Η πρώτη: Από τον Δεκέμβριο και ύστερα, κάθε μέρα σχεδόν, τόσο η πόλη της Κερατέας όσο και η περιοχή της φλέγονται, από τις συγκρούσεις αστυνομικών με τους κατοίκους, οι οποίοι αντιδρούν στην εγκατάσταση ΧΥΤΑ μέσα στον ζωτικό χώρο τους. Κάθε μέρα έχουμε εμπρησμούς, χημικά, τραυματισμούς, συλλήψεις, έρευνες σε σπίτια και γενικά κλίμα τρομοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή. Και αναρωτιούνται οι πολλοί: Προς τι αυτή η επίδειξη ισχύος σε μια κωμόπολη;
Η δεύτερη: Ποινική δίωξη, για θρασύτητα κατά της Αρχής, ασκήθηκε εναντίον 7 αγροτών του νομού Σερρών, επειδή δεν υπάκουσαν στην εντολή της Αστυνομίας, η οποία είχε απαγορεύσει τη συγκέντρωση τρακτέρ στο δρόμο που οδηγεί από τις Σέρρες στον Προμαχώνα…
Η τρίτη: Η κυβέρνηση απειλεί δημοσίως να φέρει νόμο, με τον οποίο θα ποινικοποιεί τη μη καταβολή διοδίων στους δρόμους και εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες –αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο σε όσους αρνούνται συνειδητά και σε όσους δεν έχουν να καταβάλλουν τα διαπύλια τέλη και τα εισιτήρια, τα οποία έτσι και αλλιώς, είναι υπέρογκα – αντί να δει με αυτοκριτική και κριτική διάθεση και να διαβουλευθεί με τους ενδιαφερόμενους…
Οι τρεις αυτές ειδήσεις είναι μόνο ενδεικτικές. Υπάρχουν δεκάδες ειδήσεις του είδους και θα υπήρχαν πολύ περισσότερες αν δεν τις έθαβε ο υπερβάλλων ζήλος κάποιων φερέφωνων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Όλα αυτά, όμως, τα "ειδησάρια", τα οποία είτε καταχωνιάζονται είτε διαστρεβλώνονται σκοπίμως, σχηματίζουν κρίκους αυταρχισμού και συγκρουσιακής διάθεσης σε μια αλυσίδα που καμιά σχέση δεν έχει με τον διάλογο και τη συνδιαλλαγή που ευαγγελίζονται οι κρατούντες.
Οι κρατούντες, δηλαδή, αντί να διακατέχονται από πλέγματα ενοχής, διότι και κυβερνήσεις του κόμματός τους πρωταγωνίστησαν σε σκάνδαλα και σε λεηλασίες του δημοσίου πλούτου, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσει κανείς, άρχισαν να γίνονται τιμητές.
Και να στοχοποιούν όποιον έχει αντίθετη γνώμη από τη δική τους - είτε αγωνιζόμενος κάτοικος της Κερατέας είναι είτε καταχρεωμένος (λόγω καρτέλ και πολιτικών) αγρότης στις Σέρρες ή στη Θεσσαλία είτε κάτοικος της Στυλίδας που για να πάει στο χωράφι του πληρώνει δύο φορές διόδια είτε πρύτανης του πανεπιστημίου που εγκαλείται επειδή δεν είναι τραμπούκος είτε άνεργος που δεν έχει το αντίτιμο του εισιτηρίου κ.λπ. κ.λπ.
Ποιος, τάχα, ενορχηστρώνει όλον αυτόν τον αυταρχισμό;
Χρήστος Θεοχαράτος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου