Ο Αντώνης Σαμαράς, πήρε την εξουσία που του έδωσαν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δεν πήρε όμως και το μήνυμά τους!!!
Το μήνυμα αυτών των ανθρώπων ήταν «Αντώνη άλλαξέ τα όλα». Και πίσω από...
αυτή την εντολή κρυβόταν η δική τους αγωνία για το μέλλον της παράταξης, για το μέλλον της χώρας. Πίσω από αυτή τη μεγαλειώδη συμμετοχή και απόφαση, κρυβόταν η επιθυμία για πιο ενεργό συμμετοχή των ίδιων. Όλος αυτός ο κόσμος, θεώρησε πως επιτέλους το άνοιγμα των δημοκρατικών διαδικασιών προς τα κομματικά μέλη, στο συντηρητικό τους κόμμα, θα είχε και συνέχεια. Όμως διαψεύστηκαν.
Από τη μια οι σύμβουλοι του κ. Σαμαρά, που τους έχει πάντα μαζί του από παλιά και από την άλλη οι δικές του ηγετικές προτιμήσεις, απογοήτευσαν τον φιλελεύθερο κόσμο της παράταξης. Η βάση εγκαταλείφθηκε και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν πλέον, όπως και παλιά, από έναν στενό ηγετικό πυρήνα. Τελικά βλέπουμε σήμερα, πως όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν από το κόμμα η οικογενειοκρατία και οι πολιτικοί κλώνοι, αλλά επανήλθαν από το παράθυρο και τώρα θα είναι αυτοί που ζητήσουν την απομάκρυνση του κ. Σαμαρά. Στο Συνέδριο που έκανε δεν μετέφερε τη δημοκρατία στη βάση, ούτε έδωσε το δικαίωμα στα μέλη της βάσης να επιλέγουν με προκριματικές εκλογές τους υποψήφιους του κόμματος για τα διάφορα αξιώματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό των βουλευτών. Όλα αυτά τα θεώρησε ηγετικά του προνόμια και τα κράτησε για τον εαυτό του.
Σε ότι αφορά την γενικότερη πολιτική κατεύθυνση του κόμματος, η αρχική αντιμνημονιακή στάση του κ. Σαμαρά, έδωσε υπερηφάνεια και δύναμη πολιτικού λόγου στα κομματικά μέλη και στελέχη. Ο ίδιος μπορούσε να κυκλοφορεί άνετα στους δρόμους της Αθήνας και να συνομιλεί με τους πολίτες. Οι δε δημοσκοπήσεις έδειχναν σταθερά πρόθεση ψήφου γύρω στο 30%+. Μπορεί να ψήφιζε στη Βουλή το μεγαλύτερο μέρος των μνημονιακών νομοσχεδίων του ΠΑΣΟΚ και να προβλημάτιζε με τη στάση του αυτή, αλλά η απότομη μνημονιακή στροφή του και η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ήταν και το τελικό λάθος του.
Δεν αντιλήφθηκε ο κ. Σαμαράς, αυτό που επισημαίναμε από εδώ συνεχώς, ότι δηλαδή οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί δεν είναι οι παλιοί ιδιοκτήτες κομμάτων, που έκαναν ότι ήθελαν και διέγραφαν όποιον ήθελαν, χωρίς να υφίστανται συνέπειες. Δεν αντιλήφθηκε ότι οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί είναι πλέον αναλώσιμοι πολιτικά και φυσικά απομακρύνονται μετά την όποια εκλογική αποτυχία τους. Του κ. Καραμανλή του πήρε λίγο χρόνο, για να το αντιληφθεί τελικά το βράδυ των εκλογών της 4-10-2009 και ελπίζουμε να το έχει συνειδητοποιήσει οριστικά και να το έχει εμπεδώσει. Ο κ. Παπανδρέου, άργησε κι αυτός λίγο να το αντιληφθεί, αλλά φρόντισαν γι’ αυτό τα ίδια τα στελέχη του.
Πόσο διαφορετικά όμως θα ήταν τα πράγματα για τον κ. Σαμαρά σήμερα, εάν πριν κάνει την μνημονιακή στροφή του, ρωτούσε τα 800.000 μέλη της ΝΔ με ένα εσωτερικό δημοψήφισμα. Εάν η απάντηση της κομματικής βάσης ήταν θετική, στη συνέχεια δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα. Εάν όμως ήταν αρνητική θα έπρεπε να συνεχίσει την αντιμνημονιακή πολιτική μέχρι το τέλος ως εντολοδόχος της κομματικής βάσης.
Θα αναρωτηθείτε φυσικά, τι είναι όλες αυτές οι φαντασιώσεις που διαβάζετε; Αυτά δεν γίνονται. Η πολιτική πραγματικότητα θέλει τα εξωθεσμικά συμφέροντα και όχι οι πολίτες να καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις!!!
Όμως φίλοι μας, οι καιροί και κυρίως οι δυνατότητες πληροφόρησης, έχουν αλλάξει ριζικά και κανένας πλέον σήμερα δεν μπορεί να αγνοεί τους πολίτες και να τους περιφέρει από εδώ και από εκεί ως πρόβατα προς βοσκή και σφαγή.
Το μήνυμα αυτών των ανθρώπων ήταν «Αντώνη άλλαξέ τα όλα». Και πίσω από...
αυτή την εντολή κρυβόταν η δική τους αγωνία για το μέλλον της παράταξης, για το μέλλον της χώρας. Πίσω από αυτή τη μεγαλειώδη συμμετοχή και απόφαση, κρυβόταν η επιθυμία για πιο ενεργό συμμετοχή των ίδιων. Όλος αυτός ο κόσμος, θεώρησε πως επιτέλους το άνοιγμα των δημοκρατικών διαδικασιών προς τα κομματικά μέλη, στο συντηρητικό τους κόμμα, θα είχε και συνέχεια. Όμως διαψεύστηκαν.
Από τη μια οι σύμβουλοι του κ. Σαμαρά, που τους έχει πάντα μαζί του από παλιά και από την άλλη οι δικές του ηγετικές προτιμήσεις, απογοήτευσαν τον φιλελεύθερο κόσμο της παράταξης. Η βάση εγκαταλείφθηκε και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονταν πλέον, όπως και παλιά, από έναν στενό ηγετικό πυρήνα. Τελικά βλέπουμε σήμερα, πως όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν από το κόμμα η οικογενειοκρατία και οι πολιτικοί κλώνοι, αλλά επανήλθαν από το παράθυρο και τώρα θα είναι αυτοί που ζητήσουν την απομάκρυνση του κ. Σαμαρά. Στο Συνέδριο που έκανε δεν μετέφερε τη δημοκρατία στη βάση, ούτε έδωσε το δικαίωμα στα μέλη της βάσης να επιλέγουν με προκριματικές εκλογές τους υποψήφιους του κόμματος για τα διάφορα αξιώματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό των βουλευτών. Όλα αυτά τα θεώρησε ηγετικά του προνόμια και τα κράτησε για τον εαυτό του.
Σε ότι αφορά την γενικότερη πολιτική κατεύθυνση του κόμματος, η αρχική αντιμνημονιακή στάση του κ. Σαμαρά, έδωσε υπερηφάνεια και δύναμη πολιτικού λόγου στα κομματικά μέλη και στελέχη. Ο ίδιος μπορούσε να κυκλοφορεί άνετα στους δρόμους της Αθήνας και να συνομιλεί με τους πολίτες. Οι δε δημοσκοπήσεις έδειχναν σταθερά πρόθεση ψήφου γύρω στο 30%+. Μπορεί να ψήφιζε στη Βουλή το μεγαλύτερο μέρος των μνημονιακών νομοσχεδίων του ΠΑΣΟΚ και να προβλημάτιζε με τη στάση του αυτή, αλλά η απότομη μνημονιακή στροφή του και η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ήταν και το τελικό λάθος του.
Δεν αντιλήφθηκε ο κ. Σαμαράς, αυτό που επισημαίναμε από εδώ συνεχώς, ότι δηλαδή οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί δεν είναι οι παλιοί ιδιοκτήτες κομμάτων, που έκαναν ότι ήθελαν και διέγραφαν όποιον ήθελαν, χωρίς να υφίστανται συνέπειες. Δεν αντιλήφθηκε ότι οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί είναι πλέον αναλώσιμοι πολιτικά και φυσικά απομακρύνονται μετά την όποια εκλογική αποτυχία τους. Του κ. Καραμανλή του πήρε λίγο χρόνο, για να το αντιληφθεί τελικά το βράδυ των εκλογών της 4-10-2009 και ελπίζουμε να το έχει συνειδητοποιήσει οριστικά και να το έχει εμπεδώσει. Ο κ. Παπανδρέου, άργησε κι αυτός λίγο να το αντιληφθεί, αλλά φρόντισαν γι’ αυτό τα ίδια τα στελέχη του.
Πόσο διαφορετικά όμως θα ήταν τα πράγματα για τον κ. Σαμαρά σήμερα, εάν πριν κάνει την μνημονιακή στροφή του, ρωτούσε τα 800.000 μέλη της ΝΔ με ένα εσωτερικό δημοψήφισμα. Εάν η απάντηση της κομματικής βάσης ήταν θετική, στη συνέχεια δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα. Εάν όμως ήταν αρνητική θα έπρεπε να συνεχίσει την αντιμνημονιακή πολιτική μέχρι το τέλος ως εντολοδόχος της κομματικής βάσης.
Θα αναρωτηθείτε φυσικά, τι είναι όλες αυτές οι φαντασιώσεις που διαβάζετε; Αυτά δεν γίνονται. Η πολιτική πραγματικότητα θέλει τα εξωθεσμικά συμφέροντα και όχι οι πολίτες να καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις!!!
Όμως φίλοι μας, οι καιροί και κυρίως οι δυνατότητες πληροφόρησης, έχουν αλλάξει ριζικά και κανένας πλέον σήμερα δεν μπορεί να αγνοεί τους πολίτες και να τους περιφέρει από εδώ και από εκεί ως πρόβατα προς βοσκή και σφαγή.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου