Η σχέση που έχουμε με τα σκουπίδια πρέπει να είναι καρμική (αρκεί βεβαίως τα σκουπίδια να είναι έξω από το σπίτι μας). Εντυπωσιάζομαι κάθε φορά που στις γωνιές των δρόμων τα σκουπίδια σχηματίζουν βουνά (στην κυριολεξία). Εντυπωσιάζομαι όχι από τον όγκο των σκουπιδιών αλλά από την συμπεριφορά των συμπολιτών μας που περνάνε...
δίπλα σε αυτά τα βουνά. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Περπατάνε όχι δίπλα αλλά μέσα από τις σακούλες σκουπιδιών (μια που οι όγκοι έχουν ξεχειλίσει και έχουν πατηθεί και διασκορπιστεί από τα αυτοκίνητα) με κανονικές εκφράσεις στο πρόσωπό τους για να μην πω με εκφράσεις ευχαρίστησης!!!
Λες και οι ξεκοιλιασμένοι σωροί των σκουπιδιών είναι έργα τέχνης, πρωτοποριακά γλυπτά και εμείς κινούμαστε ανάμεσα τους με τις ανάλογες εκφράσεις ικανοποίησης.
Αλήθεια δεν είδα κανέναν να έχει κάποια έκφραση αποτροπιασμού, αηδίας, ενόχλησης.Και όμως είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που αν δουν ένα αποτσίγαρο στο σαλόνι τους ή ένα χαρτί ριγμένο στο μπαλκόνι τους τρέχουν αυτοστιγμεί να το μαζέψουν. Έχουμε σε παγκόσμιο επίπεδο τα καθαρότερα σπίτια.
Από την πόρτα μας όμως και μέσα.
Τα σκουπίζουμε, τα καθαρίζουμε, τα γλείφουμε. Τρέμουμε να τα δούμε λερωμένα.
Και όλα μας τα σκουπίδια τα βγάζουμε αμέσως έξω στους δρόμους.
Στους δρόμους όπου δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να περπατάμε ανάμεσα στα σκουπίδια, μέσα στα σκουπίδια, πάνω στα σκουπίδια,
Στους δρόμους, που δεν μας πειράζει να είναι βρωμεροί και τρισάθλιοι.
Αφού δεν είναι ιδιοκτησία μας.
Ενώ τα σπίτια μας είναι.
Πέτρος Δίπλας
δίπλα σε αυτά τα βουνά. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Περπατάνε όχι δίπλα αλλά μέσα από τις σακούλες σκουπιδιών (μια που οι όγκοι έχουν ξεχειλίσει και έχουν πατηθεί και διασκορπιστεί από τα αυτοκίνητα) με κανονικές εκφράσεις στο πρόσωπό τους για να μην πω με εκφράσεις ευχαρίστησης!!!
Λες και οι ξεκοιλιασμένοι σωροί των σκουπιδιών είναι έργα τέχνης, πρωτοποριακά γλυπτά και εμείς κινούμαστε ανάμεσα τους με τις ανάλογες εκφράσεις ικανοποίησης.
Αλήθεια δεν είδα κανέναν να έχει κάποια έκφραση αποτροπιασμού, αηδίας, ενόχλησης.Και όμως είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που αν δουν ένα αποτσίγαρο στο σαλόνι τους ή ένα χαρτί ριγμένο στο μπαλκόνι τους τρέχουν αυτοστιγμεί να το μαζέψουν. Έχουμε σε παγκόσμιο επίπεδο τα καθαρότερα σπίτια.
Από την πόρτα μας όμως και μέσα.
Τα σκουπίζουμε, τα καθαρίζουμε, τα γλείφουμε. Τρέμουμε να τα δούμε λερωμένα.
Και όλα μας τα σκουπίδια τα βγάζουμε αμέσως έξω στους δρόμους.
Στους δρόμους όπου δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να περπατάμε ανάμεσα στα σκουπίδια, μέσα στα σκουπίδια, πάνω στα σκουπίδια,
Στους δρόμους, που δεν μας πειράζει να είναι βρωμεροί και τρισάθλιοι.
Αφού δεν είναι ιδιοκτησία μας.
Ενώ τα σπίτια μας είναι.
Πέτρος Δίπλας
Έχεις απόλυτο δίκιο. Και χίλια μπράβο που θίγεις το θέμα. Το πιο σουρεάλ είναι τα λουξ καφέ όχι δίπλα αλλά μέσα στα σκουπίδια κι όλη η νεολαία ντυμένη σινιέ, παρφουμαρισμένη και απαστράπτουσα κάθεται κι απολαμβάνει! Δεν τους καίγεται καρφί. Κάθε φορά που πάω στο εξωτερικό ντρέπομαι και υποφέρω. Έχω φτάσει να φωτογραφίζω χώρους συγκέντρωσης σκουπιδιών σε γειτονιές που είναι κανονικό σαλόνι. Ομοιόμορφες σακκούλες πεντακάθαρες πάνω σε πεντακάθαρα πεζοδρόμια, δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Κι εδώ χαβούζα. Χωρίς να νιάζεται κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας λόγος είναι η βαθειά μέχρι κατάθλιψης απογοήτευση επειδή ακριβώς πρόκειται για χαβούζα. Ένας άλλος λόγος είναι η παντελής έλλειψη συλλογικής συνείδησης που μας έφερε και σ' αυτό το χάλι. Κι έπειτα είναι και η αριστεροαριστερίστικη προπαγάνδα που ταυτίζει την αντίσταση με τη βρώμα, τους βανδαλισμούς, τις καταστροφές, την ασκήμια. Όλ' αυτά έχουν γίνει μαστ πλέον. Στην πραγματικότητα βέβαια αυτό βολεύει εκείνους που κινούν τα νήματα γιατί έτσι κι αλλιώς το τριτοκοσμικό μοντέλο είν' η μοίρα μας.
κι όσο θα επιδεινώνεται η ανέχεια τόσο πιο φυσιολογικό θα φαίνεται να ζούμε σ' αυτό το απερίγραπτο χάλι.