Από τον σύμβουλο του πρώην πρωθυπουργού κ. Λούλη, που την αποκάλεσε «φθαρμένο προϊόν», έως τους κ.κ. Αβραμόπουλο και Α. Σαμαρά, οι... οποίοι στα μέσα της δεκαετίας του ’90, άπειρες φορές προέβησαν στην διαπίστωση πως «ολοκλήρωσε την πορεία της» ή «έκλεισε ο κύκλος της».
Παρά ταύτα, πλην της αλλαγής του ονόματος και των πολλών αλλαγών αρχηγών κατά την 20ετία που πέρασε, δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς ποια αλλαγή έχει επέλθει, και ακόμη δυσκολότερα να προβλέψει ποια αλλαγή μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Και τούτο διότι το μεγάλο πρόβλημα της Ν.Δ., από την στιγμή της ίδρυσής της, ήταν -και είναι- η έλλειψη σαφούς ιδεολογικής ταυτότητας. Και για να αλλάξει κάτι, πρώτα πρέπει να προσδιοριστεί «τι είναι».
Τι κόμμα είναι η Ν.Δ.; Προσπάθησε κατά την ίδρυσή της να παρουσιάσει κεντρώο πρόσωπο, γι’ αυτό και ποτέ δεν υποστήριξε τη «δεξιά». Όταν το ΠΑΣΟΚ κατέβασε το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», η Ν.Δ. δεν την υπερασπίσθηκε, μάλιστα δε αργότερα, ο τότε πρόεδρός της Μ. Έβερτ είχε πει «μας κατηγορούν για δεξιούς». Αναγνώρισε δηλαδή επίσημα ότι ο «δεξιός» έχει κακή έννοια.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, η Ν.Δ. προσέλκυσε μεν μεγάλο μέρος της Ένωσης Κέντρου, αλλά έχασε ένα 8% προς την δεξιά Εθνική Παράταξη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -και οι μετέπειτα πρόεδροι για πολλά χρόνια- θεωρούσαν τους δεξιούς, το 33% περίπου των ψηφοφόρων, ως δεδομένους, γι’ αυτό και έστρεφαν την προσοχή τους προς τους κεντρώους.
Τώρα, νιώθει την ανάγκη η Ν.Δ. προσδιορισμού της ταυτότητάς της. Μόνον τον πυρσό άλλαξε ο νυν πρόεδρός της, αλλά δημοσιεύματα τον φέρουν να επιθυμεί και αλλαγή του ονόματος -που μόνον με την σύμφωνη γνώμη του Κώστα Καραμανλή μπορεί να συμβεί- με ταυτόχρονη προσπάθεια αμφίπλευρης διεύρυνσης. Δημόσια, ο κ. Α. Σαμαράς έκανε εχθές άνοιγμα προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, σημειώνοντας ότι η τρικομματική κυβέρνηση έσωσε την Ελλάδα από την καταστροφή.
Παρασκηνιακά, οι πληροφορίες φέρουν να επιχειρείται η επαναπροσέγγιση με πολιτικούς που δεν θεωρούν όνειδος να αποκαλούνται δεξιοί, ώστε να ανακοπεί το ρεύμα προς την Χρυσή Αυγή.
Είπαμε όμως παραπάνω, ότι για οποιαδήποτε αλλαγή ταυτότητας, απαιτείται πρώτα ο προσδιορισμός αυτής της ταυτότητας. Και το πρώτο μεγάλο πρόβλημα στην πολιτική σκηνή, είναι πως ο ιδεολογικός προσανατολισμός εξαρτάται και από τα πρόσωπα που απαρτίζουν τον κομματικό μηχανισμό. Με δεδομένο ότι τα επιφανή στελέχη της Ν.Δ. είναι υπόλογα για την σημερινή κατάσταση, αφού επί δεκαετίες ομού με τους συναδέλφους τους των άλλων κομμάτων, ροκάνιζαν τα θεμέλια του κράτους για προσωπικό τους όφελος, είναι δυνατόν να υπάρξει αλλαγή με τα ίδια πρόσωπα;
Τις καλύτερες προθέσεις να έχουν οι επιτελείς της Ν.Δ. και να θέλουν πράγματι να δώσουν στο κόμμα σύγχρονη μορφή και την καλύτερη ιδεολογία να επιλέξουν, πώς θα πείσουν τους ψηφοφόρους ότι αναθέτουν την αλλαγή σ’ αυτούς που και σήμερα ακόμη εξακολουθούν να εφαρμόζουν παλαιοκομματικές μεθόδους;
Το καινούργιο, πράγματι είναι απαραίτητο, ανεξάρτητα από ποιον χώρο θα προέλθει. Τα υπάρχοντα κόμματα υφίστανται, απλώς και μόνον διότι δεν εμφανίσθηκε το κάτι άλλο.
Επομένως, όποια αλλαγή και αν υπάρξει στη Ν.Δ. -όπως βέβαια και στα κόμματα της Κεντροαριστεράς που αντιμετωπίζουν ακόμα μεγαλύτερα υπαρξιακά προβλήματα- δεν θα πρέπει να είναι επικοινωνιακή. Για τα μάτια του κόσμου, που λένε. Διότι, εκείνο που χρειάζεται, είναι μεν αλλαγή, αλλά ριζοσπαστική. Που να αλλάξει όλη την σάπια παλαιοκομματική νοοτροπία. Όλα τα άλλα, είναι «σε δουλειά να βρισκόμαστε».
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου