Kαι να θέλω δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω! Είναι δυνατόν σώφρων άνθρωπος να επιχειρήσει να διαβάσει την περιβόητη εγκύκλιο Καπελέρη για τον ΦΠΑ στην εστίαση και να μη βγει απ’ τα ρούχα του (στην καλύτερη περίπτωση); Διότι στην χειρότερη θα έπρεπε να την στείλει στο βιβλίο Γκίνες. Όχι μόνο γιατί αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ένας συγκεκριμένος ΦΠΑ να έχει τόσες πολλές παραλλαγές και εφαρμογές -που το παιδί χάνει τη μάνα και η μάνα το παιδί. Αυτή η εγκύκλιος θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί ως μνημείο όχι μόνο α-νοησίας (με την κυριολεκτική έννοια) αλλά και επίδειξης ανικανότητας.
Ήταν πολύ θεατρική, αλλά και αφοπλιστικά ρεαλιστική, η κίνηση του δημοσιογράφου Γιώργου Σαραντάκου (Μega) να επισκεφτεί mini market, τύπου παλαιάς ΕΒΓΑ της γειτονιάς, να πάρει μία πορτοκαλάδα και να εξηγήσει ότι αν την πάρει σπίτι του θα την πληρώσει με ΦΠΑ 13% αν όμως καθίσει σε ένα από τα δύο- τρία τραπεζάκια που υπάρχουν για να πάρει και μιαν ανάσα, θα επιβαρυνθεί με το 23%. Μη μου πείτε! Ο ΦΠΑ εστίασης άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα νούμερο επιθεώρησης.
Η Γαλλία μείωσε τον ΦΠΑ εστίασης από το 19% στο 5,5%. Η Ιρλανδία, που έχει προσφύγει όπως και η Ελλάδα στο μηχανισμό στήριξης, τον μείωσε από το 13% στο 9%.
Αντίθετα, η κυβέρνηση Παπανδρέου επιμένει σε «ρυθμίσεις» που οδηγούν σε απο-ρυθμίσεις, είναι αυτοκτονικές, πλήττουν τον τουρισμό, αλλά και την καθημερινότητα του μικρομεσαίου φορολογούμενου, που θα σκεφτεί τρεις φορές για να βγει έξω για ένα καφέ ή φαγητό.
Το δαιδαλώδες σύστημα δημιουργεί τέτοιο αλαλούμ, που αφήνει παράθυρα κερδοσκοπίας αλλά και φοροδιαφυγής. Αντί να χτυπηθούν τα καρτέλ -που κρατάνε τις τιμές στα ύψη και τα ίδια προϊόντα οι Έλληνες καταναλωτές τα πληρώνουν έως και 40% πιο ακριβά από τους Γερμανούς ή τους Γάλλους- οι κυβερνώντες δίνουν μάχη σκιών με τους πάσης φύσεως ΦΠΑ, παρά το γεγονός ότι με μαθηματική ακρίβεια κάθε αύξηση οδηγεί σε μείωση των εσόδων (όπως έχει δείξει ο ενάμισι χρόνος του Μνημονίου).
Αλλά ειδικά στον ΦΠΑ εστίασης έδωσαν ρεσιτάλ ανευθυνότητας. Δεν σκέφτηκαν ούτε τον συνταξιούχο ή τον χαμηλόμισθο που υπολογίζει και το τελευταίο λεπτό για να τα βγάλει πέρα, ότι θα χρειαστεί να εξασκηθεί στο sudoku όπως εύστοχα έγραψε η "Ελευθεροτυπία" για να δει τι θα πληρώνει την κάθε φορά, πως θα διαβάζει τις αποδείξεις.
Για γέλια και για κλάματα είναι όσοι σκέφτηκαν αυτές τις "λύσεις" για να χρυσώσουν το χάπι της αύξησης του ΦΠΑ εστίασης από το 13% στο 23% αλλά και όσοι πολιτικοί προϊστάμενοι έδωσαν το πράσινο φως για να αρχίσουν να εφαρμόζονται από την 1η Σεπτεμβρίου. Το χειρότερο για μια κυβέρνηση δεν είναι τα λάθη που κάνει εφαρμόζοντας μία συγκεκριμένη στρατηγική. Κυρίως, είναι όταν αρχίζουν να την παίρνουν στο "ψιλό". Και ο ΦΠΑ εστίασης έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου