Ε λοιπόν αυτός, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ μαζί με την Αριστερή Πρωτοβουλία του. Ναι, αυτή, που κάθε τόσο γεμίζει την Αθήνα με αφίσες με τη φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου. Του πολιτικού που με τις αλόγιστες πολιτικές και σπατάλες του, την μεγάλη... αύξηση του δημοσιονομικού χρέους και τη μετάλλαξη του αξιακού DNA του μέσου Έλληνα, μας έφερε ως εδώ.
Και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, ένας κλασικός homus pasokus, ανακοινώνει μαζί με το γκρουπούσκουλό του, ότι τα σπάει με το ΠΑΣΟΚ «της δεξιάς υποταγής και της νεοφιλελεύθερης αντίληψης και πρακτικής». Όπα! Φαίνεται ότι ο τόπος δεν έπρεπε να κυβερνηθεί, μόνο και μόνο για να μην αισθάνεται «αμηχανία» ο κάθε θιασώτης του μισαλλόδοξου και διχαστικού συνθήματος «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».
Προσπαθώ πάντως να καταλάβω την οπτική τους και αντιλαμβανόμενος ότι ναι, άσκησαν κατά καιρούς εσωκομματική κριτική όλοι αυτοί στο ΠΑΣΟΚ του εκσυγχρονισμού, απορώ πως δεν αποχώρησαν τότε που το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, τα έδινε όλα, όλα όμως, στη διαπλοκή. Διαβάστε τι λένε για το σήμερα οι της Αριστερής Πρωτοβουλίας:
«Το ΠΑΣΟΚ μετατοπίζεται οριστικά και με βίαιο τρόπο στη νεοσυντηρητική πλευρά του πολιτικού χάρτη της χώρας. Η συμμετοχή του με τον πλέον επίσημο τρόπο στην Κυβέρνηση μνημονιακών αναγκαιοτήτων του κ. Σαμαρά που προέκυψε, οριστικοποιεί τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε ένα μικρό κεντροδεξιό κόμμα, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, των αξιών και των οραμάτων που ενέπνευσαν και καθοδήγησαν εκατομμύρια φίλους, ψηφοφόρους και στελέχη όλα αυτά τα χρόνια».
Μιλούν λοιπόν ο κ. Παναγιωτακόπουλος και οι πέριξ αυτού για την «Αλλαγή». Την «Αλλαγή» της λογικής «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500.000.000». Την «Αλλαγή», που αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα σε κάθε έννοια αξιοκρατίας και ηθικής στο Δημόσιο.
Την Αλλαγή που κουβάλησε στη ζωή μας τους πρασινοφρουρούς, δίχασε τους Έλληνες σε «πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία, απέκλεισε τη μισή Ελλάδα από τον κρατικό μηχανισμό, δίωξε και αποπειράθηκε να εξοντώσει τους αντιπάλους της, εμπέδωσε τον ωχαδερφισμό και την ανηθικότητα, δημιούργησε στρατιές κρατικοδίαιτων και παράσιτων και κυνήγησε την αξιοσύνη. Και μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ που ακόμα και στα τελευταία του, μοίραζε κι ενώ ο τόπος οικονομικά γονάτιζε, συμβάσεις έργου σε δεκάδες χιλιάδες «ημέτερους».
Η Αριστερή Πρωτοβουλία λοιπόν κατηγορεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι χρησιμοποιεί το κόμμα «αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική πολιτική επιβίωση, ανθρώπων και στελεχών, που θεωρούν ότι η διαχείριση με κάθε τρόπο της εξουσίας, μπορεί να τους εξασφαλίσει την προσωπική τους πολιτική συνέχεια. Αδιαφορούν για το κίνημα και τον πολιτικό του ευτελισμό, αδιαφορούν για την ηθική και πολιτική του απαξίωση». Μα, για ποιο κόμμα μιλάνε;
Για ποιο; Και σε ποιους νομίζουν πως απευθύνονται; Νομίζουν πως έχουμε τόσο κοντή μνήμη; Πως ξεχάσαμε το σκάνδαλο Κοσκωτά; Πως ξεχάσαμε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, που σήμανε την πιο βίαια ανακατανομή εισοδήματος στη σύγχρονη ιστορία μας, υπέρ των εχόντων; Πως ξεχάσαμε τα Ίμια; Πως ξεχάσαμε την παράδοση του Οτσαλάν στους δήμιούς του; Πως ξεχάσαμε τον Άκη, τον ΓΑΠ, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη και τον Παπακωνσταντίνου;
Και να ήταν μόνο ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος... Να και ο Γιάννης Ραγκούσης, ο πρώην δήμαρχος της Πάρου, αυτός που ευθύνεται ως υπουργός τότε Εσωτερικών για ένα νομοσχέδιο αντισυνταγματικό, ένα νομοσχέδιο εθνομηδενιστικό, ένα νομοσχέδιο- ντροπή, το οποίο ευτυχώς κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας... Και λέει αυτός, ο εκτός πολιτικής πλέον τύπος, πως «η παράταξη δεν έχει εμπορική τιμή για να πουλιέται και να αγοράζεται προκειμένου να νομιμοποιηθεί ο μεταρρυθμιστικός λαϊκισμός του κ. Σαμαρά» και να τα βάζει και αυτός με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο τελευταίος, αν και το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπικά βρίσκεται σε οικτρή θέση, έχει κάθε λόγο να τρίβει τα χέρια του, γιατί ξεφορτώνεται το πολιτικό «έρμα»: τους παλαιοπαπανδρεϊκούς και τους πρώην συνεργάτες του περιφερόμενου ανά την υφήλιο ΓΑΠ. Αυτούς που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό χάλι αλλά μιλούν ακόμα για «δημοκρατική παράταξη».
Και μιας και ο λόγος για έναν όρο που μάλλον πήγε περίπατο: υπενθυμίζουμε ότι μιλάμε και για κάποιον που έχει το θράσος και τοποθετείται δημόσια, αν και χρησιμοποίησε με αντισυνταγματικό τρόπο τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς για να στριμώξει δεξιό ιστολόγο που άσκησε κριτική, υπενθυμίζοντας «ενοχλητικές» υποθεσούλες. Τόση «δημοκρατικότητα»...
Τώρα, ο κ. Ραγκούσης λέει για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πως «όταν δεν πιστεύεις σε αξίες και δεν έχεις αξία τότε το μόνον που έχεις είναι τιμή. Εμπορική τιμή, και μάλιστα πολύ χαμηλή στη συγκεκριμένη περίπτωση, στην οποία όλα μπορείς να τα πουλήσεις και να τα αγοράσουν». Εγώ αυτό το αποκαλώ πολιτικό θράσος. Και δη, πολιτικό θράσος απύθμενο.
Δεν θα υπερασπιστώ την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ή στη σημερινή του ή σε όποια άλλη μορφή, το κόμμα – ολετήρα το οποίο πολέμησα με όλες μου τις δυνάμεις επί δεκαετίες και το οποίο ευθύνεται τα μέγιστα για το σημερινό χάλι. Πάλι καλά όμως που ο παλαιοΠΑΣΟΚικός ταλιμπανισμός, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει, αυτοκτονεί. Πάλι καλά.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου