Γράφει η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΥΡΓΙΑΝΝΗ – ΜΠΟΥΡΗ Πάλι το σενάριο των εκλογών στο προσκήνιο. Ακόμα και από την τρόικα φαίνεται να υιοθετείται και να θεωρείται ως έσχατη λύση.
Η κατάσταση έφτασε ήδη στο απροχώρητο και η λέξη που κυριαρχεί στους πολιτικούς χώρους είναι η συναίνεση.
Μήπως όμως αργά αποφάσισαν να τη ζητήσουν;
Και βέβαια είναι αργά, γιατί τότε που έπρεπε με συναίνεση να ενεργήσουν, να ερωτηθούν ειδικοί, συνταγματολόγοι, οικονομολόγοι απ’ όλες τις παρατάξεις, με γνώσεις και πείρα, να ακουστούν γνώμες και από κοινού να παρθούν αποφάσεις, αυτές πάρθηκαν μονομερώς βιαστικά και επιπόλαια, οι υπογραφές μπήκαν μέσα σε μια νύχτα και ξημερώσαμε με τα γριφώδη και αινιγματικά περιβόητα μνημόνια, που ξεφύτρωσαν και συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο και να φορτώνονται στην πλάτη των αθώων και ανήμπορων πολιτών, των έντιμων μισθοσυντήρητων και συνταξιούχων και να καθιστούν τη ζωή τους όχι απλά δύσκολη, αλλά δυσβάσταχτη. Γιατί αυτοί μ’ αυτά τα λίγα αντιμετώπιζαν τα προς το ζειν, χωρίς άλλους πόρους, χωρίς περίσσευμα χρηματικό στην άκρη, όπως συνηθίζεται να λέγεται, για να μπορούν να τραβούν στους χαλεπούς καιρούς, σαν την παρούσα κατάσταση, στην οποία με λόγια παχιά μας οδήγησαν.
Η ρήση "Λεφτά υπάρχουν" αλλά η διαχείρισή τους δεν είναι η ενδεδειγμένη μας τύφλωσε.
Κι εκεί που καλά περνούσαμε μ’ αυτά που είχαμε ζητούσαμε το καλύτερο και ενδώσαμε. Το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων για μικρό χρονικό διάστημα, δεν μας άρεσε. Το απορρίψαμε, μπροστά στις υποσχέσεις για αύξηση των εσόδων μας και βελτίωση του βιωτικού μας επιπέδου.
Και η αλήθεια δεν άργησε να φανεί. Στο «λεφτά υπάρχουν» μπήκε ένα μεγάλο ερωτηματικό. "Πού πήγαν τα λεφτά"; Και ψάχνοντας να βρουν πού πήγαν τα λεφτά, ο καιρός περνούσε, το έλλειμμα μεγάλωνε και η χρεοκοπία απειλούσε.
Και αποκαλύφθηκε πού πήγαν τα λεφτά. Στις ρεμούλες και στις σπατάλες, οι οποίες σπατάλες συνεχίστηκαν και συνεχίζονται, οι δε ρεμούλες έμειναν να λέγονται ρεμούλες μόνο, χωρίς να πληρώνονται απ’ εκείνους που τις προξένησαν. Και τα αιώνια κορόιδα των οποίων τα έσοδα και οι απολαβές μετριούνται σαν τα κουκιά καλούνται πάλι να κλείσουν τις τρύπες. Κλείνονται όμως τεράστιες τρύπες με ψίχουλα γι’ αυτές, αλλά σημαντικά γι’ αυτούς από τους οποίους τα παίρνουν; Όχι βέβαια!
Αλλά ποιος να τους αγγίξει αυτούς που έμαθαν την τέχνη του «αρπάζειν» και «λεηλατείν» το δημόσιο χρήμα απ’ έξω και ανακατωτά; Χρόνος χαμένος, άσκοπος, ικανός να μεγαλώσει το έλλειμμα και η χώρα, αντί να ξεχρεώνεται, να υπερχρεώνεται και οι δανεισμοί να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Τότε χρειάζονταν συναίνεση, πριν πάρουμε τη μεγάλη κατηφόρα. Τώρα φθάσαμε ήδη στο «Αμήν». Κι όλο αυτό τον καιρό μας έλεγαν ότι πάμε καλά. Μας έκρυβαν την αλήθεια. Ο λαός έχασε πια την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς και γενικά στο πολιτικό κατεστημένο.
Κινείται σ’ ένα πέλαγος αμφιβολιών για το σήμερα και αοριστίας για το αύριο. Κι ύστερα απ’ όλα αυτά μιλούν για εκλογές. Τι να ψηφίσουν οι πολίτες; Σε τι να στηριχτούν; Στην κακή οικονομία; Στις σπατάλες που έγιναν και στις ρεμούλες που κανένας γι’ αυτές δεν μπήκε φυλακή; Στην κακοδιαχείρηση που ακόμα και στα νοσοκομεία να εισαχθείς πρέπει μαζί με τα προσωπικά σου αντικείμενα να έχεις στο τσαντάκι σου γάζες και οινόπνευμα; Για να επισκεφθείς το γιατρό σου πρέπει να πληρώσεις την επίσκεψη και στο φαρμακείο να πληρώσεις τα φάρμακά σου και να πάρεις πίσω τα λεφτά σου πότε; Με τι να πληρώσει ο φτωχός βιοπαλαιστής κι ο άνεργος; Μ’ αυτά που δεν έχει; Και φημολογείται, ότι έρχονται κι άλλα μέτρα και θ’ ακολουθήσουν απολύσεις και ξεπουλήματα. Εντολές της Τρόικας. «Τάδε έφη Τρόικα»!
Μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, αφού μας έδεσε θηλιά στο λαιμό; Όλα τα όσα ζούσαμε για δεκαετίες στηρίζονταν στο ψέμα. Η ευημερία που για χρόνια είχαμε, στηρίζονταν επάνω σ’ ένα σαπιοκάραβο, το οποίο χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα κινδύνευε να βυθιστεί στο πέλαγος. Και η ώρα ήρθε και οι διασώστες του ανήμποροι. Οι κηδεμόνες μας απειλητικοί. Ή υπακούετε στις εντολές μας, ή βυθίζεστε. Τι κάνουμε λοιπόν; Στην προκειμένη περίπτωση ζητάμε συναίνεση. Θα την έχουμε; Η συναίνεση δεν πρέπει όμως να είναι μονομερής. Εγώ τη ζητάω κι εσύ μου τη δίνεις. Να γίνει από κοινού, να ειπωθούν γνώμες, να υπερισχύσει το σωστό προς το συμφέρον της χώρας κι όλα αυτά όσο δεν θα είναι πλέον αργά.
Κι εμείς οι απλοί πολίτες που πιστεύουμε ακόμα στη θεία φώτιση: Την επικαλούμεθα.
Η ρήση "Λεφτά υπάρχουν" αλλά η διαχείρισή τους δεν είναι η ενδεδειγμένη μας τύφλωσε.
Κι εκεί που καλά περνούσαμε μ’ αυτά που είχαμε ζητούσαμε το καλύτερο και ενδώσαμε. Το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων για μικρό χρονικό διάστημα, δεν μας άρεσε. Το απορρίψαμε, μπροστά στις υποσχέσεις για αύξηση των εσόδων μας και βελτίωση του βιωτικού μας επιπέδου.
Και η αλήθεια δεν άργησε να φανεί. Στο «λεφτά υπάρχουν» μπήκε ένα μεγάλο ερωτηματικό. "Πού πήγαν τα λεφτά"; Και ψάχνοντας να βρουν πού πήγαν τα λεφτά, ο καιρός περνούσε, το έλλειμμα μεγάλωνε και η χρεοκοπία απειλούσε.
Και αποκαλύφθηκε πού πήγαν τα λεφτά. Στις ρεμούλες και στις σπατάλες, οι οποίες σπατάλες συνεχίστηκαν και συνεχίζονται, οι δε ρεμούλες έμειναν να λέγονται ρεμούλες μόνο, χωρίς να πληρώνονται απ’ εκείνους που τις προξένησαν. Και τα αιώνια κορόιδα των οποίων τα έσοδα και οι απολαβές μετριούνται σαν τα κουκιά καλούνται πάλι να κλείσουν τις τρύπες. Κλείνονται όμως τεράστιες τρύπες με ψίχουλα γι’ αυτές, αλλά σημαντικά γι’ αυτούς από τους οποίους τα παίρνουν; Όχι βέβαια!
