ΜΑΙΟΣ 1945: τι άλλαξε τελικά...

Στις 9 Μαΐου του 1945 τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος του προηγούμενου αιώνα. Τελευταία πράξη του η κατάληψη της πόλης του Βερολίνου από τους σοβιετικούς του στρατάρχη Ζούκωφ, ύστερα από ηρωική αντίσταση. Χαρακτηριστική η φωτογραφία του δεκανέα του Κόκκινου Στρατού που υψώνει τη σημαία των σοβιετικών. Μία φωτογραφία που λειτούργησε προπαγανδιστικά, αφού το σφυροδρέπανο υψωνόταν στην καρδιά των πολεμικών και ιδεολογικών αντιπάλων, δηλώνοντας την νίκη ύστερα από έναν εξοντωτικό για όλους πόλεμο. Μία φωτογραφία επίσης μονταρισμένη, αφού ο μπολσεβίκος στρατιώτης φορά στο χέρι του δύο ή και παραπάνω ρολόγια, προϊόν πλιάτσικου, γνωστής συμμορίτικης και διαχρονικής αριστερής πρακτικής. 
Το 1945, τα προσωπεία έπεσαν. 
Οι δύο όψεις του νομίσματος ενώνονται, γίνονται μία, για να πολεμηθεί και να νικηθεί το «κακό», ο μαρξισμός και ο φιλελευθερισμός, οι υλιστικές και ισοπεδωτικές ιδεολογίες του αιώνα μας, αντιμάχονται τον εθνικοσοσιαλισμό. Παραμερίζονται οι ιδεολογικές διαφορές, ο Ιβάν γίνεται φίλος με τον Τζών, όπως είχε γραφτεί χαρακτηριστικά στο παρελθόν, προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός στόχος. Νικούν λοιπόν οι σύμμαχοι. Νικήθηκε το υποτιθέμενο "κακό".

Η ιστορία, η οποία ως γνωστόν γράφεται από τους νικητές, έκλεισε την σελίδα ενός μεγάλου πολέμου, και έγραψε για αυτόν.
Θα περίμενε κανείς ότι με τη νίκη των συμμάχων, ότι όλα τα καλά θα συνέβαιναν από δω και πέρα. Οι "κακοί" μας τελείωσαν. Ο κόσμος λοιπόν, λογικά θα έμπαινε σρ μία θετική τροχιά. Θα περίμενε κανείς να μην είχαμε άλλους πολέμους, άλλα προβλήματα πάσης φύσεως. Είπαμε. Νίκησε το καλό... Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Οι καλοί βλέπετε, έπρεπε να επιβάλλουν το καλό τους παντού. Χωρίζουν λοιπόν τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής στην Γιάλτα, και ο κάθε ένας πράττει αναλόγως. Οι σοβιετικοί βυθίζουν στην πιο σκληρή και ολοκληρωτική τυραννία αρκετές χώρες. Μαζικές σφαγές αντιφρονούντων, εξοντώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων, εξορίες, βία, καταπάτηση κάθε ατομικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Τα γκουλάγκ, η Πράγα, η Βουδαπέστη, το τείχος του Βερολίνου, το τείχος του αίσχους όπως σωστά είχε ονομασθεί, είναι τα αντιπροσωπευτικά στοιχεία του κομμουνισμού, που νίκησε στον πόλεμο. Στις χώρες της Ευρώπης που ήταν κάτω από σοβιετική επιρροή, τα δεινά του πολέμου φάνταζαν παιχνίδι μπροστά στην καθημερινή σκλαβιά του ερυθρού δυνάστη. Από την άλλη πλευρά, οι δημοκράτες, οι φιλελεύθεροι, οι άλλοι καλοί.. Με τις σάπιες κοινωνίες που έφτιαξαν, με τον ισοπεδωτισμό και την παρακμή που προήγαγαν σε όλα τα επίπεδα. Οι αποικιοκράτες, οι δημιουργοί του Βιετνάμ, οι εκμεταλλευτές λαών και συνειδήσεων, οι δημιουργοί πραξικοπημάτων και εμφυλίων πολέμων μόνο και μόνο για την υλοποίηση των οικονομικών ή άλλων συμφερόντων τους. Σφαγείς και αυτοί, όταν στις Ινδίες για παράδειγμα οι άγγλοι εξόντωναν πληθυσμούς ολόκληρους, όταν στις αφρικανικές χώρες οι αγγλογάλοι οδηγούσαν λαούς στην πείνα και την εξαθλίωση, κατάσταση που υπάρχει δυστυχώς μέχρι σήμερα.
Όταν κρεμούσαν στην Κύπρο μας, δεκαπεντάχρονα παιδιά, όταν έκαιγαν αγωνιστές που αγωνιζόντουσαν για την ελευθερία. Με τις σάπιες κοινωνίες που έφτιαξαν, με τον ισοπεδωτισμό και την παρακμή που προήγαγαν σε όλα τα επίπεδα. Με κοινωνίες βυθισμένες στα ναρκωτικά, την παρακμή και τον ισοπεδωτισμό. Με γενιές αποχαυνωμένες, χωρίς όραμα, χωρίς όνειρα, βυθισμένες στην καταναλωτική σκλαβιά. Με λαούς παραδομένους στην σκλαβιά του ΔΝΤ και των πολυεθνικών.
Ο Γιόζεφ Γκαίμπελς διορατικά μιλώντας πριν το τέλος του πολέμου είχε πει πως "αν χάσουμε αυτόν τον πόλεμο, θα μας χαρακτηρίσουν σαν τους πιο παρανοϊκούς εγκληματίες της ανθρωπότητας. Αν τον κερδίσουμε όμως θα μας δοξάζουν χίλια χρόνια."
Δυστυχώς επικράτησε το πρώτο σενάριο.

Τάσος Δημητρακόπουλος