Το ευρώ είναι ένα τσακισμένο νόμισμα, από τον ορθόδοξο δογματισμό της Γερμανίας.Το ερώτημα που τίθεται πλέον σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι πως θα επανασχεδιασθεί ένα...βιώσιμο μέλλον για όλη την Ευρώπη.
Απ’ ότι φαίνεται, έχει επιλεγεί ο δρόμος της αναθεώρησης πρώτα των θεσμών και μετά να υποστηριχθεί η αναχρηματοδότηση των κρατικών χρεών μέσω μηχανισμών η μέσω συνδυασμού μηχανισμών.
Η εμπειρία των τελευταίων 12 μηνών , από τη σχέση αγορές –Ευρωζώνη , οδηγεί στο να υποθέσουμε εύλογα ότι οι αποφάσεις της 8ης Δεκεμβρίου δεν έχουν πολλές πιθανότητες να ηρεμήσουν τις αγορές. Οι αβεβαιότητες πάνω από την Ευρωζώνη έχουν οδηγήσει σε μείωση της χρηματοδότησης των τραπεζών και των επιχειρήσεων ,σε διαρροή κεφαλαίων από τις Ευρωπαϊκές τράπεζες , μείωση των καταθέσεων αλλά και μεγάλη αύξηση των καταθέσεων στην ΕΚΤ. Είναι εμφανές ότι υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης. Η ύφεση βρίσκεται προ των πυλών.
Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο ερχόμενος μήνας θα είναι καθοριστικός για το μέλλον του ευρώ χωρίς να αποκλείεται η κατάρρευση της Ευρωζώνης.
Μακριά από καταστροφολογικά σενάρια , τίθεται ένα βάσιμο ερώτημα σχετικά με τις αντιδράσεις των αγορών μέχρι να ολοκληρωθεί η αναθεώρηση των θεσμών , δεδομένου ότι αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει τουλάχιστον ένα χρόνο.
Εάν δεν προκύψει κάποιο καινούργιο κατευναστικό σενάριο, μπορεί η πολιτική απόφαση για ενίσχυση των θεσμών και των μηχανισμών στήριξης χωρίς τις κατάλληλες ενέργειες την ενδιάμεση περίοδο να ηρεμήσει τις αγορές ?
Και ειδικότερα, όταν η πολιτική η οποία θα συμφωνηθεί είναι υφεσιακού χαρακτήρα και δεν αντιμετωπίζει το βασικό πρόβλημα ,αυτό των πλεονασμάτων του Βορρά έναντι των ελλειμμάτων του Νότου?
Μπορούν η Ιταλία, η Ισπανία και αργότερα το Βέλγιο να δανείζονται με επιτόκια 6,5%, 7% και 8%;
Σίγουρα όχι.
Βέβαια στον επανασχεδιασμό της Ευρώπης, η Ελλάδα ελάχιστη συμμετοχή μπορεί να έχει διότι δεν έχει πλέον λόγο. Είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί τις εξελίξεις , ελπίζοντας στη σωτηρία του ευρώ η ακολουθώντας την όποια συντεταγμένη διάρρηξη του. Βραχυπρόθεσμα δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις εκτός από τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την προώθηση του PSI και την εφαρμογή των μέτρων τα οποία έχουν αποφασιστεί. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη ν’ ακολουθήσει το δρόμο της δημοσιονομικής εξυγίανσης ,των διαρθρωτικών αλλαγών ,των ιδιωτικοποιήσεων και της ενδυνάμωσης του ιδιωτικού τομέα και της ανταγωνιστικότητας.
Η αβεβαιότητα σχετικά με το μέλλον της Ευρωζώνης δεν πρέπει όμως να αποπροσανατολίζει την Ελληνική κοινωνία από το κύριο μεσομακροπρόθεσμο στόχο, δηλαδή την ανάζητηση της ανάπτυξης και των συμμαχιών οι οποίες θα βοηθήσουν ώστε να την επιτύχει..
Οποιοδήποτε κατάληξη επιφυλάξει το μέλλον στην Ευρωζώνη η στη σχέση μας με την Ευρωζώνη , η ενδυνάμωση της Ελληνικής οικονομίας , η αύξηση της Ελληνικής προστιθέμενης αξίας μέσω της αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και της προσέλκυσης επενδύσεων είναι μονόδρομος. Το βασικό θέμα το οποίο πρέπει να απασχολεί είναι ποια εμπόδια πρέπει να αφαιρεθούν ώστε να έρθει η ανάπτυξη στη γεωργία, στην ενέργεια, στο τουρισμό και στη βιομηχανία. Αυτό είναι το κύριο θέμα το οποίο πρέπει να έρθει στο κέντρο του ενδιαφέροντος και της συζήτησης.
Ο δημόσιος πολιτικός διάλογος όπως προβάλλεται από τα μέσα επικοινωνίας, εστιάζεται σχεδόν αποκλειστικά σε θέματα σχετικά με το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, με τα εσωτερικά της ΝΔ, για τα σοβαρά προβλήματα της Ευρωζώνης , για την 6η δόση , για το «χαράτσι» μέσω της ΔΕΗ . Καμία όμως δημόσια ανοικτή συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει ώστε η Ελληνική οικονομία να αρχίζει να δυναμώνει και η κοινωνία να αρχίζει να ελπίζει για το μέλλον.
Η μετάβαση από το μοντέλο κατανάλωσης στο μοντέλο παραγωγής προϋποθέτει αλλαγή στο τρόπο σκέψης, στη συμπεριφορά και στο τρόπο αντιμετώπισης της καθημερινότητας. Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας της μελλοντικής Ελλάδας μπορεί να προκληθεί μέσω πληροφόρησης και ανοικτού διαλόγου.
Οι καθυστερήσεις μόνο πιο βίαιες προσαρμογές μπορούν να επιφέρουν.
Η Ελλάδα έχει πολλές προοπτικές ανάπτυξης αρκεί να παραμερισθούν τα εμπόδια.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου