Μικρογραφία της μεταπολίτευσης είναι η “τέχνη” στο ξετύλιγμά της από την αποφράδα 24 Ιουλίου 1974 ίσαμε τα σημερινά. Η τέχνη της μεταπολίτευσης παραδόθηκε στην αριστερά την οργανωμένη με... ένα σύστημα ανατολίτικου τιμαριωτισμού και πνευματικά πολύ καθυστερημένη.
Η μεταπολιτευτική “τέχνη” έπεσε στα νύχια μιάς κατάπτυστης γελοίας αριστεροπροοδευτικής παραδοκουλτούρας που επιβιώνει χάρη στην πρόκληση των κανονικών ανθρώπων. Με την μεταπολίτευση είχαμε στον τομέα της “τέχνης” ( κάτω από τον τίτλο τέχνη στεγάστηκαν ευτελέστατες δεκαρολογικές επιδιώξεις) δύο χαρακτηριστικά φαινόμενα.
Πρώτον την πολιτικοποίηση και παράδοση της τέχνης στα σούργελα της αριστεράς επειδή κάποιοι “δεξιοί” είχαν ενοχικά σύνδρομα και επιδοτούσαν της αριστερή “διανόηση” για να μη ασχολείται μαζί τους.
Δεύτερον ο πορνομανιακός εκτραχηλισμός της τέχνης, αναπόφευκτον παρακολούθημα της δημοκρατικής ανοχής, Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της μεταπολιτευτικής τέχνης εξευτέλισαν την αισθητική και απέδειξαν την ευτέλειαν, την στειρότητα και την ξετσιπωσιά των σούργελων που μόνο εισπράττουν από την Ελλάδα την οποία βρίζουν νυχθημερόν με πρόσχημα δήθεν καλλιτεχνικές δημιουργίες. Και είναι, ίσως, η πρώτη φορά στην ιστορία της λεγόμενης τέχνης και του πνεύματος που η δημοκρατία έγινε η αιτία να συσσωρευθούν τόσα σκουπίδια.
Με την μεταπολίτευση εισέβαλαν στην Ελλάδα ανενόχλητοι πολλοί κάπηλοι της “Τέχνης” που με τα λογοτεχνήματα τους, τα θεατρικά τους έργα, και με τις ταινίες τους επιδιώκουν δόξα και χρήμα και προσφέρουν σε αντάλλαγμα βόρβορον. Όλοι της κατηγορίας αυτής ακολουθούν την ίδια συνταγή: είναι παρασκευασται και έμποροι της αισχρότητας με περιγραφές, εικόνες, πράξεις και λόγους. Φυσικά κάποιος αριστερό προοδευτικός ρέκτης, θέλοντας να μας την φέρει, θα μας θυμίσει “τον εραστή της λαίδης Τσατερλυ” του Ν. Λώρενς την “Νανά” του Εμίλ Ζολά και πολλά άλλα πρότυπα “ελευθεριάζουσης” τέχνης που είχαν προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Ας γελάσουμε! Τα ανωτέρω έργα είχαν ειλικρίνεια και δύναμη. Τα σημερινά “δημιουργήματα” των ασυνείδητων εκμεταλλευτών της ανοχής και της ασυδοσίας, είναι ψεύτικα, εξεζητημένα και αισχρά. Η αισχρότης τους δεν έχει καμία αισθητική δικαίωση. Τα ευρήματα τους είναι κτηνώδη. Οι μύθοι πληκτικοί. Οι βωμολοχίες ξεκρέμαστες για να χαϊδεύουν το υπογάστριο, οπου κατά μίαν ειδεχθή και απορριπτέα θεωρία εδρεύει η ψυχή του μικροαστικού μορμολίκιο. Τα πρότυπα τους μονίμως νοσηρά.
Με την μεταπολίτευση εισέβαλαν στην Ελλάδα ανενόχλητοι πολλοί κάπηλοι της “Τέχνης” που με τα λογοτεχνήματα τους, τα θεατρικά τους έργα, και με τις ταινίες τους επιδιώκουν δόξα και χρήμα και προσφέρουν σε αντάλλαγμα βόρβορον. Όλοι της κατηγορίας αυτής ακολουθούν την ίδια συνταγή: είναι παρασκευασται και έμποροι της αισχρότητας με περιγραφές, εικόνες, πράξεις και λόγους. Φυσικά κάποιος αριστερό προοδευτικός ρέκτης, θέλοντας να μας την φέρει, θα μας θυμίσει “τον εραστή της λαίδης Τσατερλυ” του Ν. Λώρενς την “Νανά” του Εμίλ Ζολά και πολλά άλλα πρότυπα “ελευθεριάζουσης” τέχνης που είχαν προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Ας γελάσουμε! Τα ανωτέρω έργα είχαν ειλικρίνεια και δύναμη. Τα σημερινά “δημιουργήματα” των ασυνείδητων εκμεταλλευτών της ανοχής και της ασυδοσίας, είναι ψεύτικα, εξεζητημένα και αισχρά. Η αισχρότης τους δεν έχει καμία αισθητική δικαίωση. Τα ευρήματα τους είναι κτηνώδη. Οι μύθοι πληκτικοί. Οι βωμολοχίες ξεκρέμαστες για να χαϊδεύουν το υπογάστριο, οπου κατά μίαν ειδεχθή και απορριπτέα θεωρία εδρεύει η ψυχή του μικροαστικού μορμολίκιο. Τα πρότυπα τους μονίμως νοσηρά.
Η “τέχνη” της μεταπολίτευσης είναι η κατ΄εξοχήν “τέχνη της χαβούζας”
Η μεταπολιτευτική “χαβούζα της τέχνης” στο όνομα της ελευθερίας της “σκέψης”, του “λόγου” και της “αναζήτησης” όχι μόνο κατέβασε την Τέχνη στο χαμηλότερο σκαλί αλλά την πήγε στην χαβούζα. Τα επιχειρήματα των “δημιουργών” της χαβούζας είναι για τα μπάζα. Λένε - Προσφέρουμε “καινούργια αισθητική γραφή” (και η “καινούργια γραφή” γίνεται με αυτοηδονιστικάς - αυνανισμούς - επιδόσεις διαφόρων θηλυκών). Σηματοδοτούν “ τις συντελούμενες κοινωνικές διεργασίες” (και η “σηματοδότηση” γίνεται με άφθονα κουνήματα, παρτούζες, κερατόματα και αλαξοκώλια). Απομυθοποιούν την ζωή. (Και η “απομυθοποίηση” πραγματοποιείται με την γελοιοποίηση θεσμών και προσώπων). Χαρτογραφούν “τα ήθη της σύγχρονης κοινωνίας” (Και η χαρτογράφηση φιλοτεχνείται με ένα συνεχές πήδημα).
Αυτοί οι “δημιουργοί” δεν είναι μόνοι τους. Δίπλα τους υπάρχουν οι δικτυωμένοι κεκράχτες (αβανταδόροι) τους που αφού έχουν απονείμει στους εαυτούς τους βαρύγδουπους τίτλους ξελιγώνονται από τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) μέχρι λιποθυμίας για τα αριστουργήματα της αριστερόστροφης σάχλας και ουρλιάζουν αν τολμήσει κάποιος να αμφισβητήσει την “τέχνη” της προοδευτικής χαβούζας.
Ευτελείς και ιδιοτελείς εμπαίζουν τον κόσμο. Με την αισχρότητα επιδιώκουν να εξέλθουν από την αφάνεια, να ερεθίσουν την περιέργεια του κόσμου και να βγάλουν κάνα ευρουλάκι. Το μόνο ελαφρυντικό που διαθέτει η μεταπολιτευτική αριστερόστροφη προοδευτικάντζα είναι η εγγενής νοσηρότης, χωρίς την οποία η ιδιοτέλεια και η ευτέλεια δεν θα μας πήγαιναν κατευθείαν στη χαβούζα. Η βρωμιά τους τραβά, γιατί και οι ίδιοι είναι βρωμιάρηδες.
Η μεταπολιτευτική “χαβούζα της τέχνης” στο όνομα της ελευθερίας της “σκέψης”, του “λόγου” και της “αναζήτησης” όχι μόνο κατέβασε την Τέχνη στο χαμηλότερο σκαλί αλλά την πήγε στην χαβούζα. Τα επιχειρήματα των “δημιουργών” της χαβούζας είναι για τα μπάζα. Λένε - Προσφέρουμε “καινούργια αισθητική γραφή” (και η “καινούργια γραφή” γίνεται με αυτοηδονιστικάς - αυνανισμούς - επιδόσεις διαφόρων θηλυκών). Σηματοδοτούν “ τις συντελούμενες κοινωνικές διεργασίες” (και η “σηματοδότηση” γίνεται με άφθονα κουνήματα, παρτούζες, κερατόματα και αλαξοκώλια). Απομυθοποιούν την ζωή. (Και η “απομυθοποίηση” πραγματοποιείται με την γελοιοποίηση θεσμών και προσώπων). Χαρτογραφούν “τα ήθη της σύγχρονης κοινωνίας” (Και η χαρτογράφηση φιλοτεχνείται με ένα συνεχές πήδημα).
Αυτοί οι “δημιουργοί” δεν είναι μόνοι τους. Δίπλα τους υπάρχουν οι δικτυωμένοι κεκράχτες (αβανταδόροι) τους που αφού έχουν απονείμει στους εαυτούς τους βαρύγδουπους τίτλους ξελιγώνονται από τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) μέχρι λιποθυμίας για τα αριστουργήματα της αριστερόστροφης σάχλας και ουρλιάζουν αν τολμήσει κάποιος να αμφισβητήσει την “τέχνη” της προοδευτικής χαβούζας.
Ευτελείς και ιδιοτελείς εμπαίζουν τον κόσμο. Με την αισχρότητα επιδιώκουν να εξέλθουν από την αφάνεια, να ερεθίσουν την περιέργεια του κόσμου και να βγάλουν κάνα ευρουλάκι. Το μόνο ελαφρυντικό που διαθέτει η μεταπολιτευτική αριστερόστροφη προοδευτικάντζα είναι η εγγενής νοσηρότης, χωρίς την οποία η ιδιοτέλεια και η ευτέλεια δεν θα μας πήγαιναν κατευθείαν στη χαβούζα. Η βρωμιά τους τραβά, γιατί και οι ίδιοι είναι βρωμιάρηδες.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου