Τροφοδοτείται από τη συμπεριφορά της αριστεράς, που αρνείται να καταδικάσει την... πολιτική βία, διαχωρίζοντάς την μάλιστα σε «καλή» και «κακή», ανάλογα φυσικά με το ποιος ήταν ο δράστης. Τροφοδοτείται επίσης από την ελευθεριότητα, τον εθνομηδενισμό, τον μηδενισμό, την αρνησιπατρία, την αποϊεροποίηση της ανθρώπινης ζωής, την αθεΐα, τον ωχαδερφισμό, τη διαφθορά και βάλτε.
Η καταδικαστική απόφαση για πέντε αριστερούς τρομοκράτες της εγκληματικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας» και συγκεκριμένα τους Νίκο Μαζιώτη, Παναγιώτα Ρούπα, Κωνσταντίνο Γουρνά, Βαγγέλη Σταθόπουλο και Χριστόφορο Κορτέση, είναι μια καλή εξέλιξη στον πόλεμο των αρχών κατά των ατόμων που δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή και αυτοανακηρύσσονται σε προστάτες των «λαϊκών συμφερόντων» και «τιμωρούς». Και μπορεί οι Μαζιώτης & Ρούπα να φυγοδικούν, αλλά αργά ή γρήγορα θα πέσουν στα χέρια των ελληνικών αρχών, ώστε να εγκλειστούν σε σωφρονιστικό ίδρυμα και να εκτίσουν τις ποινές τους.
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα θέριεψε, βασιζόμενη στην καθ’ όλα ύποπτη «ανοχή» (αν όχι υποστήριξη) της αριστεράς. Ακόμα και σήμερα, παρ’ ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που συνεδρίαζε στη δικαστική αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, κοινοποιήθηκε, οι ιστοσελίδες και τα ιστολόγια της αριστεράς «έπνιξαν» την είδηση, αποφεύγοντας να αναφερθούν στην καταδίκη πέντε «ένοπλων συντρόφων». Αυτό, συνιστά από μόνο του στήριξη, έστω και έμμεση, μιας έκνομης και δολοφονικής δραστηριότητας, που δεν τιμά τη χώρα μας.
Σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν υπάρχει πλέον βάση υποστήριξης τέτοιων «δραστηριοτήτων». Εδώ αντίθετα, πολλοί είναι εκείνοι εξ αριστερών που μιλούν ανοικτά υπέρ των τρομοκρατών και διοργανώνουν ακόμα και πορείες υπέρ τους. Σε ποια κόμματα (ή συνιστώσες) της άκρας αριστεράς «φωλιάζουν» όλοι αυτοί, είναι παραπάνω από γνωστό.
Ο γράφων δεν θα ξεχάσει πώς αισθάνθηκε όταν άκουσε την είδηση της δολοφονίας του Τζώρτζη Αθανασιάδη, όταν άκουσε την είδηση της δολοφονίας του Νίκου Μομφεράτου και του οδηγού του, του Γιώργου Ρουσέτη, όταν άκουσε την είδηση της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη, όταν άκουσε την είδηση της δολοφονίας του Θάνου Αξαρλιάν, όταν, όταν, όταν...
Πάντα ακολουθούσαν χυδαίες και απάνθρωπες προκηρύξεις, με κάποιους αριστερούς να κρυφογελούν. Αργότερα, ζήσαμε σκηνές απείρου κάλλους, με παχουλούς «συμπαθούντες» και αναμεμειγμένους, να αναλαμβάνουν από τα βόρεια προάστια την «πολιτική ευθύνη», κάνοντας έτσι φιγούρα στους κύκλους εκείνους που έσπευδαν πάντα να παράσχουν πολιτική κάλυψη στην τρομοκρατία.
Για την κομμουνιστική αριστερά, που ευθύνεται παγκοσμίως για άνω των 100.000.000 θανάτων, η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα. Αυτό, ο ελληνικός λαός είχε την ατυχία να το διαπιστώσει την περίοδο 1942-1949, όταν οι συμμορίες της αριστεράς, είτε ήταν η ΟΠΛΑ των ψυχοπαθών δολοφόνων είτε οι κατσαπλιάδες γενειοφόροι που κατέσφαξαν χιλιάδες Έλληνες στο Φενεό, στην προσπάθειά τους να εξοντώσουν το 10% των Ελλήνων, ώστε να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι, σκόρπισαν τον όλεθρο, τον πόνο και την απόγνωση.
Αυτά όλα, τα πλήρωσε πολύ ακριβά, πάρα πολύ ακριβά η πατρίδα... Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν, χιλιάδες Ελληνόπουλα έπεσαν θύματα του παιδομαζώματος, η ύπαιθρος ερήμωσε. Οι κομμουνιστές, ολοκλήρωσαν την καταστροφή που επέφερε στην πατρίδα μας η κατοχή.
Σήμερα, οι τρομοκράτες της αριστεράς, οι άνθρωποι που κάνουν τη βρώμικη δουλειά του «προοδευτικού» παρακράτους (που όπου δεν του βγαίνει η παρτίδα χρησιμοποιεί τη βία), συνεχίζουν να καταστρώνουν τα σχέδιά τους για αποσταθεροποίηση, πρόκληση διχόνοιας και χάους, στρατολογώντας άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ψάχνουν για άτομα που αναζητούν σκοπό και αδρεναλίνη, πρόθυμα «να κάνουν ένα βήμα παραπάνω» για να ξεφύγουν από τη βαρεμάρα τους. Άτομα που φυσικά έχουν ήδη διαβρωθεί από τις εμπρηστικές όσο και διχαστικές ρητορικές της εθνομηδενιστικής και ελευθεριακής αριστεράς...
Μια συγγνώμη στις οικογένειες των θυμάτων της τρομοκρατίας, δεν θα ακούσετε. Αντίθετα, θα βρείτε ερωτήσεις στη Βουλή από την αριστερά, για τα «δικαιώματα» και τις «συνθήκες κράτησης» των τρομοκρατών. Όλοι παρατηρούμε επίσης την προσπάθεια για τη μετά θάνατο σπίλωση των θυμάτων, που καταβάλλουν τα διατεταγμένα όργανα της αριστεράς, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα των τρομοκρατών και να τους δώσουν δικαιολογητική βάση. Είναι απίστευτο πόσο μίσος, πόση εμπάθεια, πόση μισαλλοδοξία, πόση εμμονή αλλά και πόση μιζέρια εκπέμπει αυτού του είδους η πολιτική συμπεριφορά.
Στην Ελλάδα, βιώνουμε πράγματα που άλλες κοινωνίες έχουν αφήσει για τα καλά πίσω τους. Αριστερή τρομοκρατία δεν υπάρχει πλέον πουθενά στην Ευρώπη. Οι εφιάλτες της Μπάαντερ Μάινχοφ, των Ερυθρών Ταξιαρχιών αλλά και άλλων οργανώσεων που δραστηριοποιήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη στις δεκαετίες του ’70 και του ‘80, έλαβαν τέλος. Από την εποχή που οι οργανώσεις αυτές δραστηριοποιήθηκαν, έχουν περάσει τρεις δεκαετίες. Οι κοινωνίες ωριμάζουν και αποβάλλουν από τους κόλπους τους τα προβληματικά στοιχεία και τις απάνθρωπες και δολοφονικές τακτικές τους. Εδώ όμως, οι οπορτουνιστικές όσο και αμετροεπείς πολιτικές ρητορικές ορισμένων, δημιουργούν το υπόβαθρο για τη διαιώνιση του φαινομένου της «κόκκινης» τρομοκρατίας.
Οι καταδίκες των Νίκου Μαζιώτη, Παναγιώτας Ρούπα, Κωνσταντίνου Γουρνά, Βαγγέλη Σταθόπουλου και Χριστόφορου Κορτέση, αποτελούν μια ακόμα νίκη της ελληνικής κοινωνίας έναντι όσων επιβουλεύονται τη σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου