Με βάση το πρώτο "σενάριο", ο κ. Γ. Παπανδρέου επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες θα καταθέσει τα μέτρα στη Βουλή και θα ζητήσει την ψήφισή τους από τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών (180) - όπως ορίζει το Σύνταγμα για τις Διεθνείς Συμβάσεις.
Φυσικά, 180 "ναι" δεν πρόκειται να εξασφαλιστούν χωρίς τη σύμπραξη βουλευτών της Ν.Δ., γεγονός που θα φέρει σε άκρως δυσχερή θέση τον κ. Αντ. Σαμαρά - τινάζοντάς του την αντιμνημονιακή πολιτική στον αέρα εάν ψηφίσει, ή φορτώνοντάς του τη διενέργεια των πρόωρων εκλογών, αν δεν συμπράξει.
Αρα, το πρώτο αυτό "σενάριο", απασχολεί εξ ίσου και το κυβερνητικό επιτελείο και το επιτελείο της μείζονος αντιπολίτευσης.
Με βάση το δεύτερο "σενάριο" ο κ. Γ. Παπανδρέου μόλις επιστρέψει καταθέτει τροπολογία (επί του εκλογικού νόμου) στη Βουλή που θα δίνει τη δυνατότητα οι εκλογές να γίνουν με λίστα, έστω και αν έχουν παρέλθει οι 18 μήνες που ορίζει το Σύνταγμα. Η ψήφιση της τροπολογίας θα πρέπει να συγκεντρώσει 200 «ναι» (τα δύο τρίτα της Βουλής) - γεγονός που και πάλι απαιτεί τη σύμπραξη της Ν.Δ.
Στο θέμα αυτό η Ν.Δ. παρουσιάζεται διχασμένη. Το μεν περιβάλλον του κ. Αντ. Σαμαρά λέει και πάλι "όχι", επειδή πιστεύει ότι κάθε τι που έχει να κάνει με εκλογές έχει ρίσκο και φρόνιμο είναι να αναλάβει εξ ολοκλήρου την ευθύνη του ο πρωθυπουργός. Αλλα, όμως, στελέχη της Κ.Ο. διατυπώνουν την πειστική άποψη:
- Ότι, εκλογές χωρίς καταξόδιασμα των υποψηφίων βουλευτών, υπό τις παρούσες περιστάσεις, θα είναι καλοδεχούμενες. Και,
- Οτι, εκλογές με λίστα συμφέρουν και τον κ. Αντ. Σαμαρά, διότι θα του επιτρέψουν να ελέγξει πλήρως την κοινοβουλευτική ομάδα του.
Είναι φανερό, ύστερα από αυτά, ότι η συζήτηση και στα δύο μεγάλα (το πάλαι ποτέ) κόμματα διεξάγεται λάθος.
Το πρόβλημα για το κυβερνών κόμμα δεν είναι να ξεμπροστιάσει τη Ν.Δ. και να την υποχρεώσει να κάνει στριπ - τιζ, αλλά η ψηφοφορία να γίνει με τους όρους που ορίζει το Σύνταγμα και να επιτύχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Και για την αξιωματική αντιπολίτευση, το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα προκαλέσει τις πρόωρες εκλογές, αλλά πώς θα ανατρέψει το ταχύτερο δυνατό την κυβέρνηση, ώστε να εφαρμόσει την αντιμνημονιακή πολιτική της ή έστω το "μίγμα πολιτικής" στο οποίο τόση δημοσιότητα έχει δώσει.
Υπάρχουν, βεβαίως, και πολίτες σε όλους τους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι διαβάζουν και ακούνε όλα αυτά τα "σενάρια" και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα και τα αποκαλούν "προφάσεις εν αμαρτίαις".
Φοβούνται και οι δύο, ότι σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές θα αποδοκιμασθούν και οι δύο, θα τους γυρίσει ο λαός το πρόσωπο και ψάχνουν για δικαιολογίες, προκειμένου να μετριάσουν τις εντυπώσεις από την εκλογική συντριβή τους.
Δεν έχουν άδικο όσοι σκέπτονται έτσι. Αδικο έχουν μόνο οι κομματικοί, που μένουν πολιτικά προσκολλημένοι στο μικρόκοσμό τους και απρόθυμοι να δουν τις διεργασίες που συντελούνται γύρω τους. Θα τις υποστούν, όμως, είτε το θέλουν είτε όχι!
Καλό το άρθρο ειδικά στην κατάληξη ότι μπορεί εμείς τα κομματόσκυλα να τρώμε όλη την μέρα με τις μπούρδες του πώς θα φάμε τους άλλους, όμως ο κόσμος κοιτάει μόνο πως θα προκύψει αποτέλεσμα από αυτούς που θα ψηφίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εδώ παρατηρώ ότι οι δύο μεγάλοι βρίσκονται στο μέσον της πισίνας με τα σκατά, πλήν όμως ο ένας ο καψερός προσπαθεί να κολυπήσει και να βγεί έξω, ενώ ο άλλος είναι στην ανάσκελα και περιμένει πότε θα τον πάρει τηλέφωνο η Αμερικάνικη πρεσβεία για να γίνει Πρωθυπουργός.
Καμαρώστε ηγεσίες