Αλλά ποιος να τους αγγίξει αυτούς που έμαθαν την τέχνη του «αρπάζειν» και «λεηλατείν» το δημόσιο χρήμα απ’ έξω και ανακατωτά; Χρόνος χαμένος, άσκοπος, ικανός να μεγαλώσει το έλλειμμα και η χώρα, αντί να ξεχρεώνεται, να υπερχρεώνεται και οι δανεισμοί να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Τότε χρειάζονταν συναίνεση, πριν πάρουμε τη μεγάλη κατηφόρα. Τώρα φθάσαμε ήδη στο «Αμήν». Κι όλο αυτό τον καιρό μας έλεγαν ότι πάμε καλά. Μας έκρυβαν την αλήθεια. Ο λαός έχασε πια την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς και γενικά στο πολιτικό κατεστημένο.
Κινείται σ’ ένα πέλαγος αμφιβολιών για το σήμερα και αοριστίας για το αύριο. Κι ύστερα απ’ όλα αυτά μιλούν για εκλογές. Τι να ψηφίσουν οι πολίτες; Σε τι να στηριχτούν; Στην κακή οικονομία; Στις σπατάλες που έγιναν και στις ρεμούλες που κανένας γι’ αυτές δεν μπήκε φυλακή; Στην κακοδιαχείρηση που ακόμα και στα νοσοκομεία να εισαχθείς πρέπει μαζί με τα προσωπικά σου αντικείμενα να έχεις στο τσαντάκι σου γάζες και οινόπνευμα; Για να επισκεφθείς το γιατρό σου πρέπει να πληρώσεις την επίσκεψη και στο φαρμακείο να πληρώσεις τα φάρμακά σου και να πάρεις πίσω τα λεφτά σου πότε; Με τι να πληρώσει ο φτωχός βιοπαλαιστής κι ο άνεργος; Μ’ αυτά που δεν έχει; Και φημολογείται, ότι έρχονται κι άλλα μέτρα και θ’ ακολουθήσουν απολύσεις και ξεπουλήματα. Εντολές της Τρόικας. «Τάδε έφη Τρόικα»!
Μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, αφού μας έδεσε θηλιά στο λαιμό; Όλα τα όσα ζούσαμε για δεκαετίες στηρίζονταν στο ψέμα. Η ευημερία που για χρόνια είχαμε, στηρίζονταν επάνω σ’ ένα σαπιοκάραβο, το οποίο χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα κινδύνευε να βυθιστεί στο πέλαγος. Και η ώρα ήρθε και οι διασώστες του ανήμποροι. Οι κηδεμόνες μας απειλητικοί. Ή υπακούετε στις εντολές μας, ή βυθίζεστε. Τι κάνουμε λοιπόν; Στην προκειμένη περίπτωση ζητάμε συναίνεση. Θα την έχουμε; Η συναίνεση δεν πρέπει όμως να είναι μονομερής. Εγώ τη ζητάω κι εσύ μου τη δίνεις. Να γίνει από κοινού, να ειπωθούν γνώμες, να υπερισχύσει το σωστό προς το συμφέρον της χώρας κι όλα αυτά όσο δεν θα είναι πλέον αργά.
Κι εμείς οι απλοί πολίτες που πιστεύουμε ακόμα στη θεία φώτιση: Την επικαλούμεθα.
Το μόνο που πρέπει να κάνουνε όποιοι Βουλευτές δεν συναινουν στην ΠΩΛΗΣΗ και στην υποδούλουση της Ελλάδας από το ΜΝΗΜΟΝΙΟ "1" και ΜΝΗΜΟΝΙΟ "2" που έρχετε να παραιτηθούνε απο την Βουλευτική τουςέδρα. Το να κάθονται και να λένε ναι στο άρθρο αυτό ΌΧΙ στο άλλο συνηγορούν στην καταστροφή αυτή της Ελλάδας. Πιστεύω οτι υπάρχουνε κορυφαίοι Νομικοί ΄Ελληνες που θα πρέπει κάποτε να τους συμβουλευτούνε.Η Ελλάδα ανήκει μόνο στους Ελληνες και αυτούς πρέπει να ρωτήσουνε .΄Οεκφοβισμός στον λαό δεν περνά πιά.Καλλίτερα να ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ η Ελλάδα ,αλλά θα ανήκει σε μας. Τα παιδιά μας θα έχουνε και κάποιο μέλλον μετά από κάμποσα χρόνια. Η κατοχή όμως αυτή του ΔΝΤ τι προοπτική έχει για τους νέους μας, μόνο προοπτική έχει για τους ΞΕΝΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ τοκογλύφους.
ΑπάντησηΔιαγραφή