– Τζάμπα χάθηκαν 40 και πλέον μέρες ακόμη. Και οι δεύτερες εκλογές έφεραν τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα με τις πρώτες (της 6ης Μαΐου)! Και οι συνεργασίες που, ήδη, χτίζονται, θα μπορούσαν να έχουν χτιστεί από τις αρχές του περασμένου μήνα!..
Φυσικά, όλα αυτά που λέγονται και που γράφονται για τις δυο συνεχόμενες εκλογικές... αναμετρήσεις είναι, όλως επιεικώς, επιπόλαια, διότι απέδειξαν (και αποδεικνύουν) με τον πιο εναργή τρόπο:
Πρώτο: Ότι ο πολυκομματισμός (εφτά κόμματα στη Βουλή και στις δυο αναμετρήσεις!) δεν είναι πρόσκαιρο φαινόμενο, αλλά ήρθε προκειμένου να εγκατασταθεί και να παραμείνει για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα...
Δεύτερο: Ότι το κακομαθημένο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, το οποίο σε 38 χρόνια εξασφάλισε 10 αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις, θα πρέπει να λησμονήσει το παρελθόν και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα – δηλαδή στη λογική των συνεργασιών...
Τρίτο: Ότι μειώσεις στα ποσοστά τους (ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη εκλογή) υπέστησαν τα κόμματα εκείνα τα οποία (κόντρα στις στρατηγικές παραδόσεις τους) τάχθηκαν εναντίον των συνεργασιών, – γεγονός που τρόμαξε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες...
Τέταρτο: Ότι το ΠΑΣΟΚ – κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα για 38 περίπου χρόνια, – πρώτα έχασε τα στελέχη που του έδιναν κύρος (π.χ.: Αλευράς, Λάζαρης, Μερκούρη, Φλέμινγκ, Κουλουριάνος, Δρεττάκης, Μόραλης, Τρίτσης, Αρσένης, Καφίρης κ.λπ.) και ακολούθησε η απώλεια εκατοντάδων στελεχών του και το 70,4% των οπαδών και φίλων του... Και,
Πέμπτο: Ότι Αξιωματική Αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση Συνεργασίας δεν είναι, πια, ούτε η Ν.Δ. ούτε το ΠΑΣΟΚ, όπως επί 38 χρόνια, αλλά η Αριστερά. Και μάλιστα με μια δυναμική η οποία υποχρεώνει τη νέα κυβέρνηση να μετράει τα λόγια της, να δεσμεύεται μόνο για όσα δύναται να πράξει και να μη δίνει την εντύπωση (μέσα κι έξω από τη χώρα) ότι η Ελλάδα έχει μια υπεύθυνη Αντιπολίτευση και μια ανεύθυνη κυβέρνηση...
Με αυτά δεδομένα, πια, είναι φανερό ότι οι συσχετισμοί δεν είναι οι παλιοί, ότι βελτιώθηκαν αρκετά υπέρ του Λαού, ο οποίος δύναται να διεκδικεί και να αντιστέκεται από καλύτερες θέσεις, ότι μπορεί να πιέσει πειστικότερα για κάποια ανάσα και ότι στο εξής θα υπάρχει μια μαχητική αλλά και υπεύθυνη Αντιπολίτευση.
Όλα αυτά, όμως – ακόμη και από μόνα τους – αποτελούν μια υπολογίσιμη ανατροπή, η οποία θα οδηγήσει σε κρίση το Λαϊκό Κίνημα και ενδεχομένως να απαλλαγεί από τους γνωστούς αντεπαναστάτες που το κρατούν σε ομηρία!
Χρήστος Θεοχαράτος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου