Γράφει ο Πραγματιστής
Πολλοί έχουν γράψει τις τελευταίες ημέρες ότι η κυβέρνηση συνεργασίας φαίνεται να απειλείται εκ των έσω. Θα διαφωνήσω. Η σημερινή κυβέρνηση απειλείται από την ίδια της την αρχιτεκτονική. Τρεις παράλληλες κομματικές μοναξιές δεν μπορούν να συνθέσουν μία κυβέρνηση συνεργασίας με σκοπό μάλιστα την σωτηρία της χώρας. Ως εκ τούτου δεν υπήρξε ποτέ... κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι αποτέλεσμα έκτακτης ανάγκης και διατήρησης εύθραυστων ισορροπιών ώστε στη χώρα να επικρατήσει μία σχετική πολιτική σταθερότητα και μόνο μέχρι εκεί.
Η Ελλάδα για να ανακάμψει χρειάζεται μία κυβέρνηση με σχέδιο, στρατηγική, πάθος και απόλυτη σιγουριά για τις πράξεις της. Όλοι θέλουμε να εξελιχθεί η Ελλάδα σε μία χώρα ανταγωνιστική, ανεξάρτητη, πρωταγωνιστή των εξελίξεων και γη της επαγγελίας για τους κατοίκους της. ‘Όμως ο τρόπος επίτευξης αυτών μας έχει απασχολήσει τόσο λίγο που όπως φαίνεται και στην εφαρμογή δεν είμαστε ικανοί να μετουσιώσουμε σε πράξη την παραμικρή μεταρρύθμιση.
Ως πολίτες λίγο θα πρέπει να μας απασχολήσει η εξέλιξη της επικαιρότητας σε σχέση με το θέμα της ΕΡΤ. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει, ανεξάρτητα από τη συνάντηση των τριών αρχηγών και την απόφαση του ΣτΕ, είναι ότι η χώρα έχει να αντιμετωπίσει εξαιρετικά σημαντικά και πολύπλοκα ζητήματα, τα οποία υπό τις παρούσες συνθήκες έλλειψης κυβερνητικής συνεννόησης, πίστης και κοινού σχεδιασμού θα παραμείνουν σε εκκρεμότητα. Και τελικά γίνεται εμφανής η πρόθεση των πολιτικών ηγεσιών του τόπου όχι να δώσουν λύσεις αλλά να διαχειριστούν εκκρεμότητες.
Όπως προκύπτει τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και από την κοινή λογική, είναι αδύνατο τα επόμενα χρόνια ο τόπος να κυβερνηθεί από μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, όπως έχουμε ξαναγράψει, εξίσου βέβαιο είναι ότι οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις στερούνται κουλτούρας συνεργασίας. Θεωρούμε λοιπόν επιτακτική την ανάγκη να πιεσθούν τα κόμματα προς την κατεύθυνση της πραγματικής συνεργασίας. Μίας συνεργασίας ειλικρινών προθέσεων, προσανατολισμένης στη κοινωνία και όχι πρόσκαιρου κομματικού συμβιβασμού. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι θα πρέπει να συνεργαστούμε και εμείς μεταξύ μας, ως μέλη αυτής της κοινωνίας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το προσωπικό όφελος και προτάσσοντας το κοινό καλό. Και εκεί είναι που ξεκινούν τα δύσκολα....
Πολλοί έχουν γράψει τις τελευταίες ημέρες ότι η κυβέρνηση συνεργασίας φαίνεται να απειλείται εκ των έσω. Θα διαφωνήσω. Η σημερινή κυβέρνηση απειλείται από την ίδια της την αρχιτεκτονική. Τρεις παράλληλες κομματικές μοναξιές δεν μπορούν να συνθέσουν μία κυβέρνηση συνεργασίας με σκοπό μάλιστα την σωτηρία της χώρας. Ως εκ τούτου δεν υπήρξε ποτέ... κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι αποτέλεσμα έκτακτης ανάγκης και διατήρησης εύθραυστων ισορροπιών ώστε στη χώρα να επικρατήσει μία σχετική πολιτική σταθερότητα και μόνο μέχρι εκεί.
Η Ελλάδα για να ανακάμψει χρειάζεται μία κυβέρνηση με σχέδιο, στρατηγική, πάθος και απόλυτη σιγουριά για τις πράξεις της. Όλοι θέλουμε να εξελιχθεί η Ελλάδα σε μία χώρα ανταγωνιστική, ανεξάρτητη, πρωταγωνιστή των εξελίξεων και γη της επαγγελίας για τους κατοίκους της. ‘Όμως ο τρόπος επίτευξης αυτών μας έχει απασχολήσει τόσο λίγο που όπως φαίνεται και στην εφαρμογή δεν είμαστε ικανοί να μετουσιώσουμε σε πράξη την παραμικρή μεταρρύθμιση.
Ως πολίτες λίγο θα πρέπει να μας απασχολήσει η εξέλιξη της επικαιρότητας σε σχέση με το θέμα της ΕΡΤ. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει, ανεξάρτητα από τη συνάντηση των τριών αρχηγών και την απόφαση του ΣτΕ, είναι ότι η χώρα έχει να αντιμετωπίσει εξαιρετικά σημαντικά και πολύπλοκα ζητήματα, τα οποία υπό τις παρούσες συνθήκες έλλειψης κυβερνητικής συνεννόησης, πίστης και κοινού σχεδιασμού θα παραμείνουν σε εκκρεμότητα. Και τελικά γίνεται εμφανής η πρόθεση των πολιτικών ηγεσιών του τόπου όχι να δώσουν λύσεις αλλά να διαχειριστούν εκκρεμότητες.
Όπως προκύπτει τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και από την κοινή λογική, είναι αδύνατο τα επόμενα χρόνια ο τόπος να κυβερνηθεί από μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, όπως έχουμε ξαναγράψει, εξίσου βέβαιο είναι ότι οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις στερούνται κουλτούρας συνεργασίας. Θεωρούμε λοιπόν επιτακτική την ανάγκη να πιεσθούν τα κόμματα προς την κατεύθυνση της πραγματικής συνεργασίας. Μίας συνεργασίας ειλικρινών προθέσεων, προσανατολισμένης στη κοινωνία και όχι πρόσκαιρου κομματικού συμβιβασμού. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι θα πρέπει να συνεργαστούμε και εμείς μεταξύ μας, ως μέλη αυτής της κοινωνίας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το προσωπικό όφελος και προτάσσοντας το κοινό καλό. Και εκεί είναι που ξεκινούν τα δύσκολα....
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου