Τον τελευταίο καιρό, η εγχώρια αντίδραση, προκειμένου να επιβάλει ως καθεστώς τον Εργασιακό Μεσαίωνα, προκειμένου να καταστρέψει τη Μεσαία Τάξη και προκειμένου να αρπάξει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, χρησιμοποιεί, διά των φερεφώνων της, ένα ανιστόρητο σύνθημα και μια φασίζουσα πρακτική.
Το σύνθημα: Η ελληνική κοινωνία και οικονομία αποτελεί την τελευταία –Σοβιετικού τύπου- χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση! Και,
Η πρακτική: Πριν από τη σφαγή κάθε μιας κοινωνικής τάξης, η μαύρη προπαγάνδα ερεθίζει τα ανακλαστικά του "Κοινωνικού αυτοματισμού", - προσδοκώντας ότι η σφαγή θα συντελείται υπό τις ιαχές του όχλου!
Λίγα λόγια παραπάνω, για το σύνθημα: Η ύπαρξη Σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα, υπάρχει μόνο στα νοσηρά κεφάλια των Γκαιμπελίσκων. Διότι, ακόμη και μέχρι τη δεκαετία του '80, που, η υπό δημόσιο έλεγχο οικονομία έφτανε στο 70%:
Το σύνθημα: Η ελληνική κοινωνία και οικονομία αποτελεί την τελευταία –Σοβιετικού τύπου- χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση! Και,
Η πρακτική: Πριν από τη σφαγή κάθε μιας κοινωνικής τάξης, η μαύρη προπαγάνδα ερεθίζει τα ανακλαστικά του "Κοινωνικού αυτοματισμού", - προσδοκώντας ότι η σφαγή θα συντελείται υπό τις ιαχές του όχλου!
Λίγα λόγια παραπάνω, για το σύνθημα: Η ύπαρξη Σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα, υπάρχει μόνο στα νοσηρά κεφάλια των Γκαιμπελίσκων. Διότι, ακόμη και μέχρι τη δεκαετία του '80, που, η υπό δημόσιο έλεγχο οικονομία έφτανε στο 70%:
- Το καθεστώς της χώρας ήταν καπιταλιστικό.
- Όλες οι κυβερνήσεις ήταν καπιταλιστικές.
- Ο δημόσιος χαρακτήρας μεγάλου τμήματος της οικονομίας απάλλασσε τους καπιταλιστές από ρίσκα και ζημίες και τους έδινε μόνο τα κέρδη.
- Ο δημόσιος τομέας υπήρχε μόνο υπέρ των επιχειρηματιών (και όχι υπέρ του Λαού), αφού η επιχειρηματικότητα ήταν κρατικοδίαιτη.
- Μόλις η «οικονομία της αγοράς» παρέσχε εγγυήσεις στην εγχώρια επιχειρηματικότητα, αλλά και την ξένη, ο δημόσιος τομέας της οικονομίας διαμελίστηκε και εκποιήθηκε -και εκποιείται- αντί πινακίου φακής στα πάσης φύσεως διαπλεκόμενα συμφέροντα. Και, το χειρότερο:
- Ο Λαός, ο οποίος υπήρξε ο πραγματικός ιδιοκτήτης της δημόσιας περιουσίας, την οποία έστησε με τον ιδρώτα του, όχι μόνο δεν ρωτήθηκε ποτέ αν στέργει ή όχι στην εκποίησή της, αλλά και του φόρτωσαν τις ζημίες που άφησε πίσω της η λεηλασία του δημόσιου τομέα...
Ε, λοιπόν, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα. Οι πολίτες -ακόμη και εκείνοι που τους έδιναν την εξουσία για 30 χρόνια- αφυπνίστηκαν. Και πλέον δεν πέφτουν στη φάκα. Όλοι οι πολίτες δε!
Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, άνεργοι και απολυμένοι ή υπό απόλυση, όμηροι της μερικής απασχόλησης και νεοόμηροι των ΜΚΟ, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομαγαζάτορες, βιοτέχνες και μικροέμποροι, ένστολοι και δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες και ναυτικοί, κανείς δεν τους πιστεύει πια.
Και όλοι κινητοποιούνται για τη συγκρότηση ενός νέου ΕΑΜ, το οποίο -όπως εκείνο του 1941-44- θα απελευθερώσει τη χώρα από τις δυνάμεις κατοχής!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου