Αλγεινή εντύπωση και πρικρόχολα σχόλια για την πολιτική μας ηγεσία προκάλεσε η απουσία πολιτικών.
Και πώς άλλωστε να πάει κανείς, όταν ο μακαριστός Χριστόδουλος υπήρξε, ότι δεν μπορεί να γίνει κανείς από τους σημερινούς πολιτικούς. Ηγέτης και εμπνευστής για τον λαό. Απλός, ζεστός και προσιτός κέρδισε μια θέση στην καρδιά των απλών ανυστερόβουλων Ελλήνων και πολεμήθηκε χυδαία από όσους ο λαός αποστρέφεται.
Η ζήλια και ο φθόνος ήταν έκδηλος όταν για το ζήτημα των ταυτοτήτων συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και μόνο ίσως με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το "μακεδονικό" μπορεί να συγκριθεί. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να εμπνεύσει και να συγκεντρώσει τέτοιο πλήθος.
Ήταν ο πρώτος που μίλησε ανοιχτά για τις επιθέσεις που δέχεται η Ελλάδα ώστε να συρρικνωθεί η δύναμη του ελληνισμού, και λοιδορήθηκε γι’αυτό, ο πρώτος που προσπάθησε να αφυπνίσει τον Έλληνα και να τον προετοιμάσει γι’αυτό που έχει ήδη έρθει.
Εκσυγχρόνισε την Εκκλησία της Ελλάδος, της έδωσε φωνή, λόγο, άποψη και δέχτηκε από παντού τα πυρά εκτός από τον κόσμο.
"Είμαι ο Χριστόδουλός σας" είπε σε μία από τις τελευταίες του δηλώσεις και αυτό ακριβώς ήταν. Ο Χριστόδουλος του λαού, ο ηγέτης που είχε ανάγκη ο ελληνισμός, για να δώσει μάχες. Κι αυτό που δεν κατάφερε ποτέ κάποιος πολιτικός.. Έκανε την νεολαία να τον αγαπήσει. Ο πρώτος του κι όλας λόγος ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ήταν ένα μεγάλο συγγνώμη από την γενιά του προς τους νέους για όλα αυτά τα όνειρα που οι προηγούμενες γενιές τους στερούν. Μαθητής ακόμη άκουσα τον λόγο του και πραγματικά με άγγιξε.
Αρχιεπίσκοπε των Ελλήνων μακαριστέ Χριστόδουλε μάς λείπεις. Πληγώνουν και ματώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες επειδή κανείς δεν είναι άξιός σου να αντισταθεί. Λίγο ακόμη να ήσουν μαζί μας ίσως να ήταν καλύτερα τα πράγματα να είχαμε περισσότερες αντιστάσεις σε ότι ήρθε κι έρχεται…
filologos10
Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ δεν έφυγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ τον φάγανε.
Όπως έφαγαν και τον Τάσο Παπαδόπουλο.
Όπως έφαγαν και τον Γιάσερ Αραφάτ.
Ας ανοίξουμε κάποτε τα "μάτια" του εγκεφάλου μας.
Δεν θα ξαναβρούμε ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ. Φορούσε ράσα αλλά ήταν εκείνος που τίμησε το παντελόνι που φορούσε από μέσα. Δεν υποτάχθηκε σε κανένα. Δεν παρατράχθηκε σε κανένα κόμμα και υπουργικό συμβούλιο. Πολεμήθηκε από ανάξιους πολιτικούς και χαμερπείς ανθρώπους που δεν ξέρουμε τι αντάλαγμα έδωσαν για να εκλεγούν βουλευτές. Κάτι υφύπουργοί (θα θυμάστε πως τον αποκάλεσαν κάποτε) δεν μπορεί να έχουν το ηθικό ανάστημα να συγκριθούν μαζί του. Μας λείπει πολύ. Κάθε πότε θα παρουσιάζεται ένας "Χριστόδουλος";
ΑπάντησηΔιαγραφή