Ο μεγάλος λογοτέχνης μας Στρατής Μυριβήλης, μιλώντας για τον Άρη Βελουχιώτη, έγραψε: «κτήνος διεστραμμένο ερωτικά και διψασμένο από τη σαδιστική λαγνεία του αίματος».
Κι όμως, στην πολιτικά υπανάπτυκτη Ελλάδα με την αυτιστική σταλινική αριστερά, κάποιοι εξακολουθούν να τιμούν τον σφαγέα χιλιάδων Ελλήνων, στον οποίο με αποτροπιασμό για τα αναρίθμητα εγκλήματά του γύρισαν την πλάτη ακόμα και φανατικοί κομμουνιστές! «Ο Άρης Βελουχιώτης το είχε διακηρύξει αφελέστατα. Εφτάμιση εκατομμύρια Έλληνες είναι, είπε σε μια συζήτηση. Απ’ αυτούς, θα μείνουν τρία εκατομμύρια, και πολύ τους’». Έτσι έγραψε ο Μυριβήλης…
Καισαριανή, σωτήριο έτος 2011
Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 2011. Η Ευρώπη, έχει σύσσωμη καταδικάσει τον κομμουνισμό ως εγκληματική ιδεολογία, αλλά εδώ στην Ελλάδα, κάποιοι έμειναν λίγο πίσω. Έτσι, η καθόλα «προοδευτική» δημοτική αρχή Καισαριανής που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ του μνημονίου, αποφάσισε να μετονομάσει την οδό Λυδίας, σε οδό Άρη Βελουχιώτη (θα γράψει σε παρένθεση στις πινακίδες ή «μιζέρια» ή «Θανάση Κλάρα»;) Ένα «άνοιγμα» στην αριστερά, για μερικές ψήφους. Όμως, ας θυμηθούμε κάνα-δύο πραγματάκια για τον «ήρωα» της αριστεράς, η οποία (για το ΚΚΕ μιλάμε), ως συνήθιζε, τον είχε αποκηρύξει…
Ήταν ανισόρροπος ο Άρης Βελουχιώτης
Το είχε δείξει εξ αρχής. Ξεκίνησε με τη δολοφονία του 13χρονου Γιώργου Μαραθέα, κοντά στο χωριό Κολοκυθιά, που έκανε έξω φρενών όλη τη Στερεά, αλλά και την ηγεσία του ΚΚΕ, τον Ιούλιο του 1942. Κράτησε ο Άρης αιχμάλωτο το παιδί για δύο μήνες (αφού σκότωσε τον πατέρα του), προκαλώντας απανωτές παρεμβάσεις προκρίτων, που ζητούσαν να επιστρέψει ο ανήλικος στην οικογένειά του. Δεν παραθέτουμε τα όσα γράφει στο βιβλίο του «Η ΟΠΛΑ χωρίς θρύλο» (Δωδώνη», Αθήνα-Γιάννενα, 1997), ο κορυφαίος δημοσιογράφος Γιώργος Καράγιωργας, στη σελίδα 53, γιατί θα ξεράσετε με το τι έκαναν στο παιδί ο Βελουχιώτης και ο Αχιλλέας, οι αρρωστημένοι αυτοί σαδιστές, σύμφωνα με τους απεσταλμένους του ΚΚΕ στη Φθιώτιδα. Ο Σιάντος έμαθε φυσικά τα καθέκαστα και εξοργίστηκε…
Αιμοδιψής
Στο βιβλίο του με τίτλο «Και διηγώντας τα να κλαις» (Αθήνα 1959), ο Νικόλας Χ. Μουτούσης, αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού, μιλάει για τους έξι μήνες που έμεινε αιχμάλωτος στα χέρια του Άρη Βελουχιώτη, επισημαίνοντας τις «θηριωδίες των σύγχρονων ιεροεξεταστών». Και παραθέτει τα λόγια του Άρη, στη διάρκεια των βασανισμών που υπέστη στα χέρια του: «Ζω τη δικτατορία του προλεταριάτου και θα την επιβάλω. Δεν κάνω απελευθερωτικό αγώνα, χωνέψτε το. Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα, ή θα τη σπείρω αλάτι και θα την αφανίσω» (σελ. 66). Λίγο πιο κάτω, περιγράφει πως ο Βελουχιώτης έσκισε με μαχαίρι το μηρό της κρατούμενής του Ζωής Κουμανιώτου, για να την αναγκάσει να μιλήσει και τι της έλεγε: «Μου αρέσει η φωνή σου σοπράνα, γι’ αυτό θα σε κεντάω κάθε μέρα για να σ’ ακούω» (σελ. 67).
Τα ανθελληνικά και αποκρουστικά της Δεσφίνας
Μιλώντας στη Δεσφίνα τον Σεπτέμβριο του 1943, ο Άρης Βελουχιώτης δεν έκρυψε τις προθέσεις του, αλλά και την αρνησιπατρία του: «Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλλανε στο 1912 και στο ‘17 και μετά στα ‘20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους, ενώ τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος, δεν είναι πέραν από τον Όλυμπο…
Το κίνημα του Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντά τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και μ’ αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδιο από το δρόμο μας… Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας». Και το έκαναν τον Δεκέμβρη του 1944…
Η μαρτυρία του Ηλία Πετρόπουλου για τον Άρη
Στο καταπληκτικό βιβλίο του με τον δεικτικό τίτλο «ο κουραδοκόφτης», ο λαογράφος Ηλίας Πετρόπουλος, τον οποίο ο Jacques Lacarriere αποκάλεσε «το τρομερό παιδί της σύγχρονης λογοτεχνίας στην Ελλάδα» (ο Η.Π. έγραψε πάνω από 80 βιβλία και πάνω από 1000 άρθρα, καταγράφοντας την ελληνική λαϊκή υποκουλτούρα), γράφει ότι «η ιστοριογραφία περί Άρη Βελουχιώτη, εκφυλίστηκε σε μια νεφελώδη μυθολογία» (σελ. 124).
Και συνεχίζει: «Η βιβλιογραφική καθώς και η προφορική μυθολογία περί Βελουχιώτη, αφήνει εκκρεμή σοβαρότατα προβλήματα. Η εθελοτυφλία των ιστοριογράφων, ισούται με την ανοησία του Λαού. Στήσαμε τον ανδριάντα του Άρη στη Λαμία και πάψαμε να σκεφτόμαστε... Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα, πια, νομίζω ότι, ο άνθρωπος που ξεκίνησε την μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης (σελ. 127).
Ποιους τιμούμε;
Λίγο παρακάτω, στην ίδια σελίδα, διαβάζουμε τα κάτωθι: «Ο Βελουχιώτης ήτανε φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικών παραμένει η εξιχνίαση και απαρίθμηση όλων των σφαγών του Άρη». Και παρακάτω, ο Η. Πετρόπουλος (παλιός ΕΠΟΝίτης, απολύθηκε το 1949 από το Δήμο Θεσσαλονίκης ως κομμουνιστής, βάσει του διαβόητου Νόμου 509 για αντεθνική δράση, φυλακίστηκε το 1965 για τα βιβλία του «Ρεμπέτικα Τραγούδια» & «Καλιαρντά») μας λέει ότι «ο Ζαχαριάδης τον έβλεπε σαν κατσαπλιά που χαντάκωνε τον ΕΛΑΣ, σαν τύπο που μεθούσε κι έκανε όργια… Ο Χαριτόπουλος έγραψε πως, στην Αθήνα έκανε ό,τι δουλειά τύχει, μη θέλοντας να πει ότι ήτανε ρεμάλι» (σελ. 128). Α, όλα κι όλα, αυτά στην Ελλάδα τιμώνται!
Και φονιάς και αλλαξοκόλης πρώτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡώτα στα χωριά της ευρυτανίας τους γεροντότερους να σου πούν, όσο ακόμα ζούν.