Το κρυφό σχολειό των κλόουν...

Αν τα ψέματα, τις ανακρίβειες και τις κουτοπονηριές που ξεφουρνίζει ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων ο Παπανδρέου, αναλόγως τις ομόλαγε ένας Αγγλος πρωθυπουργός στη Βουλή των Κοινοτήτων, δεν θα γινόταν και τίποτα. Δεν είναι καλύτεροι. Ο Μπλαιρ τούς είχε φλομώσει στο ψέμα, το ίδιο και ο Μπράουν, στα ίχνη τους τώρα ο Κάμερον. Τα ίδια και στη Γαλλική Βουλή - ο Σαρκοζύ διαπρέπει στην μπαρούφα, για να μην πούμε για τη δυστυχή Ιταλία και τον Μπερλουσκόνι της. Κι όμως! ούτε η γηραιά Αλβιών, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ιταλία σχετίζονται με την (καθυστερημένη) καθ' ημάς Ανατολή! πώς λοιπόν και οθωμανοφέρνουν έτσι, μετανεωτερικέ γιατρέ μου;
Μειώνουν στο 50% τα κονδύλια για τα ΑΕΙ... Ετσι, χωρίς να ανοίξει μύτη και να ιδρώσει αυτί.
Σε μια κοινωνία όπου έτσι κι αλλοιώς οι δαπάνες για την εκπαίδευση είναι χρόνια τώρα υποπολλαπλάσιες απ' τις μίζες για τους εξοπλισμούς ή απ' τις μίζες για τις Ζημενσοδουλειές, περικόπτονται κι άλλο τα κονδύλια για την εκπαίδευση...
Τους κοιτάμε σαν χαζοί, άλλοι μουδιασμένοι, άλλοι φοβισμένοι, άλλοι με οργή, αλλά όλοι ή σχεδόν όλοι σαν θεατές.
Πληρώνουν κλεφτρόνια, ήτοι Συμβούλους Υψηλής Κλεπτικής Τέχνης για να τους βοηθήσουν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την ίδια ώρα κλείνουν 28 παιδικές κι εφηβικές βιβλιοθήκες που διακινούσαν περίπου 700 βιβλία ημερησίως σε χιλιάδες πιτσιρίκια και νεαρούς απομακρυσμένων κυρίως περιοχών - εκεί όπου ακόμα οι βιβλιοθήκες είναι κύτταρα ζωής! Οπως στη Μύκη, Πομακοχώρι της Ξάνθης...
Κι εμείς το τρώμε κι αυτό.
Θλιμμένοι μεν, οργισμένοι ίσως, αλλά το τρώμε.
Συνηθίσαμε τα μικρά και τα μεγάλα καθημερινά εγκλήματα γύρω μας να γίνονται παντού. Στα μαγαζιά που κλείνουν το ένα ύστερα απ' το άλλο, στις γειτονιές μας που συννεφιάζουν όλο και πιο πολύ μέσα στην άνοιξη.
Συνηθίσαμε να ακούμε για φίλους που έχασαν τη δουλειά τους, μαθαίνουμε για το νοικοκυριό της διπλανής πόρτας που το ζώνει πια η ανάγκη και η αγωνία, ακούμε για περιπτώσεις αυτοκτονίας ανθρώπων για οικονομικούς λόγους, σφίγγεται η καρδιά μας, σφίγγουμε τα δόντια και κατεβάζουμε το κεφάλι. Αποστρέφουμε το πρόσωπο. Μας εκπαίδευσαν σε αυτό, μας είπανε κοπρίτες. Χαραμοφάηδες. Αχαΐρευτους. Διεφθαρμένους. Αν κάποτε φοβούνταν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό μας, τώρα δεν τα φοβούνται πια...
Κι αυτοί εκεί!
Ανίκανοι, συσκέπτονται επτά ώρες στο Υπουργικό Συμβούλιο, απλώς "για να ανταλλάξουν απόψεις" (!!!), ξαναμαζεύονται την επομένη πάλι στο Υπουργικό Συμβούλιο και βάζει στους Υπουργούς ...τεστ (!) ο Γιωργάκης, "γράψε μου, Λοβέρδε, τι θα κάνεις τους επόμενους τρεις μήνες" (!!) Κι εμείς απελπισμένοι κοιτάζουμε τα παπούτσια μας. Λες και ο Μαλθάκας είναι το ριζικό μας, λες και κάτι καλύτερο δεν αξίζουμε, λες και τα παιδιά μας πρέπει να πουληθούν εδώ και τώρα στο μέλλον των 500 Ευρώ, για να μείνει πάμπλουτος ο φοροφυγάς, ο τοκογλύφος, ο μιζαδόρος και ο αεριτζής.
"Στη γειτονιά μου", μου γράφει ο αναγνώστης της "Ε" κ. Α.Σ. "άνοιξε πριν λίγες μέρες πολυτελέστατο ενεχυροδανειστήριο, κατάστημα γωνία. Αγορά χρυσού, ενέχυρα αντικείμενα, ακίνητα, όλα τα παίρνει. Θλίβομαι".
(Ουπς! μόλις χάσαμε 280 εκατομμύρια Ευρώ που θα απορροφούσαμε από κοινοτικούς πόρους για νέες θέσεις εργασίας, διότι στο μεταξύ δεν προκάναμε να φτιάξουμε τις θέσεις εργασίας που χρειάζονταν για να διαχειριστούν αυτό το πρόγραμμα. Στην άλλη ζωή...)
Θλίψη με σάουντρακ τον κ. Πεταλωτή.
Μια γιγάντια λερναία ύδρα ανοησίας, ένα κεφάλι τής κόβεις δύο μαλακίες σού λέει, όπως ότι "δεν θα σου εξισώσει -ίσως- του χρόνου το πετρέλαιο θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης" -και σου το λέει σαν να σου κάνει χάρη ο γελοίος- και όπως ότι το "δεν πληρώνω - δεν πληρώνω" είναι "σύνθημα μίσους" (σ.σ.: θα φορεθεί πολύ αυτή η έκφραση).
Το "γιαουρτώνω - γιαουρτώνω" τι είναι; σύνθημα "εχθροπάθειας";
Εχουμε πέσει χαμηλά.
Και θα πέσουμε ακόμα χαμηλότερα.
Οσο θα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, τόσο θα βαθαίνει και η κρίση.
Κι όσον πιο προφανές γίνεται το παράλογον μιας τέτοιας κατάστασης, τόσον πιο πολλή βλακεία θα παράγει η προπαγάνδα για να το συσκοτίζει...
Θλίψη συστημική...
Θλίψη συστηματική...

ΣΤΑΘΗΣ