Άδικη τιμωρία.!

Μια είδηση την προηγούμενη εβδομάδα, δημιούργησε απορίες και ερωτηματικά που θα ήταν χρήσιμο σε κάθε αρμόδιο από τον υπουργό κύριο Καστανίδη ως καθ ύλη αρμόδιο, αλλά και σε κάθε Δικαστή να ξεκαθαρίσει την θέση της δικαιοσύνης και να κατατοπισθούμε και μείς οι μειωμένης αντίληψης πολίτες περί του "πρακτέου".

Η είδηση ήταν ότι:

"...Σε δέκα χρόνια φυλακή γιατί τραυμάτισε θανάσιμα ένα ληστή και ένα χρόνο φυλάκιση για οπλοχρησία καταδικάστηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πύργου ένας 77χρονος από το Διακοφτό Αχαΐας.

Μετά τη δίκη που κράτησε περίπου 13 ώρες, ο κατηγορούμενος οδηγήθηκε στη φυλακή, αφού προηγουμένως άσκησε έφεση.

Στις 24 Νοεμβρίου 2011 ένας 30χρονος μαζί με το συνεργό του μπήκαν στο σπίτι του ηλικιωμένου και έκλεψαν 1.050 ευρώ. Ο 77χρονος προσπάθησε να αντιδράσει και τραυμάτισε με μαχαίρι στο μηρό τον έναν από τους δύο κλέφτες. Το τραύμα υπήρξε αρκετά σοβαρό με αποτέλεσμα ο ένας από τους ληστές να υποκύψει μετά από 9 μέρες.

Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον 77χρονο παρά μόνο τον ισχυρισμό περί άμυνας..." (σχετικό θέμα).

Η απορία που γεννήθηκε σε μένα αλλά πιστεύω και σε κάθε πολίτη είναι:

Τι έπρεπε δηλαδή να κάνει ο 77χρονος;

Να καλωσορίσει τους ληστές, να τους τρατάρει κανένα φοντανάκι, να τους ρωτήσει ευγενέστατα τι επιθυμούν να κλέψουν, να τους δώσει τα κλειδιά του σπιτιού του και να σηκωθεί να φύγει ή να τους αφήσει να τον σφάξουν;

Αντί να τον συγχαρούν τον άνθρωπο που σ' αυτή την ηλικία βρήκε το κουράγιο να αντιμετωπίσει τους κακοποιούς αυτοί τον τιμωρήσανε;;

Μήπως πρέπει δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι το κράτος μας και οι νόμοι του λειτουργούν μόνο υπέρ των εγκληματιών και των κάθε λογής ιθαγενών και μη παραβατικών και οι νόμιμοι πολίτες θα πρέπει να ζουν με το άγχος πότε θα σημάνει γι αυτούς η καμπάνα;;

Τι σημαίνει δηλαδή ότι "Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον 77χρονο παρά μόνο τον ισχυρισμό περί άμυνας;;"

Και αφού του αναγνώρισε τον ισχυρισμό της άμυνας, αφού μόνο αυτό έκανε ο 77χρονος και αφού η ενέργειά του και το αποτέλεσμά της ήταν της δικαιολογημένης πράξης του γιατί του έριξαν δέκα χρόνια φυλακή;;

Τέτοια αλλοπρόσαλλη δικαστική απόφαση προκαλεί το κοινωνικό σύνολο κύριε Καστανίδη και κύριοι δικαστές.

Γνωρίζεται ότι αν αυτό συνέβαινε σε άλλη χώρα ο εν λόγω πολίτης ούτε στο αστυνομικό τμήμα δεν θα είχε κληθεί;;

Να θυμηθούμε επί του προκειμένου και τρία σχετικά άρθρα του Συντάγματος που μάλλον τα αγνοείτε:

Άρθρο 9

Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.

Άρθρο 17

Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

Άρθρο 21

Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

Αφού λοιπόν το κράτος δεν είναι σε θέση λόγω αδυναμίας ή μάλλον ανικανότητας να προστατεύσει την ιδιοκτησία και την οικογένεια ο πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει μόνος του πόσο μάλλον όταν απειλείται μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Στο κάτω – κάτω αν υπάρχει άλλη επίσημη άποψη από την πολιτεία ας βγούνε και να μας την πούνε και να μας δώσουνε οδηγίες για να συμπεριφερόμαστε ανάλογα.

Άλλωστε τα κρούσματα της βίας στη χώρα μας δόξα τω Θεώ είναι καθημερινά και ανεξάντλητα οι ληστείες έχουν πια φτάσει σε απίθανο αριθμό, από τσάντες περαστικών, περίπτερα, σπίτια, Τράπεζες, αφού και στους σταθμούς του Μετρό καθημερινά οι ανακοινώσεις για «προσοχή στα προσωπικά σας είδη» είναι επαναλαμβανόμενες.

Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η σοσιαληστρική χώρα μας κατάντησε "μπάτε σκύλοι αλέστε" καθώς επίσης όνειρο και προορισμός του κάθε λαθρόβιου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