Ο πρωθυπουργός, με πανικόβλητη έμπνευση, εξάρτησε τη διενέργεια Δημοψηφίσματος από την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, θέτοντας τη χώρα σε περίοδο διακινδύνευσης (της πολιτικής σταθερότητας) και πολιτικού διχασμού. Η άποψή μου –όπως διατυπώθηκε και στο πρόσφατο παρελθόν- είναι ξεκάθαρη.
Το Δημοψήφισμα, όχι μόνο δεν πρέπει να διεξαχθεί αλλά δεν έπρεπε καν να ανακοινωθεί ως πολιτική πρωτοβουλία:
Πρώτον, σε περίοδο έντασης, ρευστότητας, απογοήτευσης, σύγχυσης και ψυχολογικής φόρτισης από την παρατεταμένη αρρυθμία της κυβέρνησης και την αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς στόχους, το εγχείρημα του Δημοψηφίσματος προβάλει εξαρχής ως απόπειρα αυτοκτονίας και ακύρωσης όλων των μέχρι σήμερα θυσιών των πολιτών. Τι αποδεικνύει η εμπειρία άλλων κρατών; Σε ανάλογα Δημοψηφίσματα, ψηφίζουν κατά αυτού που βάζει τα ερωτήματα και όχι στην ουσία των ερωτημάτων. Ας μην ξεχνάμε το αρνητικό αποτέλεσμα του Γαλλικού δημοψηφίσματος κατά της ευρωπαϊκής συνθήκης… Και μιλάμε για τη Γαλλία που υπήρξε και παραμένει βασικός στυλοβάτης και ψυχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην λησμονούμε, επίσης, ότι ούτε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε σε Δημοψήφισμα την ένταξη στην ΕΟΚ, ούτε ο Κώστας Σημίτης την ένταξη στην ΟΝΕ, ούτε ο σημερινός Πρωθυπουργός απέφυγε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την υπογραφή του Μνημονίου και την ένταξή μας στο ΔΝΤ.
Δεύτερον, το ουσιαστικό διακύβευμα του Δημοψηφίσματος, «κούρεμα ή δραχμή»,φαντάζει ως εκβιαστικό πολιτικό δίλημμα, που δεν μπορεί αυτή την ώρα να αντέξουν οι πολίτες.
Τρίτον, υπάρχει κίνδυνος να «ανοίξει η όρεξη» άλλων κυβερνήσεων να ζητήσουν με Δημοψήφισμα την έγκριση της δανειοδότησης προς την χώρα μας.
Τέταρτον, το μήνυμα που στέλνεται στους πολίτες είναι μήνυμα ανασφάλειας, εμπλοκής, ρευστότητας και υψηλού ρίσκου. Μήνυμα που επί της ουσίας συντελεί στην αποτυχία των οικονομικών στόχων και των οικονομικών δεσμεύσεών μας έναντι των δανειστών, καθώς μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ήδη εξαντλημένοι οικονομικά πολίτες, δεν θα έχουν κανένα λόγο να φανούν συνεπείς, καταβάλλοντας χαράτσια και φόρους σε κράτος που διαλύεται ακολουθώντας την κατάρρευση της Κυβέρνησης.
Πέμπτον, το ίδιο μήνυμα αποσταθεροποίησης και απαξίωσης του κράτους, λαμβάνει και ο εμπλεκόμενος ξένος οικονομικός παράγοντας, κυβερνήσεις και ιδιώτες, που υποτίθεται εθελοντικά θα συμμετέχουν στο κούρεμα του χρέους.
Ποιος, άραγε, εθελοντικά θα αποφασίσει να χάσει τα χρήματά του την ώρα που ελλοχεύει ο κίνδυνος στην Ελλάδα πολιτικής αποσταθεροποίησης και οικονομικής κατάρρευσης;
Έκτον, ένα Δημοψήφισμα ενταγμένο σε θόλο οικονομικό-πολιτικό διεθνές τοπίο και στο εσωτερικό τέλμα που διεξάγεται με πρωτοβουλία μιας κυβέρνησης που βρίσκεται σε εμφανή αναντιστοιχία με το λαϊκό έρεισμα και την κοινή γνώμη, αποτελεί για τη χώρα μια νέα εθνική περιπέτεια πολιτικού διχασμού και υψηλού κίνδυνου διατάραξης της κοινωνικής ειρήνης, της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής συλλογικής συνείδησης, αποσταθεροποιώντας το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα, την οικονομία και τις αγορές.
Έβδομον, πρόκειται τελικά για πολιτική πρωτοβουλία που οδηγεί στο κενό, πρωτοβουλία μη λύσης, που βάζει σε περιπέτειες όχι μόνο την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, αλλά την ίδια την ευρωζώνη συνολικά. Με άλλα λόγια, πρόκειται για απονενοημένη πολιτική πράξη στο βωμό της εξυπηρέτησης προσωπικών και μικροκομματικών συμφερόντων του πρωθυπουργού που επιλέγει -στο βωμό της δικής του πολιτικής υστεροφημίας- να θυσιάσει όποια προοπτική ανάκαμψης απέμεινε στον τόπο.
Η πολιτική ευθύνη σε αυτές τις δύσκολες και ιστορικές στιγμές, επιβάλλει την ενεργοποίηση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων προκειμένου να ακυρωθεί η ατυχής και διχαστική πρωτοβουλία πριν είναι αργά για την πορεία της οικονομίας και την τύχη της πολιτικής σταθερότητας στον τόπο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η με κάθε τρόπο ακύρωση αυτής της ατυχούς εξαγγελίας.
Πρώτον, σε περίοδο έντασης, ρευστότητας, απογοήτευσης, σύγχυσης και ψυχολογικής φόρτισης από την παρατεταμένη αρρυθμία της κυβέρνησης και την αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς στόχους, το εγχείρημα του Δημοψηφίσματος προβάλει εξαρχής ως απόπειρα αυτοκτονίας και ακύρωσης όλων των μέχρι σήμερα θυσιών των πολιτών. Τι αποδεικνύει η εμπειρία άλλων κρατών; Σε ανάλογα Δημοψηφίσματα, ψηφίζουν κατά αυτού που βάζει τα ερωτήματα και όχι στην ουσία των ερωτημάτων. Ας μην ξεχνάμε το αρνητικό αποτέλεσμα του Γαλλικού δημοψηφίσματος κατά της ευρωπαϊκής συνθήκης… Και μιλάμε για τη Γαλλία που υπήρξε και παραμένει βασικός στυλοβάτης και ψυχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην λησμονούμε, επίσης, ότι ούτε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε σε Δημοψήφισμα την ένταξη στην ΕΟΚ, ούτε ο Κώστας Σημίτης την ένταξη στην ΟΝΕ, ούτε ο σημερινός Πρωθυπουργός απέφυγε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την υπογραφή του Μνημονίου και την ένταξή μας στο ΔΝΤ.
Δεύτερον, το ουσιαστικό διακύβευμα του Δημοψηφίσματος, «κούρεμα ή δραχμή»,φαντάζει ως εκβιαστικό πολιτικό δίλημμα, που δεν μπορεί αυτή την ώρα να αντέξουν οι πολίτες.
Τρίτον, υπάρχει κίνδυνος να «ανοίξει η όρεξη» άλλων κυβερνήσεων να ζητήσουν με Δημοψήφισμα την έγκριση της δανειοδότησης προς την χώρα μας.
Τέταρτον, το μήνυμα που στέλνεται στους πολίτες είναι μήνυμα ανασφάλειας, εμπλοκής, ρευστότητας και υψηλού ρίσκου. Μήνυμα που επί της ουσίας συντελεί στην αποτυχία των οικονομικών στόχων και των οικονομικών δεσμεύσεών μας έναντι των δανειστών, καθώς μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ήδη εξαντλημένοι οικονομικά πολίτες, δεν θα έχουν κανένα λόγο να φανούν συνεπείς, καταβάλλοντας χαράτσια και φόρους σε κράτος που διαλύεται ακολουθώντας την κατάρρευση της Κυβέρνησης.
Πέμπτον, το ίδιο μήνυμα αποσταθεροποίησης και απαξίωσης του κράτους, λαμβάνει και ο εμπλεκόμενος ξένος οικονομικός παράγοντας, κυβερνήσεις και ιδιώτες, που υποτίθεται εθελοντικά θα συμμετέχουν στο κούρεμα του χρέους.
Ποιος, άραγε, εθελοντικά θα αποφασίσει να χάσει τα χρήματά του την ώρα που ελλοχεύει ο κίνδυνος στην Ελλάδα πολιτικής αποσταθεροποίησης και οικονομικής κατάρρευσης;
Έκτον, ένα Δημοψήφισμα ενταγμένο σε θόλο οικονομικό-πολιτικό διεθνές τοπίο και στο εσωτερικό τέλμα που διεξάγεται με πρωτοβουλία μιας κυβέρνησης που βρίσκεται σε εμφανή αναντιστοιχία με το λαϊκό έρεισμα και την κοινή γνώμη, αποτελεί για τη χώρα μια νέα εθνική περιπέτεια πολιτικού διχασμού και υψηλού κίνδυνου διατάραξης της κοινωνικής ειρήνης, της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής συλλογικής συνείδησης, αποσταθεροποιώντας το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα, την οικονομία και τις αγορές.
Έβδομον, πρόκειται τελικά για πολιτική πρωτοβουλία που οδηγεί στο κενό, πρωτοβουλία μη λύσης, που βάζει σε περιπέτειες όχι μόνο την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, αλλά την ίδια την ευρωζώνη συνολικά. Με άλλα λόγια, πρόκειται για απονενοημένη πολιτική πράξη στο βωμό της εξυπηρέτησης προσωπικών και μικροκομματικών συμφερόντων του πρωθυπουργού που επιλέγει -στο βωμό της δικής του πολιτικής υστεροφημίας- να θυσιάσει όποια προοπτική ανάκαμψης απέμεινε στον τόπο.
Η πολιτική ευθύνη σε αυτές τις δύσκολες και ιστορικές στιγμές, επιβάλλει την ενεργοποίηση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων προκειμένου να ακυρωθεί η ατυχής και διχαστική πρωτοβουλία πριν είναι αργά για την πορεία της οικονομίας και την τύχη της πολιτικής σταθερότητας στον τόπο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η με κάθε τρόπο ακύρωση αυτής της ατυχούς εξαγγελίας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου