Το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε την χώρα στην... άβυσσο!

Γράφει ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΣ 

Η Ελλάδα περνάει κρίσιμες στιγμές και χρειάζεται ψυχραιμία από όλους, αλλά και υπευθυνότητα από το πολιτικό μας σύστημα, κυρίως όμως από τους κυβερνώντες που ανήγαγαν το ψέμα σε επιστήμη και υπακούουν σε εξωθεσμικά κέντρα που απεργάζονται ακόμη και εθνικές συμφορές. Η χώρα ευρίσκεται σε ένα σημείο όπου δεν αρκούν τα χρήματα του προγράμματος – μαμούθ της τρόικας και τούτο γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταματήσει τη σπατάλη και την αιμορραγία στο Δημόσιο. Αυτή η σπατάλη συνεχίζει να παράγει ανεξέλεγκτα τεράστια ελλείμματα τα οποία με τη σειρά τους απαιτούν πρόσθετα κονδύλια από τους δανειστές της επειδή ο κ. Γ. Παπανδρέου αδυνατεί να κάνει αυτό που πρέπει άμεσα, ώστε η χώρα να μη μοιάζει με... καρυδότσουφλο που παρασύρεται από τυχαία γεγονότα και τις διαθέσεις των άλλων και καταφεύγει σε θρασύτατα και ΣΥΝΕΙ­ΔΗΤΑ ψεύδη, όχι στο τετράγωνο αλλά στον κύβο!

Οι εκπροσωπούντες εδώ και 19 μήνες τη χώρα μας εξακολουθούν να θεωρούν το λαό της ως ένα άβουλο συνοθύλευμα από άμυαλα κνώδαλα! Πιστεύουν οι αφελέστατοι και βαυκαλίζονται να νομίζουν ότι η εξαπάτηση των Ελλήνων στις τελευταίες εθνικές εκλογές με ουρανομήκεις και ανέφικτες υποσχέσεις και το αναίσχυντο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», θα διατηρήσει την αρχική της… δυναμική. Μια δυναμική πολύχρωμου μπαλονιού που ξεφούσκωσε τις πρώτες κιόλας μέρες. Το φιάσκο αυτό, που ακολούθησε η έκκληση για… σωτήριες θυσίες με αυτεπίστροφο όπλο το καταστροφικό Μνημόνιο, αντικαταστάθηκε με εκβιασμούς, απειλές και κυρίως με τη διασπορά φόβου και πανικού μέσω των εξωνημένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) τα οποία χρησιμοποιούν τους γνωστούς αργυρώνητους τηλεπαρουσιαστές και δημοσιογράφους για να εκβιάζουν τους πάντες και τα πάντα. Εξωνημένα ΜΜΕ τα οποία από την Τετάρτη το βράδυ της 4/5/2011 ανέκρουσαν πρύμναν για να περισώσουν, όσοι από τους περιώνυμους συντελεστές τους διαθέτουν τσίπα, τμήμα της αξιοπρέπειάς τους.
Μέσα στα εκατοντάδες ψεύδη των ακόμα (και όχι για πολύ) κρατούντων αποκαλύφθηκε το πιο αναίσχυντο ψεύδος του Παπανδρέου του τρίτου. Και είναι όντως το πιο αναίσχυντο, διότι, πρώτον, αφορά το προδοτικό και εγκληματικό Μνημόνιο, το οποίο εκμηδενίζει την εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας και κρατάει σιδηροδέσμιους για άγνωστο χρόνο τους πολίτες της, και, δεύτερον, διότι η αποκάλυψη της αλήθειας προήλθε, ως κεραυνός εν αιθρία, από τον πιο έμπιστο φίλο του, τον Γάλλο σοσιαλιστή Ντομινίκ Στρος Καν λέγοντα: «Κλείσαμε το θέμα σε 15 ημέρες, διότι δουλέψαμε επί μήνες πριν με τις ελληνικές αρχές και το κάναμε υπόγεια γιατί οι ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), αν και ο κ. Παπανδρέου δεν το έλεγε στον λαό…». 

Οπότε αναδύεται και πάλι το ερώτημα: «Μήπως επιδιώκεται μέσω της οικονομικής καταρρεύσεως να επιτευχθεί συγκυριαρχία στο Αιγαίο, διχοτόμηση της Κύπρου, τροποποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης ώστε η μουσουλμανική μειονότητα να χαρακτηρισθεί ως τουρκική και επίλυση του σκοπιανού ζητήματος; Την ρήση αυτή έφερε στο φως και ο Λάκης Λαζόπουλος στην εκπομπή του, μολονότι το κομμάτι αυτό της συνέντευξης του υποψηφίου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Ντομινίκ Στρος Καν λογοκρίθηκε και κόπηκε από τους φιλοπαπανδρεϊκούς συντάκτες –υπάρχουν, φαίνεται, και τέτοιοι- του γαλλικού Canalt.
Η αποκάλυψη του Λαζόπουλου και το Μνημόνιο της Πορτογαλίας σήκωσαν το φύλλο συκής και ο βασιλιάς αποκαλύφθηκε γυμνός: Το κόλπο ήταν στημένο και στα μέτρα τους. Επιβεβαιώθηκαν έτσι και επισήμως δύο πράγματα: 

Πρώτον, ο Γ. Παπανδρέου, που ήξερε άριστα προεκλογικώς την αθλία οικονομική κατάσταση της χώρας έταζε «λαγούς με πετραχήλια» για να πάρει τις εκλογές, την ώρα που υπογείως «κανόνιζε» με το ΔΝΤ (που ελέγχεται από τις ΗΠΑ) πλήρη αναίρεση υποσχέσεων και εξαγγελιών. 

Και, δεύτερον ως πρωθυπουργός δεν έκανε, ως όφειλε και ηδύνατο, καμιά διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και το ΔΝΤ. Παραδόθηκε αμαχητί, εν αντιθέσει με την Πορτογαλία, αφού προηγουμένως φρόντισε να συκοφαντήσει τη χώρα και να την απαξιώσει στα μάτια της υφηλίου… δίδοντας όπλα σε όσους τον κατηγορούν ότι είναι όργανο των ΗΠΑ.
Επειδή, ακόμη και τώρα ο πρωθυπουργός της χώρας κινδυνολογεί ασύστολα χρησιμοποιώντας το σμπαραλιασμένο επιχείρημα περί «σωτηρία της χώρας», αξίζει να υπομνησθούν ορισμένα γεγονότα, έστω κι αν έχει καταντήσει κουραστική η απαρίθμησή τους: Πρώτον, η Πορτογαλία που διαπραγματεύτηκε με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. χωρίς «Τιτανικούς», κοσμητικά επίθετα για τον λαό ήκιστα κολακευτικά, χωρίς πιστόλια, φιορε­- τούρες και ψέματα για εσωτερική κατανάλωση πέτυχε, σε αντίθεση με την Ελλάδα, τα εξής: Απέφυγε περικοπές μισθών και απολύσεις στο Δημόσιο, εξασφάλισε –και δεν μείωσε- τον ελάχιστο μισθό, το δώρο των Χριστουγέννων και τα επιδόματα αδείας και κατάφερε να μην αλλάξει το όριο συνταξιοδότησης. Δεύτερον, ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε ως κατόρθωμα την πρόσφατη επιμήκυνση και τη γλίσχρα μείωση του επιτοκίου, λέγοντας ότι αποτελεί επιβράβευση της ασκουμένης πολιτικής.
Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο: η μικρή αυτή ανάσα δόθηκε ακριβώς επειδή είχε αποτύχει η πολιτική του Μνημονίου και δεν βγαίνουν τα νούμερα. Τρίτον, να επαναλάβουμε πως όλα αυτά, ήτοι το ανεκτό επιτόκιο δανεισμού, η σοβαρή επιμήκυνση του χρέους (παλαίου και νέου των 110 δις ευρώ) θα ηδύνατο να τα πετύχει ο κ. Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογή του, αξιοποιώντας το χαρτί της χρεοκοπίας. Αν το έπραττε, λέγοντας στους εταίρους ότι χρεοκοπία της Ελλάδας σημαίνει ισχυρό οικονομικό και πολιτικό πλήγμα για ολόκληρη την Ε.Ε., θα διαμόρφωνε καλύτερες συνθήκες για ένα νέο ξεκίνημα της χώρας και θα έδειχνε τον δρόμο στους φορώντας παρωπίδας Γαλλο-Γερμανούς για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της κρίσης…
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα ήθελε επισκευή εκ βάθρων. Όχι επειδή έφταιγε αποκλειστικά ο Καραμανλής (καίτοι κυβέρνησε εξ χρόνια ενώ το ΠΑΣΟΚ ασυγκρίτως περισσότερα) όπως διαλαλεί η φαία σοσιαλιστική προπαγάνδα αλλά διότι η Ελλάδα πάσχει δομικά, δεκαετίες τώρα, κυρίως εξαιτίας των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ. Πάσχει και στην οικονομία και στη λειτουργία του κράτους… Όμως για να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες και δραστικές αυτές αλλαγές έπρεπε να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, σοβαρό σχέδιο από ανθρώπους που θα είχαν μελετήσει ενδελεχώς τα προβλήματα και θα ήσαν έτοιμοι να τα υλοποιήσουν (και) με την αρωγή της Ε.Ε.. Και δεύτερον, να ειπωθεί ανοιχτά η αλήθεια, να προϊδεαστεί ο κόσμος για ό,τι πρόκειται να συμβεί και να αποφασίσει εκείνος με την ψήφο του… 

Το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου δεν πληρούσε καμιά από τις δύο αυτές προϋποθέσεις. Ούτε ήταν έτοιμο, έστω και για τα στοιχειώδη (και αυτό αποδεικνύεται τόσο τραγικά και οδυνηρά σήμερα) ούτε τολμούσε να πει την αλήθεια, απλούστατα διότι δεν θα έπαιρνε τις εκλογές παρότι ήταν ημιθανής και καθημαγμένη η κυβέρνηση Καραμανλή.
Προτίμησε, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου να παραδώσει τη χώρα στην άβυσσο προκειμένου, να γίνει πρωθυπουργός. Υπογείως, όπως έδειξε και το βίντεο του Λαζόπουλου, χάλκευσε τα δεινά με το Δ.Ν.Τ. και τις ΗΠΑ, ανοιχτά συκοφάντησε και καταρράκωσε τη χώρα για να την παραδώσει ερείπιο –και με επιβαρημένη οικονομία- στα χέρια του Μνημονίου, και προκλητικά απέφυγε οποιαδήποτε απόπειρα διαπραγμάτευσης των όρων… Απλώς, πόνταρε στο ότι η χώρα θα ήταν, με το Μνημόνιο δεμένη χειροπόδαρα, δεν θα μπορούσε να αντιδράσει, ούτε και σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, καθώς θα είχε στο κεφάλι της διαρκώς την απειλή για τις επόμενες δόσεις του δανείου. Αλλά οι κυβερνώντες, καθώς και οι ποικιλώνυμοι εντολείς τους λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Όμως με την εξέλιξη των πραγμάτων είναι βέβαιο ότι ο βαρύς χαρακτηρισμός (τζιτζιφιόγκος) του υπουργού και βασικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ κ. Δημητρίου Ρέππα εναντίον του μανδαρίνου του υπουρ­γείου Οικονομικών της σημερινής Κυβέρνησης θα είναι πολύ επιεικής μπροστά σε εκείνους που επιφυλάσσει η κοινωνία για τους μοιραίους ανθρώπους που σήμερα κυβερνούν…