφής διότι έχουμε διανύσει 5 ολόκληρα χρόνια καταστροφικών ημερών. Κάθε σπίτι νικημένου και ένα ολοκαύτωμα την ώρα που ο απέναντι πίνει το freddoccino του και απολαμβάνει την θέα της πυρπόλησης του "συμπατριώτη".
Τι να κουβεντιάσουμε και τι να φιλολογήσουμε; Είπαμε τόσα και τελικά δεν είπαμε τίποτε. Άιντε ένα κόμμα να φτιάξουμε ακόμα να κουνήσουμε τα σημαιάκια, να χτυπήσουμε παλαμάκια, να κάνουμε τον καμπόσο σε φωτογραφία δίπλα στον πολιτικάντη, να ανεβάσουμε και στο διαδίκτυο τις επαναστατικές ή εθνικοπατριωτικές μαλακιούλες μας και μετά να πέσουμε για ύπνο γιατί ο αγώνας της επανάστασης είναι κουραστικός από καφενείο σε συναυλία και από μπαρ σε κομμωτήριο.
Μάς μένει λίγος χρόνος ακόμα να ξεφτιλιστούμε και να αφήσουμε να μάς ξεφτιλίζουν οι ευρωχωριάτες που νόμιζαν ότι το συνολάκι των 5,000 ευρώ και το άρωμα της Donna Karan θα καλύψει την κοπριά που έχει μετακινηθεί από την σόλα του παπουτσιού στον εγκέφαλο.
Θα μάς πάρει ο διάολος όλους και δεν θα έχει πέσει ούτε μία μπάτσα. Ούτε μία ροχάλα. Ούτε μία βρισιά στα μούτρα αυτών που μού φόρεσαν τα καλά τους να πάνε στην ναζιστική Βουλή να ορκιστούν στο Μνημόνιο. Χαρείτε τους! Η αγωνία σας δεν είναι για αυτόν τον τόπο αλλά ποιος θα είναι αρχηγός της ΝΔ. Τι ύφος θα πάρει ο ατρόμητος ΚΚΕες στο βήμα της Βουλής απέναντι από τον ναζιστή εκπρόσωπο του λαού. Ο ναζιστής και ο ΚΚΕες να πίνουν νερό από το ίδιο ποτήρι της Βουλής! Αγωνία αν ο Λεβέντης θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και όποιος διά της ψήφου του έγλυψε τα γέρικα αχαμνά του θα νιώσει ότι πήρε εκδίκηση. Να κρέμεσαι από το βαμμένο μαλλί της Γεννηματά υπέρ του σοσιαλισμού.
Την έχετε δει την ξεφτίλα σας ή ακόμα φοράτε ροζ γυαλιά όταν κοιτιέστε στον καθρέπτη;
Θα μάς πάρει ο διάολος όλους και δεν θα φταίει ο καναπές που ριζώσαμε αλλά το μυαλό μας που έγινε πολυθρόνα της συνήθειας και της κακομοιριάς. Με τέτοια μυαλά και στο δρόμο να ξημεροβραδιαζόμαστε πάλι τα ίδια σκατά θα τα είχαμε κάνει.
Θα μάς πάρει ο διάολος και δεν θα έχουμε καταλάβει τι έχει συμβεί. Θα έχουμε σαπίσει και ακόμα δεν θα ξέρουμε ότι είμαστε νεκροί. Δεν μείναμε από λέξεις, μείναμε από συνείδηση. Άδειο το ντεπόζιτο από το πιο απλό υλικό κίνησης της καρδιάς και του μυαλού.
Με νεκρά πήραμε τον κατήφορο χωρίς φρένα και ο συνοδηγός κοιτάει στο καθρεπτάκι του αν του χάλασε το μαλλί.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου