Η Ελλάδα, κατά γενική παραδοχή εντίμων αναλυτών -εντός και εκτός της χώρας- βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Και όχι μόνο στα οικονομικά. Σε ελεύθερη πτώση βρίσκεται και στα εθνικά θέματα και στα κοινωνικά και στα πολιτισμικά και στα πνευματικά.
Και, ήδη, σε νουνεχείς ανθρώπους, -Ελληνες και ξένους- πρυτανεύει η αντίληψη ότι τα οικονομικά συνεχώς καθιζάνουν, ότι η κοινωνία διασπάται, χάνοντας τη συνοχή της, ότι η ανασφάλεια (η γενική ανασφάλεια) έγινε καθεστώς, ότι ένας ένας σβήνουν οι φάροι οι πυρφόροι, ότι ο ελληνισμός οπισθοβατεί, ότι το κύρος της χώρας καθημερινά ξεφτίζει, ότι όλα γίνονται, από μέρα σε μέρα, συνεχώς χειρότερα. Και τα μόνα που ευδοκιμούν και αυξάνονται ραγδαία σ’ αυτόν τον τόπο, είναι τα χρέη και η ανεργία!
Η «διάγνωση» αυτή είναι γενική. Είναι πανθομολογούμενη. Το δέον γενέσθαι, όμως; Ας κάνουμε κάποιες υποθέσεις εργασίας:
1. Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιστεύει, πράγματι, ότι χρειάζεται μια εθνική πανστρατιά για την αντιμετώπιση της κρίσης - όπως συχνά διατείνεται…
2. Αν ο πρόεδρος της κυβέρνησης πήρε, πράγματι, τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του είπε «Αντώνη, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή» - και δεν είναι και αυτό ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο…
3. Αν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όντως πιστεύει ότι το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές, διαφορετικά να πάμε για εκλογές - και δεν μπλοφάρει…
4. Αν ο πρόεδρος της Ν.Δ. θεωρεί, όντως, την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, διά του Μνημονίου, καταστροφική και δεν διαφοροποιείται μόνο για την τιμή των όπλων… Και,
5. Αν, πράγματι, σύμπασα η κυβέρνηση θεωρεί την πολιτική της πατριωτική και αν, πράγματι, επιθυμεί την πολιτική και κοινωνική συναίνεση αναγκαία, τότε:
Ας συμφωνήσουν όλοι και ας συμπράξουν στη διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών μέχρι τις 20 Ιουνίου, ώστε να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό, να αναλάβει τις ευθύνες του ο ελληνικός Λαός, αλλά και να σταθούν με υπευθυνότητα απέναντι στην κατάσταση, τα κόμματα, τα Συνδικάτα, οι Δημόσιοι υπάλληλοι και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Σήμερα όλα σέρνονται. Αποφάσεις που η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να τις έχει υλοποιήσει από το περασμένο καλοκαίρι, συνεχώς αναβάλλονται και παρέχεται η εντύπωση ότι δεν προχωρούν διότι η κυβέρνηση δεν έχει ενιαία γραμμή, ότι οι υπουργοί δεν συνεννοούνται και δεν συνεργάζονται, ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει τη γενναιότητα να αναγνωρίσει ότι η διαπραγμάτευσή τους με την Τρόικα δεν ήταν ούτε επαρκής ούτε λυσιτελής, ότι τίποτε δεν μπορεί να αποφασιστεί αν δεν καταγραφεί η βούληση του ελληνικού Λαού!
Χόρτασε από λόγια ο ελληνικός Λαός: Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο βουλευτή, όλοι επιδίδονται σε αποφθέγματα και σε σοφιστείες, - αποφεύγοντας συστηματικά τα πρακτικά.
Επιτέλους: Σε μια τόσο τραγική συγκυρία είναι δυνατό να μην ερωτηθεί ο Λαός -εκείνος που πληρώνει τα εγκλήματα των πολιτικών και της πολιτικής τους- τι ακριβώς θέλει; Οσοι το υποστηρίζουν μόνο στη δημοκρατία δεν πιστεύουν. Κάτι χειρότερο:
Νομιμοποιούν τον Λαό να ξεσηκωθεί και να επιβάλει τον σεβασμό του Συντάγματος με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του!
Και, ήδη, σε νουνεχείς ανθρώπους, -Ελληνες και ξένους- πρυτανεύει η αντίληψη ότι τα οικονομικά συνεχώς καθιζάνουν, ότι η κοινωνία διασπάται, χάνοντας τη συνοχή της, ότι η ανασφάλεια (η γενική ανασφάλεια) έγινε καθεστώς, ότι ένας ένας σβήνουν οι φάροι οι πυρφόροι, ότι ο ελληνισμός οπισθοβατεί, ότι το κύρος της χώρας καθημερινά ξεφτίζει, ότι όλα γίνονται, από μέρα σε μέρα, συνεχώς χειρότερα. Και τα μόνα που ευδοκιμούν και αυξάνονται ραγδαία σ’ αυτόν τον τόπο, είναι τα χρέη και η ανεργία!
Η «διάγνωση» αυτή είναι γενική. Είναι πανθομολογούμενη. Το δέον γενέσθαι, όμως; Ας κάνουμε κάποιες υποθέσεις εργασίας:
1. Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιστεύει, πράγματι, ότι χρειάζεται μια εθνική πανστρατιά για την αντιμετώπιση της κρίσης - όπως συχνά διατείνεται…
2. Αν ο πρόεδρος της κυβέρνησης πήρε, πράγματι, τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του είπε «Αντώνη, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή» - και δεν είναι και αυτό ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο…
3. Αν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όντως πιστεύει ότι το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα πρέπει να ψηφιστεί από 180 βουλευτές, διαφορετικά να πάμε για εκλογές - και δεν μπλοφάρει…
4. Αν ο πρόεδρος της Ν.Δ. θεωρεί, όντως, την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, διά του Μνημονίου, καταστροφική και δεν διαφοροποιείται μόνο για την τιμή των όπλων… Και,
5. Αν, πράγματι, σύμπασα η κυβέρνηση θεωρεί την πολιτική της πατριωτική και αν, πράγματι, επιθυμεί την πολιτική και κοινωνική συναίνεση αναγκαία, τότε:
Ας συμφωνήσουν όλοι και ας συμπράξουν στη διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών μέχρι τις 20 Ιουνίου, ώστε να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό, να αναλάβει τις ευθύνες του ο ελληνικός Λαός, αλλά και να σταθούν με υπευθυνότητα απέναντι στην κατάσταση, τα κόμματα, τα Συνδικάτα, οι Δημόσιοι υπάλληλοι και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Σήμερα όλα σέρνονται. Αποφάσεις που η κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να τις έχει υλοποιήσει από το περασμένο καλοκαίρι, συνεχώς αναβάλλονται και παρέχεται η εντύπωση ότι δεν προχωρούν διότι η κυβέρνηση δεν έχει ενιαία γραμμή, ότι οι υπουργοί δεν συνεννοούνται και δεν συνεργάζονται, ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει τη γενναιότητα να αναγνωρίσει ότι η διαπραγμάτευσή τους με την Τρόικα δεν ήταν ούτε επαρκής ούτε λυσιτελής, ότι τίποτε δεν μπορεί να αποφασιστεί αν δεν καταγραφεί η βούληση του ελληνικού Λαού!
Χόρτασε από λόγια ο ελληνικός Λαός: Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο βουλευτή, όλοι επιδίδονται σε αποφθέγματα και σε σοφιστείες, - αποφεύγοντας συστηματικά τα πρακτικά.
Επιτέλους: Σε μια τόσο τραγική συγκυρία είναι δυνατό να μην ερωτηθεί ο Λαός -εκείνος που πληρώνει τα εγκλήματα των πολιτικών και της πολιτικής τους- τι ακριβώς θέλει; Οσοι το υποστηρίζουν μόνο στη δημοκρατία δεν πιστεύουν. Κάτι χειρότερο:
Νομιμοποιούν τον Λαό να ξεσηκωθεί και να επιβάλει τον σεβασμό του Συντάγματος με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου